دانلود مقاله تغذیه گاو شیری

سطح درآمد یک واحد گاوداری بستگی به میزان تولید و هزینه های آن دارد که از این میان خوراک مصرفی با حدود 65-60 درصد بیشترین نسبت هزینه هارا به خود اختصاص می دهد.

بنابراین هر چقدر گاوهایی با ظرفیت های تولیدی بیشتری نگهداری شده و زمینه ی بروز توانایی های آنها نیز مساعد گردیده و هزینه های غذایی کاهش یابد حرفه ی گاوداری از سود آوری بیشتری برخوردار خواهد بود .

مدیران موفق واحد های تولید دامی با عجین نمودن هنر و تجربه ی گذشتگان با علوم پیشرفته ی تغذیه ای امروزی که آمیزه ای جالب توجهی را تحت عنوان مدیریت تغذیه ای به وجود آورده اند که با کاربرد علمی این برنامه ها در مزارع دامپروری و با سود آورنمودن این بخش تولیدی برای سرمایه گذاران این واحد ها که زمینه ی مطمئنی در رابطه با تضمین اقتصادی فعالیتشان فراهم می آورند .

مدیران مذبور عمده علت موفقیتشان را علم وعلاقه به زمینه ی مورد فعالیت و تحت نظر گرفتن نکات ریزی می دانند که اگر چه ساده و عملی هستند ولی اغلب از دید افراد پنهان مانده و یا به مورد اجراگذاشته نمی شوند .

در ذیل به تعدادی از آنها که می توانند در زمینه ی تغذیه کاربردی گاوهای شیری مفید و سودمند باشند که اشاره می شود : نکات عمومی در تغذیه گاوهای شیری : 1- گاوها را بر اساس مرحله ی شیرواری یا میزان تولید که دسته بندی نموده و و بر اساس نیازهایشان تغذیه نمایند .

2- در طول سال از برنامه ی تغذیه ای که اقتصادی و متعادل شده باشد و بتواند نیازهای حیوان را برآورده نماید استفاده کنید .

3- جهت مصرف حداکثر میزان خوراک اختصاصی که خوش خوراکی جیره مد نظر بوده و برای این منظور از اقلام خوراکی متنوع و با کیفیت خوب استفاده نمایید .

4- دستگاه گوارش گاوها از قسمت های بسیار فعال بدن هستند برای کار بهتر این دستگاه از دادن مواد معین غافل نباشید .

5- دفعات خوراکی دادن به گاوها را تنظیم نموده و مطابق برنامه عمل نمایید .

6- گاوها علاقه خاصی به استفاده از علوفه های تازه و آب دار دارند که در صورت در دسترس و ارزان بودن در تغذیه ی آن را به کار ببرید .

7- ترکیبات مواد مغذی اقلام خوراکی متنوع و متغییر است .

با آنالیز آزمایشگاهی آنها از اجزای مواد مغذی جیره ی فرموله شده اطمینان حاصل نمایید .

8- آب تمیز که سالم و گوارا به صورتی دائمی در اختیار گاوها قرار دهید 9- شرایط محیطی مناسبی به خصوص در فصول تابستان و زمستان برای گاوها فراهم نمایید .

10- هر گونه تغییری در جیره ی غذایی را به تدریج به انجام برسانید .

11- از جیره های مخلوط استفاده کنید (کنسانتره –علوفه ) 12- ضمن خشبی بودن علوفه ی مصرفی که قلعه های خرد شده علوفه ریز باشد .

13- تدابیر لازم جهت به حد اقل رسانیدن تلفات خوراک را به عمل آورید .

14- جهت اطمینان از میزان کافی خوراک مصرفی در جیره حد اطمینان را مد نظر بگیرید .

15- ضمن اختصاص دادن گارگران دلسوز و وظیفه شناس جهت رسیدگی به تغذیه گاوها کارگران این بخش را به دفعات عوض نکنید .

16- تغذیه از موارد بودار را در 5/0 تا 2 ساعت قبل از شیر دوشی یا بعد از شیر دوشی به انجام رسانید 17- علوفه را به مدت طولانی ذخیره ننموده و در موقع مصرف از عدم وجود کپک و قارچ زدگی و اجسام خارجی مطمئن شوید .

18- برای مقابله با عوارض مصرف جسم خارجی احتمالی مگنت یا آهن ربا به حیوان بخورانید .

19- برنامه ی مبارزه با انگل ها به خصوص انگلهای دستگاه گوارش را با جدیت پی گیری کنید .

20- در موقع استفاده از جیره های حاوی ذرات ریز یا آردی به منظور بازده بهتر خوراک مصرفی و جلوگیری از ضایعات تنفسی از مواد خیس کننده و چسباننده نظیر چربی یا ملاس استفاده کنید .

تغذیه ی دوره ای گاوهای شیری : تغذیه ی دوره ای یا مرحله ای عبارتست از طراحی برنامه های تغذیه ای گاوها براساس میزان تولید – مصرف غذا – تغییر وزن بدن و زایمان .

ترتیب تولید در گاوهای شیری به صورت زیر می باشد : 1- دوره ی اوج شیر دهی 2- دوره ی افزایش اندوخته های بدن (افزایش وزن ) .

5و4- دوره ی خشک (2 ماه پایانی آبستنی ) بر اساس پنج مرحله تولید حیوان به شرح زیر می باشد : 1- از هنگام زایمان تا 80 روز بعد از آن 2- 80 تا 200 روز بعد از زایمان 3- 200 تا 305 روز بعد از زایمان 4- 45 تا 60 روز قبل از زایمان 5- گروه گاوهای که دوره خشکی آنها رو به اتمام است با توجه به این مراحل برنامه های تغذیه ای اختصاصی جهت تولید بیشتر و نگهداری سالم گاوهای شیری اعمال می گردد : 1- برنامه های تغذیه ای در مرحله اول تولید : پس از زایش تولید شیر به سرعت افزایش می یابد و در 6 تا 8 هفته به بیشترین مقدار می رسد اما مصرف غذا نسبت به نیازهای تولیدافزایش نمی یابد به گونه ای که بیشترین مقدار مصرف ماده ی خشک 12 تا 15 هفته پس از زایش خواهد بود از این رو بیشترین ماده گاو های شیرده برای 8 تا 10 هفته در حالت تعادل منفی انرژی خواهند بود .

گاوهای پر شیر احتمالاً تا هفته ی بیستم و یا بیشتر در تعادل منفی انرژی خواهند بود .

گاو شیر ده کمبود انرژی دریافتی برای تولید شیر را از اندوخته های بدن تامین کرده و در این دوره از وزن آن کاسته می شود دوران بحرانی تغذیه ی گاوهای شیر ده از زمان زایش تا اوج شیر دهی است .

هر کیلوگرم افزایش شیر در این دوره 200 کیلوگرم شیر بیشتر در کل دوره ی شیر دهی را در پی خواهد داشت .

در این دوره رعایت نکات ذیل ضروری است : - از تغییرات ناگهانی و سریع جیره که موجب ناراحتی های گوارشی می شود خود داری نموده و تغییرات تدریجی را دست کم دو هفته پیش از زایش آغاز نمایید .

- از افزایش کنسانتره تا موقع برطرف شدن تنش های مربوطه به زایش خودداری نموده و سطح آن را در حدی نگهدارید که گاو شیر ده با دریافت حداقل مقدار ADF (18 تا 19 درصد ) ضمن بر خورداری از سلامتی دستگاه گوارش شیر با کیفیتی نیز تولید کند .

میزان مصرف کنسانتره نباید بیش از 5/2 درصد وزن بدن باشد .

تعداد دفعات تغذیه ای کنسانتره باید افزایش یافته و هر بار با مقدار اندکی کنسانتره تغذیه شود .

- دقت کافی در مورد تامین مواد مورد نیاز گاو شیر ده و نسبت صحیح آن با انرژی که میزان قابل توجهی از آن از اندوخته های چربی بدن تامین می شود اعمال نمایید در این مرحله از مواد ازته ی غیر پروتیینی با تجزیه ی کم در شکمبه استفاده کنید .

- با استفاده از علوفه های مرغوب و باکیفیت خوب و عوامل اشتها آورمصرف ماده ی خشک را افزایش دهید .

- سعی کنید علوفه های مورد تغذیه به قطعات ریز خرد نشوند و در صورت الزام از چنین علوفه هایی برای حفظ تعادل PH شکمبه و کاهش اسیدوز و دیگر ناراحتی های گوارشی بافرهای شیمیایی نظیر بی کربنات سدیم استفاده کنید .

- عوامل استرس زا نظیر واکسیناسیون سم چینی حمام ضد کنه و.....

را به بعد از سپری شدن اوج شیر دهی موکول کنید .

- استفاده از مکمل نیاسین که ممکن است از دوره ی خشک آغاز شده باید برای گاوهای پر شیر ادامه یابد در این حالت مصرف غذا احتمالاً بیشتر و احتمال بروز کنیوز کمتر خواهد بود .

- با تغذیه ازمکمل های پر انرژی نظیر چربی و ملاس مصرف انرژی را بالا ببرید - با تغذیه ازمکمل های پر انرژی نظیر چربی و ملاس مصرف انرژی را بالا ببرید .

2- مدیریت تغذیه ای در مرحله دوم شیر دهی : در این دوره گاو مرحله حساس پیک (peak) با حداکثر تولید را سپری کرده و واکنش های حیوان به حالت عادی برگشته و می تواند در صورت برخورداری از جیره ی متوازن توانایی های تولیدی خویش را بروز دهد .

در این مرحله مدیریت گاوداری گاوهای مورد نظر را از لحاظ وضعیت بدنی بررسی نموده و در صورت برخورد با موارد غیر عادی نظیر رشد بی رویه گاوها و یا لاغری بیش از حد آنها درصدد اصلاح جیره بر آیید .

3- مدیریت تغذیه ای در مرحله آخر شیر دهی : مدیریت تغذیه ای گاوهای شیرده در این مرحله آسان تر از مراحل دیگر است زیرا در این مرحله مصرف مواد غذایی بیشتر از نیازهای تولید شیر بوده تولید شیر رو به کاهش است .

نکاتی که مد نظر مدیریت گاوداری باید باشد عبارتند از: - کاهش وزن ایجاد شده در آغاز دوره ی شیر دهی باید به گونه ای جبران شود که گاودر آغاز دوره ی خشک از وزن مناسبی برخوردار باشد .

- حداکثر کوشش در رابطه با تداوم شیر دهی در حد امکان به عمل آید .

- تلیسه های جوان نیازهای ویژه ای برای رشد دارند .

بنابر این برای ایجاد رشد در تلیسه 2 ساله 20 درصد و برای تلیسه های 3 ساله 10 درصد از مواد غذایی بیشتر از تعداد مورد نیاز برای نگهداری منظور شود .

- با توجه به تقاضای کم مواد مغذی می توان نسبت علوفه به کنسانتره را افزایش داده و با استفاده از ترکیبات ازت دار غیر پروتئینی هزینه های غذایی را کاهش داد .

- جهت خشک کردن گاوها در پایان این مرحله میتوان غذا و آب مصرفی را محدود نمود .

4- مدیریت تغذیه ای گاوهای خشک : به منظور آماده سازی گاو برای شیر دهی بعدی باید یک دوره ی خشک در نظر گرفته شود .

با در نظر گرفتن یک دوره ی خشک 60 روزه تولید شیردهی بعد برای بیشتر ماده گاوها بهینه خواهد بود .

.اگر دوره ی خشک کمتر از 40 روز باشد بافت پستان زمان کافی برای بازسازی نداشته و در نتیجه تولید شیر در شیر دهی ایده آل نخواهد بود .

اگر دوره ی خشک بیش از 70 روز باشد گاوبیش از اندازه چاق می شود درحالی که تولید شیر در شیر دهی بعد بیشتر نبوده و دشواری چاقی نیز در پی خواهد آمد .

گفته می شود که بازدهی مصرف انرژی برای بافت سازی به هنگام شیر دهی بیشتر از دوره ی خشک است از این رو باید کوشش کرد که کاهش وزن گاو در هفته های پایانی شیر دهی جبران گردد .

بدین ترتیب افزایش وزن ماده گاو در دوره خشک بیشتر مربوط به رشد جنین خواهد بود .

مواردی که در این مرحله در زمینه تغذیه ی گاوها در نظر می باشند عبارتند از : - مصرف کلسیم باید به کمتر از 100 گرم در روز محدود شود و هم زمان فسفر کافی در اختیار گاو ها قرار گیرد ( 35 تا 40 گرم فسفر در روز برای نژادهای بزرگ) کلسیم بیشتر به ویژه اگر جیره از نظر فسفر کمبود داشته باشد احتمال بروز تب شیر را افزایش خواهد داد .

- اگر علوفه کمبود سلنیوم دارد باید روزانه 3 تا 5 میلی گرم سلنیوم به علوفه اضافه کرد .

اگر مصرف ویتامین E در خوراک زیاد نباشد موجب جفت ماندگی می شود .

- از تغذیه ی زیاد مواد معدنی باید خودداری کرد (به ویژه مخلوط بافر های نمک های سدیم ) و مصرف نمک طعام را باید به حداکثر 28 گرم در روز محدود نمود .

مصرف زیاد نمک موجب نگهداری آب در بدن و ایجاد خیز یا ادم در برخی گاوها به ویژه تلیسه های شکم اول می شود .

آنستروس و استروس در گاوهای شیری تعیین دقیق ،درست و موثر فحلی در گاو شیری از مهمترین اجزا یک برنامه مدیریت تولید مثلی در صنعت گاوشیری است .

استروس (estrus=heat) یا فحلی دوره ای است که حیوان ماده به حیوان نر اجازه جفت گیری می دهد وآنستروس دوره ای است که فحلی در دام بروز نمی کند .تشخیص نادرست فحلی گاوداران از عوامل اصلی اختلاف در برنامه های تولید مثلی یک گله می باشد .

مشاهده انفرادی گاوها در زمان فحلی به دلیل زیر مشکل می باشد : تخمدان گاو عمل منظمی ندارد ووجود اشکال درچرخه تولید مثلی (فحلی )باعث ایجاد آنستروس گاو می شود .

همچنین مشاهدات کم دقت پرورش دهندگان با عث تشخیص نادرست گاوهای فحل می شود که دلیل دوم متداول تر می باشد .

سطح گستردگی این مشکلات در بین گاوها متفاوت است .

درصد گاوهایی که تا 60 روزگی فاقد چرخه نرمال فحلی می باشند دامنه ای کمتر از 5 درصد تا بیش از 20 درصد دارند و درصد خطا (شکست ) در دوره فحلی دامنه ای از (15 › )تا (60 › ) درصد دارند .

تشخیص مشکل (معضل) : ثبت معاینات دامپزشک در مورد تخمدان های گاو در تعیین مشکل بسیار مهم می باشد .معاینات حداقل هر ماه یک بار انجام می شود .

به طوری که برای تعیین آنستروس یا خطای فحلی ثبت تاریخ نخستین فحلی و مشاهدات صورت گرفته ضروری می باشد .

اگر در گله ای این رکورد وجود نداشته باشد یا تولید کننده اقدام به ثبت اطلاعات نکرده باشد جمع آوری و ثبت اطلاعات قدم اول در شناسایی مشکل می باشد .

هر چند که جمع آوری این اطلاعات برای انجام مقایسات درست و معنی دار 6 تا 9 ماه طول می کشد .

رکوردهای گرفته شده از دوسوم گله (کل گله )جمع آوری میشود .

آنستروس (anestrus) : تشخیص گاوهایی که دارای کیست تخمدانی می باشند ، اگر بیش از 15 درصد گله دارای کیست باشد برای رفع مشکل باید اقدام جدی نمود بر اساس داده ها و اطلاعات ثبتی در مورد معاینات گاوها ، هر دام را تا 90روز بعد از زایش باید آزمایش نمود .

معاینات هر ماه یک بار انجام می شود درصد گاوان (قبل تا از 60 روز پس از آبستنی ) که تا 60 روزگی فعالیت تخمدانی نشان می دهند محاسبه و بررسی می شود .

اگر بیش از 10درصد دام های گله ای ، فعالیت تخمدانی نداشته باشند ( نسا روز 60 پس از زایش ) دارای یک مشکل می باشند .

اگر معاینات 2 بار در ماه انجام شود درصد گاوان مورد معاینه و مورد ارزیابی قرار گرفته به همراه نتایج آن قبل تا 35 روزگی و 45روزگی مشخص می گردد .به طوری که در یکی از معاینات عدم فعالیت تخمدان مشخص می شود .

گله ای که بیش از 35 درصد دام هایش تا روز 35 آبستنی مواجه با عدم فعالیت تخمدانی شود و یا وجود بیش از 5 درصد دام های غیرفحل تا روز 45 آبستنی ،نشان از یک معضل در آنستروس می باشند .

اگر معاینات بیش از دو بار در ماه صورت بگیرد درصد دام های معاینه شده و نتایج آنها در تاریخ های قبل از 24 ،32و40 روز بعد از زایش ذکر میشود به طوری که حداقل یک معاینه برای تست فعالیت تخمدانی دام انجام می شود .

در گله های نرمال ، 50 درصد گاوان تا روز 24 دارای فعالیت تخمدانی بوده و برای زمان های دیگر بیش از 70 و 95 درصد ذکر شده است .

متوسط روزهای بعد از زایش در گاوهای نرمال (Britt.j.etal j.Anim.sci.39:915 -919) متوسط 24 38 روز بعد از زایش (1) در هنگامی که 95 در صد گاوان فعالند .

40 روز 63 روز هنگامی که 70 درصد گاوان دارای فعالیت می باشند .

32 روز 50 روز نوع فعالیت فعالیت تخمدانی (2) فعالیت فحلی (3) خطاهای فحلی کیست تخمدانی محاسبه تعدادروزاز زایش تا مشاهده فحلی نخست در گاو در تشخیص خطا بسیار موثراست .

تعیین متوسط (میانگین ) روزها تا نخستین فحلی و درصد گاوانی که فحلی آنها قبل از 50 و 63 روزگی (بعد از زایش )مشخص شده است .

بیش از 70 درصد گاوان فحل تا 50 روزگی و بیش از 95 درصد گاوان تا 63 روزگی تعیین وضعیت می گردند .

به طوری که اگر تعداد روز تا فحل نخست بیش از 50 تا 63 روز باشد وجود یک مشکل در فحلی گله حتمی می باشد .

تغذیه ناکافی و عفونت رحمی 2 دلیل عمده در ایجاد آنستروس گله گاوان شیری است و انرژی در این میان اهمیت ویژه ای دارد .

همچنین توجه به جفت ماندگی ، تیپ و مساله زایش ، سخت زایی Dystocica در گله ضروری می باشد .

پیشگیری از جا به جایی شیردان : به دلیل مصرف پایین خوراک در قبل زایمان و افزایش تدریجی مصرف بعد از زایمان ،دوره انتقال ، دوره مخاطره آمیز مهمی برای جابه جایی شیر دان (LDA)می باشد .روشهای خوراک دادن مدیریتی که از سایر اختلالات پس از زایمان جلوگیری می کند احتمال ابتلا به جا به جایی شیردان را کاهش میدهد .

در گاوهایی که نمره وضعیت بدنی بالایی در هنگام زایش دارند ، احتمال ابتلا به کتوز و جابه جایی شیردان افزایش می یابد .

تغذیه مقادیر زیاد و کم کنسانتره در طول دوره قبل از زایمان ممکن است احتمال ابتلا به LDA را افزایش دهد مدیریت آخور فاکتور مخاطره آمیز مهم برای جابه جایی شیردان می باشد فضای نا کافی آخور ، رقابت زیاد در آخور،محدود بودن زمان دسترسی به آخور و محدودبودن قابلیت دسترسی به خوراک ممکن است مصرف را محدودکند .

پر نشدن شکمبه به دلیل مصرف کمتر خوراک مجال بیشتری را برای جابه جایی شیر دان فراهم می کند .اهمیت روشهای مدیریت آخور که مصرف خوراک را در سبب شناسی LDAمحدود می کند ٬احتمالاً در اوایل دوره پس از زایش بیشترین عامل است که به دلیل مصادف شدن با وقایعی است که در دوره انتقال اتفاق می افتد .مخلوط کردن جیره به شکل tmrمی تواند غلظت واقعی جیره های مصرف شده را نسبت به خصوصیات مواد مغذی جیره فرموله شده تغییر دهد، جدا کردن غذاها درtmr در آخور نیز می تواند سبب این مساله شود .

زیاد مخلوط کردن TMR ممکن است باعث خرد شدن ذرات درشت و سبب کاهش شکل فیزیکی فیبر گردد .

برنامه های انتقالی ومدیریت آخور بایستی به دقت در گله های که مشکل LDA دارند ، مورد نظارت قرار گیرد .

مقدمه : Shaver در یک نشریه عوامل تغذیه ای را که برای جابه جایی شیر دان خطر ناک هستند ٬ منتشر کرد .هدف از این مقاله اهمیت یافته ها و اطلاعات جدید در ارتباط با جابه جایی شیر دان و بحث اعمال مدیریتی ضروری برای پیشگیری از این اختلال متابولیکی می باشد .جابه جایی شیردان سبب اتلاف اقتصادی از طریق هزینه های درمان ٬ حذف کردن نابهنگام و کاهش تولید در گله های شیری می شود .

هزینه های متداول درمان از 100تا 200 دلار برای هر مورد بوده و از 10 درصد از گاوهایی که مبتلا به جابه جایی شیردان تشخیص داده میشوند حذف شده یا قبل از معاینه بعدی میمیرند .

گاوهای درمان شده ای که در گله باقی می مانند 350کیلوگرم ٬ شیر کمتر در رکوردگیری ماه بعدی نسبت به گاوهایی که به جابه جایی شیردان مبتلا نشدند تولید می کنند .

80تا 90درصد جابه جایی های شیر دان به طرف سمت چپ بوده و به طور متوسط ٬میزان وقوع سالانه برای جابه جایی شیردان به سمت چپ (LDA)در گاوهای شیری از 4/1تا 8/5 درصد می باشد .

طبق یک سر شماری از 71 گله شیری با 574گاو ٬ میزان وقوع 3/3 درصد را برایLDA (صفر تا 14 درصد ) از سر شماری 61 گله شیری با تولید بالا با متوسط تولید شیر 24000 پوند در هر دوره گزارش کردند .

دوره انتقال : 80 تا 90 درصدLDA در ماه اول بعد از زایمان تشخیص داده شده اند که نسبت تشخیص LDA در دو هفته اول بعد از زایمان در مطالعات مختلف دامنه ای از 52تا 86 درصد برآورده شده است .

این بیانگر این است که دوره انتقال 2 تا 4 هفته قبل از زایمان تا 2 تا 4 هفته بعد از زایمان دوره احتمال خطر اصلی برای LDA است .

دوره انتقال با کاهش مصرف غذا بعد از زایمان مشخص شده و با افزایش تدریجی در مصرف غذا بعد از زایمان ادامه می یابد .

مصرف کم غذا در طول دوره انتقال یک عامل خطر برای LDA به دلیل خالی بودن نسبی شکمبه ٬ کاهش نسبت علوفه به کنسانتره در گله هایی که به صورت TMR (جیره کاملا مخلوط )تغذیه نمی شوند و افزایش وقوع سایر اختلالات پس اززایمان است .خالی بودن نسبی شکمبه٬ فرصت بیشتری برای جابه جایی ایجاد می کند ٬ کاهش نسبت علوفه به کنسانتره با مصرف بیش از حد کنسانتره نسبت به علوفه حاصل می شود که در خالی ماندن شکمبه سهیم است .

کاهش مصرف ماده خشک در هفته نهایی قبل از زایمان حدود 35درصد است که سبب افزایش غلظت های تری گلیسرید در کبد ٬ بلافاصله بعد از زایمان میشود.وقوع همزمان اختلالات بعد از زایمان به عنوان فاکتور های اصلی برای وقوع LDA اشاره شده اند .

اختلالات پس از زایمان : در گاوهای مبتلا به کتوز خفیف ٬جفت ماندگی ٬ التهاب رحم(متریت ) و یا تب شیر تحت بالینی خطر ابتلا به جابه جایی شیردان در آنها بیشتر است .

پیشنهاد شده است که تغذیه و اعمال مدیریتی که از سایر اختلالات پس از زایمان پیشگیری می کنند ٬ احتمال ابتلا بهLDA را نیز کاهش میدهند .

برعکس مشخص شده است که LDA خطر ابتلا به سایر اختلالات پس از زایمان را افزایش می دهد .

گزارش شده است گاوهایی که به LDA مبتلا می باشند خطر ابتلا به کتوز و التهاب رحم در آنها زیاد است .این پیشنهاد میکند که تغذیه و اعمال مدیریتی که موجب پیشگیریLDA می شود وقوع تعداد دیگری از اختلالاتی را که به زایمان مربوط می شوند ٬ نیز کاهش میدهد .کتوزو LDA اختلالات بعد از زایمان هستند که شدیداً با یکدیگر ارتباط دارند .

شرایط بدنی گاو: گاوهایی که نمره وضعیت بدنی بالایی در هنگام زایمان دارند ٬خطر ابتلا جابه جایی شیردان در آنها بیشتر است میزان وقوع در 95 گله شیرده صنعتی با 1401 راس گاو در هنگام زایمان برای گاوهای لاغر نمره وضعیت بدنی بین( 25/3-75/2) وچاق (بیش از 4) به ترتیب 1/3،3/6،121/8 درصد بود میزان افزایش وقوع برای گاوهای چاق احتمالاً مربوط به افزایش کتوز وکبد چرب و کاهش بیشتر مصرف غذا قبل از زایمان و افزایش تدریجی مصرف غذا بعد از زایمان باشد .

دراین مطالعه گاوهایی که نمره بدنی بالایی در هنگام زایمان داشتند خطر ابتلا به کتوز در آنها افزایش یافت میزان وقوع برای گاوهایی با نمره وضعیت بدنی کم ،متوسط و بالا در هنگام زایمان به ترتیب 9/8 ،5/11 و 7/15 درصد بود .

افزایش وقوع کتوز در گاوهای چاق در هنگام زایمان ممکن است این گاوها را برای وقوع بیشتر LDA مستعد کنند .

متحققین اروپایی گاوها را هنگام زایمان بر اساس نمره وضعیت بدنی 3-2 (پایین) 4-3(متوسط) 5--4(بالا) در دو آزمایش مورد بررسی قرار دادند .

در طول 16هفته اول پس از زایمان گاوهای دارای نمره وضعیت بدنی بالا در هنگام زایمان ماده خشک کمتری مصرف کردند و دیرتر به حداکثر مصرف ماده خشک رسیدند نتایج مشابهی را TREACHER و همکاران با استفاده از دوگروه از گاوهای با نمره وضعیت بدنی 3 و 5 در هنگام زایمان گزارش کردند .

افزایش تدریجی تغذیه با کنسانتره: افزایش تدریجی تغذیه با کنسانتره در هفته های آخر قبل از زایمان روشی معمول در گله های شیری صنعتی می باشد .

CURTIS و همکارا ن گزارش کردند گاوهایی که انرژی و پروتئین را به صورت افزایش تدریجی تغدیه با کنسانتره دریافت می کردند خطر ابتلا به LDA و کتوز کمتری داشتند .

COPPOCK و همکاران جیره های کاملاً مخلوط شده حاوی 30،6/45،60و75درصد علوفه بر اساس ماده خشک را به 40 راس گاو هلشتاین از 4 هفته قبل از زایمان تا 4 هفته بعد از زایمان تغذیه کردند .

LDA در گاوهایی که با جیره حاوی علوفه زیاد تغذیه میشدند مشاهده نشد .

میزان وقوع LDA در گاوهای تغذیه شده با جیره های حاوی 30،45و 60 درصد علوفه به ترتیب 36، 40و 7/16 درصد بود .در این مطالعه به جای اینکه یک افزایش تدریجی در مقدار کنسانتره در طول چند هفته آخر قبل از زایمان انجام شودیک تغییر ناگهانی در جیره کاملا مخلوط شده برای درصدهای بالای کنسانتره در 4 هفته قبل از زایمان انجام شد .

این تغییر ناگهانی در جیره احتمالا واکنشLDA به تغذیه کنسانتره بالاتر را شدیدتر کرد ،اما منعکس کننده روشهای افزایش تدریجی تغذیه کنسانتره برای گله های شیر ده صنعتی است که بصورت TMR تغذیه میشوند .

محققین اروپایی گزارش کردند که سطح برش عرضی پرزهای شکمبه ای هنگامی که گاوها در دوره خشک ٬جیره کم انرژی مصرف می کردند کاهش پیدا کرده و برش عرضی پرزهای شکمبه 2-1 هفته قبل از زایش به کمترین حد خود رسیده بود .

سطوح برش عرضی پرزهای شکمبه تدریجاًبعد از اینکه گاوها مصرف جیره های پر انرژی مخصوص گاوهای شیری را از 2 هفته قبل از زایش شروع کردند ،افزایش یافت ، اما سطح برش عرضی 8 تا 8 هفته بعد از زایمان به حداکثر خود رسید.

این نتایج نشان داد که ظرفیت جذب اسیدهای چرب فرار در شکمبه در طول دوره انتقال در حداقل است .

تغذیه زیاد کنسانتره احتمال بروز اسیدوز و LDAرا ممکن است به دلیل عدم توانایی در افزایش ظرفیت جذبی پرزهای شکمبه قبل از مصرف جیره های پر انرژی در بعد از زایمان افزایش دهد .

عادت پذیری جمعیت میکروبی شکمبه قبل از زایمان به جیره های پر انرژی نیز ممکن است اهمیت زیادی داشته باشد .

علاوه بر این تغذیه زیاد کنسانتره قبل از زایش ممکن است مصرف انرژی را افزایش و آزاد سازی اسید چرب را از بافت چربی کاهش دهد که ممکن است وقوع کبد چرب و کتوز را کاهش دهد .

تغذیه با کنسانتره بعد از زایمان : دادن جیره های کاملاً مخلوط مخصوصاًدر اوایل بعد از زایمان به گاوهای شیری صنعتی که جثه بزرگی دارند، روشی متداول می باشد .نشان داده شده است که فرموله کردن جیره گاوهای تازه زایمان کرده که کمتر از 21درصدNDF آن از علوفه می باشد ، مطلوب نیست .دانشمندان ایالات اوهیو جیره گاوهای تازه زایمان را که حاوی 18،21،25درصد NDF از علوفه بودند ، مورد مقایسه قرار دادند .

تولید شیر و ماده خشک مصرفی گاوهای تازه زایمان کرده (30روز اول دوره شیردهی )در جیره هایی که 21 درصد NDF جیره از علوفه تامین میشد بیشترین بود .نشان داده شده است که جیره گاوهای تازه زایمان کرده ای که جاوی 35 تا 40 درصد کربوهیدرات غیرالیافی (NFC بر اساس ماده خشک ) می باشد مطلوب است.

تخم پنبه کامل ،پوسته سویا و تفاله چغندر قند اجزا تشکیل دهنده خوبی برای محدود کردن غلظت های نشاسته در جیره گاوهای تازه زایمان کرده می باشد .همچنین تخم پنبه کامل بخش مهمی ازفیبر موثر را تشکیل می دهد .

مکمل کردن غذا به وسیله بافرهای بیکربنات سدیم در پیشگیری از کاهش PH شکمبه تاثیر دارد، این ممکن است به پیشگیری از لنگش و LDAکمک کند .

توصیه میشود میزان استفاده از بیکربنات سدیم 75/.تا 1درصد ماده خشک جیره های کاملاً مخلوط باشد .

هیپوکلسیمی (کاهش کلسیم خون): از مطالعه 10راس گاو هلشتاین در یک گله گاو شیری صنعتی ٬ دانشمندان فلوریدا گزارش کردند گاوهایی که در هنگام زایمان هیپوکلسیمی داشتند (کل کلسیم سرم خون کمتر از9/7 میلی گرم در 100 میلی لیتر و کلسیم یونیزه سرم خون کمتر از 4 میلی گرم در 100 میلی لیتر) خطر ابتلا به LDA در آنها افزایش یافت .این افزایش خطر ابتلا به LDA برای گاوهای واجد کلسیم خون پایین در هنگام زایمان ممکن است ناشی از کاهش تحرک شکمبه وشیردان باشد .

همچنین فرمول کردن جیره های قبل از زایمان برای اختلاف کاتیون –آنیون جیره در پیشگیری از LDA مفید می باشد .

شکل فیزیکی جیره : محققان اوکلاهما گزارش کردند گاوهایی که با یونجه خشک آسیاب شده (64/.

سانتی متر) و کنسانتره پلت شده (48/.سانتی متر ) به صورت TMR تغذیه می شدند در شروع زایمان احتمال ابتلا بیشتری برای LDA (4/17در مقایسه با 6/1درصد)نسبت به گاوهایی که جیره استاندارد حاوی سیلوی سورگوم (27/1سانتی متر)وکنسانتره مخلوط به علاوه علوفه خشک خرد نشده دریافت داشتند ، نشان دادند .

گاوهایی که LDA در آنها دیده شد ، 18-8 روز پس از زایش تشخیص داده شدند .

این نتایج روشن ساخت که یک تغییر فوق العاده در شکل فیزیکی جیره (TMR پلت شده) در اوایل دوره پس از زایش، شیوع LDA را افزایش میدهد.

فقدان شکل فیزیکی باعث کاهش در میزان جویدن ،پر نشدن شکمبه ،عدم تحرک و عدم تشکیل توده یا تله فیبری و افزایش غلظت اسیدهای چرب فرارVFA شکمبه ای میشود که ممکن است تمام این موارد روی سبب شناسی LDA تاثیر بگذارند .به دلیل تغییرات فیزیولوژیکی و متابولیکی در دوره انتقال اهمیت شکل فیزیکی به عنوان فاکتور احتمالی برای وقوع LDA در اوایل دوره پس از زایمان احتمالاً بیشترین خواهد بود .

اطلاعات در خصوص تاثیر حاصل از تغییر فیزیکی سیلو و TMR بر روی وقوعLDA کم است .پیشنهاد شده است که جیره های دوره انتقال بایستی حاوی ذرات درشت کافی برای رسیدن به میزان جویدن بهتر و پر شدن شکمبه باشد.

گنجاندن 3 تا 5 پوند علوفه خشک در TMR برای گاوهای انتقالی می تواند کمک مناسبی برای این توصیه های درشت باشد.

برنامه علوفه ای گاو خشک : برنامه های علوفه ای مختلفی برای دوره خشک گاوهای شیرده مورد استفاده قرار میگیرد ،اما اطلاعات راجع تاثیر آنها بروقوع LDA محدود است .

محققان پوردیومیزان وقوع 5/3، 10 و10 درصد برای LDA در برنامه های علوفه ای گاو خشک حاصل ازمصرف جیره های علوفه خشک خرد شده ،سیلوی محصولات علوفه ای و سیلوی ذرت گزارش کردند .

محققان آگوای برنامه های علوفه ای گاو خشک را که شامل علوفه خشک بلند ،50 درصد علوفه خشک بلند و 50 درصد سیلوی ذرت (بر اساس ماده خشک ) و محدود کردن سیلوی ذرت به 1درصد وزن بدن به علاوه 1/1 کیلوگرم مکمل پروتئین مایع بود ، برای هر راس گاو ارزیابی کردند.

میزان وقوع LDA برای علوفه خشک ٬ علوفه خشک سیلوی ذرت وسیلوی ذرت به تنهایی به ترتیب 3، 3/4 و3/6 درصد بود .

میزان وقوع کتوز برای علوفه بیشتر بود (1/9 در مقایسه با 3/6 تا 4/6 درصد) و وقوع بیشتر LDA با سیلوی ذرت ناشی از پر نشدن شکمبه باشد که مربوط می شود به محدود بودن انرژی جیره و فقدان شکل فیزیکی لازم.

وقوع بیشتر کتوز با علوفه خشک می تواند مربوط به کمبود انرژی جیره باشد .

کمترین وقوع LDA و کتوز برای تغذیه توام سیلوی ذرت و علوفه خشک مشاهده شد .جیره هایی که تماماً از سیلوی ذرت تشکیل می شوند نبایستی برای گاوهای خشک استفاده شوند .اگر گاوها به طور محدود تغذیه شوند ممکن است پر شدن شکمبه برای جلوگیری از LDA کافی نباشد ، اما مصرف انرژی زیاد ممکن است سبب چاق شدن بیش از حد گردد که با اختلالات متابولیکی مرتبط است .

به هر حال استفاده کنترل شده از سیلوی ذرت به عنوان جزیی از برنامه های علوفه برای گاوهای خشک می تواند سودمند باشد .

توصیه میشود که سیلوی ذرت را به 50 درصد یا کمتر بر اساس ماده خشک در برنامه علوفه ای گاوهای خشک محدود کنید .

سیلوی ذرت 50 تا 80 درصد (بر اساس ماده خشک) برنامه علوفه ای گاوهای خشک در آزمایشات Mashek و beede تشکیل میداد که میزان وقوع LDA 3/4 درصد برای 3 هفته اول دوره تغذیه ای شروع زایمان در مقایسه با 3/8 درصد برای 6 هفته اول دوره تغذیه ای شروع زایمان بود و 5/7 درصد درمقایسه با 3/10 درصد برای جیره های شروع زایمان با و بدون مکمل کردن دانه ذرت بدست آمد .

اما تغذیه جیره های شروع زایمان با مقدار کمتری از سیلوی ذرت در برنامه علوفه ای میتواند وقوع LDA را کاهش دهد که دراین آزمایشات مشاهده گردید.