بی شک بسیاری از بینندگان ، حتی کسانی که در زمینه معماری سنتی فعالیت دارند. هنگامی که در برابر عظمت و شکو گنبد ها، طاق ها ،کاربندی ها، و نگاره ها که در نهایت دقت و ظرافت بنا ها را آذیین بسته اند، قرار می گیرند از خود می پرسند: آیا هنرمند معمار بر اساس ذوق و تجربه به چنین طاق ها و گنبد هایی را بر پا داشته اند، یا کسانی به یاری آنها بر خاسته اند؟
در گذشه آموختن هنر و پیشه ،سینه به سینه ،از ستاد به شاگرد، یا از پدر به پسر بوده است. استادان هر فن برای حفظ راز و رمز پیشه و هنر خود آموزش را در محدوده خانواده یا صنف خود که در نهایتبا پیوند های خویشاوندی همراه می شد. مجاز می دانسته و به ندرت دانسته های خود را مکتوب کرده اند، این احتمال نیز هست که توان چنین کاری را نداشته و یا لزوما نوشتن را احساس نمی کرده اند. البته گاهی نیز اعضای خانواده علاقه ای به ادامه شغل پدر نداشته ،به همین سبب رمز و راز برخی از فنون هنری و اصطلاحات به تریج از میان رفته است همچو ارسی.
تعریف گره چینی
در اصطلاح هنری گره چینی عبارت است از مجموعه ای از شکلهای هندسی که با نظم و ترتیب و پیچ و شکنهای هماهنگ و قرینه در کنار هم چیده شده اند.در تعریفی دیگر ،گره چینی عبارت است از یک ترکیب هماهنگ از شکلهای هندسی به هم پیچده شده ، موزون و جاذب که با استفاده از خط های راست شکل گرفته است ، یا گره اسلوب بسیار منظم از نقوش هندسی، با مجموعه ای خاص از عناصر قابل تعریف ریاضی است .
اصول موضوع نوع خاص هندسه است که در گره به کار می رود.