نتایج مطالعه جدیدی که می‌تواند به بهبود روشهای درمان آسیبهای مغزی و بیماریهای مرتبط با مغز منجر شود نشان می‌دهد مغز انسان قادر به تولید سلولهای عصبی جدید است.
نتایج مطالعه جدیدی که می‌تواند به بهبود روشهای درمان آسیب های مغزی و بیماریهای مرتبط با مغز منجر شود نشان می‌دهد مغز انسان قادر به تولید سلول های عصبی جدید است.
به گزارش خبرگزاری رویترز، محققان در گذشته متوجه شده بودند برخی دیگر حیوانات از قبیل موشها در طول حیات خود سلولهای مغزی جدیدی تولید می‌کنند و شواهد غیر مستقیمی بدست آمده بود که نشان می‌داد انسانها نیز قادر به تولید سلولهای جدید در مغز خود هستند.
هم‌اکنون محققان دانشگاه "آکلند" در نیوزیلند و آکادمی "ساهلگرنسکا" در "گوتنبرگ" سوئد با استفاده از اسکن "ام آر آی" و نیز تصاویر تهیه شده با میکروسکوپهای الکترونی از بافتهای مغزی اهدایی افرادی که دچار مرگ مغزی شده‌اند، برای نخستین بار موفق به مشاهده تولد سلولهای جدید در مغز شده‌اند.
این سلولهای بنیادی درست همانطور که در مغز موشها رخ می‌دهد، پس از متولد شدن در مغز به بخش مربوط به حس بویایی مغز مهاجرت می‌کنند و در خلال این جابه‌جایی به سلولهای عصبی تبدیل می‌شوند.
این محققان در گزارشی که در شماره روز جمعه نشریه "ساینس" به چاپ رسیده است اعلام کردند در حیوانات آسیب مغزی سبب تولد سلولهای مغزی جدید می‌شود و مطالعه جدید از وجود شواهدی مهم از وضعیتی مشابه در مغز انسانهای بالغ خبر می‌دهد.
از آنجا که مغز انسان بسیار پیچیده‌تر از مغز حیوانات است، در گذشته جستجوی این قبیل سلولهای جدید در مغز انسانها به نتیجه نرسیده بود.
پیش از این ثابت شده بود که سلولهای جدید در بخش جلویی مغز موشها متولد شده و سپس به بخش مربوط به حس بویایی مغز منتقل می‌شوند و بدین ترتیب این حیوانات می‌توانند انواع بوهای جدید را شناخته و خود را با آنها سازگار کنند.
هرچند حس بویایی در انسانها در مقایسه با موشها از اهمیت کمتری برخوردار است، اما به هرحال این حس برای مواردی نظیر شناسایی بوی دود و نیز بوی مواد غذایی فاسد برای انسانها مهم است و تحقیقات قبلی نشان داده است کاهش حس بویایی می‌تواند نشانه اولیه ظهور برخی بیماریهای مغزی نظیر پارکینسون باشد.
به گفته دکتر "مارک بکستر" محقق دانشگاه آکسفورد انگلیس که در این مطالعه حضور نداشته، کشف جدید می‌تواند به شناسایی روشهای جدید برای ترمیم آسیبهای مغزی در انسان بینجامد و به علاوه نشان‌دهنده اهمیت تحقیقات انجام گرفته روی حیوانات در هدایت یافته‌های پزشکی در انسانهاست.
"سباستین برندنر" محقق عصب‌شناسی دانشگاه کالج لندن نیز در زمینه کشف اخیر اعلام کرد درک زیست‌شناسی سلولهای بنیادی برای مطالعه ترمیم آسیبهای مغزی در بیماری‌هایی نظیر آلزایمر اهمیت زیادی دارد و ممکن است حتی سلولهای بنیادی در پیدایش برخی تومورهای مغزی نیز نقش داشته باشند و به همین علت کشف توانایی ایجاد سلولهای جدید در مغز انسان دارای اهمیت زیادی است.
درباره مغز انسان مغز انسان مغر انسان در تمامی فعالیت های ارادی و غیر ارادی در گیر میباشد.
احساسی که الان دارید، کاری که الان در حال انجام آن هستید و ...
شاید باور نکنید اما مغز انسان حتی در شکل گیری شخصیت شما نیز موثر می باشد.
بنابراین اگر مغز درست کار کند شما می توانید زندگی خوب و متعادلی داشته باشد و اگر مشکلی در عملکرد آن باشد طبیعتا" نخواهید توانست زندگی خوبی داشته باشید.
پیچیده ترین عضو بدن انسان این عضو بسیار پیچیده حدود 2 درصد وزن بدن شما را دارا می باشد، بنابراین یک انسان 75 کیلوگرمی مغزی در حدود 1.5 کیلوگرم دارد.
با وجود آنکه تنها 2 درصد از وزن بدن شما را شامل می شود بین 20 تا 30 درصد از انرژی شما را مصرف می کند.
به بیان دیگر 20 تا 30 درصد کالری که از مصرف غذا به بدن شما می رسد توسط مغز مصرف می شود.
دقت کنید که نسبت وزن مغز به وزن کل بدن در انسان از همه موجودات زنده بیشتر می باشد.
در مغز شما حدود 100 بیلیون سلول مغزی وجود دارد که بصورت یک شبکه بسیار پیپچیده با یکدیگر در ارتباط هستند.
محاسبات نشان می دهد که در حدود 1,000,000 بیلیون ارتباط نقطه به نقطه میان سلولهای مغزی در مغز انسان وجود دارد.
برای بدست آورده ایده از بزرگی این عدد، همین قدر بدانید که از تعداد ستاره کائنات بیشتر می باشد.
بنابراین جای تعجب نیست اگر مغز را پیچیده تر از بزرگترین کامپیوتر های جهان فرض کنیم.
دانشمندان نسبت توانایی قویترین کامپیوتر های جهان را به مغز انسان، در حد مغز یک موش می دانند.
مراقب مغز خود باشید مغز انسان بسیار نرم می باشد و ماهیت فیزیکی آن چیزی شبیه به کره نرم یا تخم مرغ خام می باشد.
خلقت انسان بگونه ای است که جمجمه از این ماده نرم محافظت می کند.
اما کوچکترین ضربه ای که به جمجمه وارد شود و آنرا خدشه دار کند ممکن است صدمات جبران ناپذیری به مغز وارد کند.
پس مواطب جمجمه خود باشید.
رابطه میزان دانش انسان به حجم مغز مشاهدات دانشمندان نشان می دهد که ارتباط خاصی میان میزان توانایی مغزی انسان با حجم یا وزن آن ندارد.
یک مغز بزرگ بالقوه توانایی آنرا دارد که سلولهای بیشتر و ارتباطات بین سلولی بیشتری را پذیرا باشد اما هیچ دلیلی ندارد که یک دانشمند، مغز بزرگتری از یک فرد عادی داشته باشد.
همانگونه که مطالعه انجام شده روی مغز آلبرت اینشتین نشان می دهد ابعاد و وزن مغز او کمتر از حد متوسط بوده است.
ساختار مغز انسان قرنها مغز را یک توده خاکستری به وزن حدود 1/5 کیلوگرم می پنداشتند.
با تکامل میکروسکوپ کشف شد که رویه خارجی چین خورده مغز بسیارپیچیده تر از آن است که قبلاً تصور می شد.
بخصوص که این قسمت از مغز از هزاران هزار عصب بسیار ظریف وگذرگاه خونی تشکیل شده است.
با اختراع میکروسکوپهای پیشرفته، اطلاعات مربوط به ساختار مغز نیز توسعه پیدا کرد.
معلوم شد که مغز از میلیونها سلول بسیار ریز به نام "نورون" تشکیل شده است که شبیه یکی اختاپوس بسیارکوچک است ودر مرکز آن یک هسته ودر پیرامون آن تعداد زیادی شاخکهای حساس قرار دارد که از مرکز به تمامی جهات منشعب شده است قرنها مغز را یک توده خاکستری به وزن حدود 1/5 کیلوگرم می پنداشتند.
معلوم شد که مغز از میلیونها سلول بسیار ریز به نام "نورون" تشکیل شده است که شبیه یکی اختاپوس بسیارکوچک است ودر مرکز آن یک هسته ودر پیرامون آن تعداد زیادی شاخکهای حساس قرار دارد که از مرکز به تمامی جهات منشعب شده است.
هر یک از شاخکهای حسی هزاران برآمدگی خرد دارد وبر روی هر یکی ازآنها برجستگیهای بسیار بسیار ریزی است که موجب ارتباط همه جانبه آن باشاخک نورونهای دیگر میگردد.
یک مغز متوسط دارای حدود 10 میلیارد نورون است.
ابتدا تصور می شد که تعداد سلولهای مغز تعیین کننده هوشمندی وذکاوت سنجی در اشخاص است ولی بعدها معلوم شد افرادی با مغزهای بزرگ از هوشمندی بی بهره بوده اند وبر عکس مردمانی با مغزهای کوچک، هوشمندی قابل توجهی ازخود بروز داده اند.
نقش نیمکره های مغز در مدیریت بحث مغز چپ وراست به محافل مدیریت نیز راه پیدا کرده است.
توماس جی، پیترز و رابرت اج واترمن نیز که سیمای سازمانهای موفق را مورد بررسی موشکافانه قرار داده اند.
در کتاب "در جستجوی بهروزی" به نقش مغز راست وچپ اشاره میکنندومی گویند که مغز راست )چپ( که سمبلیک و است، دست کم به اندازه مغز چپ که به استدلال ومنطق توجه دارد مهم است.
استدلال بر پایه مثال، داستان وحکایت، به اندازه استدلال بر اساس داده‌های آماری دقیقاست.
به همین دلیل مفهوم "آیا به نظر درست می‌رسد؟" بیش از "آیا میتوانبه لحاظ ریاضی آن را ثابت کرد؟" یا "آیا ثابت کردنی است؟" مصداق پیدامیکند.
آنها هم چنین نیز اشاره می‌کنند که بر اساس بررسیهای به عمل آمده، نیمهراست مغز در کار تصور وتخیل عالی است ولی نمیتواند آن را به فعلبرساند.
بخش چپ نیز نمیتواند انگاره ها و مثلاً چهره اشخاص را به خاطربسپارد.
کسانی که میگویند "من چهره اشخاص را فراموش نمیکنم ولی دربه خاطر سپردن اسم آنها با دشواری روبرو هستم" افراد معیوبی نیستند بلکه به زبان خیلی ساده، مغز سمت راستشان سنگینی وتوانمندی بیشتری دارد.
آرتور کاستر در کتاب "روح در ماشین" قدم فراتر مینهد وبه نقش مسلط مغزراست اشاره می‌کند.
او میل اشخاص به جنگ وویرانگری را ناشی از رشدنکردن تیمه راست مغز آنها میداند او میگوید: "رفتار ما هم چنان تحتتأثیر یک نظام بدوی ورشد نکرده است." پیترز وواترمن میگویند مجموعه بررسیهایی که درباره مغز راست وچپانجام شده نشان می‌دهد که مؤسسات اقتصادی وشرکتهای بازرگانی، انباشه از افراد غیر منطقی واحساساتی هستند که مأیوسانه میخواهند در زمره برندگان قرار گیرند، اینها کسانی هستند که به کمک گروهی کوچک از افرادصمیمی ووفادار، پیشرفت می کنند.
جنبه دیگری درباره طبیعت مغز راست ما وجود دارد که معمولاً از سوی مدیریت متعارف رعایت نمی شود.
اما "شرکتهای موفق" به آن توجه کاملدارد.
وآن "جنبه خلاقیت" است.
علم در ریاضیات به اعتقاد خیلی ها مظهرتقدس افکار منطقی است ومنطق واندیشه های مستقل نیز در پیشرفت علم نقش بسزایی دارند.
اما منطق، موتور راستین پیشرفت علمی نیست.
تورسکی ومان روانشناسان مشهور سالها پیش بررسی های مفصلی انجام داده وبدین نتیجه رسیده اند که جهتگیری ما بیشتر متوجه بخش شهودی ذهن ماست.
به عبارت سادهتر، ما بیش از اطلاعات آماری که طبق تعریف خود به شدت مجرد هستند، تحت تأثیر حکایتها وداستانها قرار میگیریم.
این پژوهشها پیامهای با ارزشی به همراه دارد که ما را به استفاده بهینه ازنیروی مغز خود رهنمون می‌شود.
زمانی چنین تصور شد که افراد صاحب ذوق وقریحه هنرمند، شاعر پیشه ورویایی، نوعاً کم هوشی دیر فهم، وحتی غیر منطقی به شمار می آیند وبرعکس افرادی که با علومی نظیر ریاضیات منطق، تجزیه وتحلیل وغیره سروکار دارند با هنر، احساسات وشعر وادب بیگانه اند.
پژوهشهای به عمل آمده بر این تصور خط بطلانی می کشد وتوجیه آنرا استفاده انحصاری از یک طرف مغز وعدم به کارگیری طرف دیگر اعلام می کند.
بررسیهای مکرر نشان داده است که صاحبان مغزهای بزرگ از هر دو سوی مغزشان بهره گرفته اند.
در واقع آن ها هم "دانشمند" وهم "هنرمند" بوده اند.
آنها ویژگیهاى هر دو را در خود داشتند.
یکی از نمونه های بارز آن لئوناردوداوینچی است که به بسیاری از علوم وهنرها احاطه داشته است.
نتیجه گیری بخردانه ای که میتوان از این کشفیات گرفت آن است که: "مغز هر یک از ما به طور استثنایی وبالقوه هم دارای استعدادهای نهفته علمی وهم استعدادهای بالقوه هنری است.
اگر مشاهده می‌شود بیشتر افراد فقط از کارایی یک طرف مغز خود استفاده می‌کنند.
به دلیل نارسایی وناتوانی عضوی طرف دیگر نیست.
بلکه به این علت است که طرف دیگر مغز بدون تمرین واستفاده باقی مانده و به اندازه کافی مجال وفرصت تکامل وپیشرفته مانند طرف دیگر به آن داده نشده است."