زیر ساختار سخت افزاری LAN بی سیم، یک بخش مهم و حیاتی یک پروژه ی موفق WLAN محسوب می گردد.
در این مقاله ما نگاهی مختصر و مفید به سخت افزارهای بی سیم شامل Access pointها، پل ها، repeaterها، سوئیچ/روترهای LAN بی سیم، آداپتورهای بی سیم و آنتن ها خواهیم داشت.
Access Point ها (AP) Access Point، یک بازیگر اصلی در زیر ساختار شبکه ی LAN بی سیم محسوب می گردد.
Access Pointها در سه نوع خودمختار (autonomous)، سبک (lightweight) و mesh عرضه می شوند.
Access Pointهای خودمختار، دستگاه های مستقلی هستند که به تنهایی و به عنوان یک عنصر مستقل در شبکه، نقش ایفا می کنند.
Lightweight access pointها، به عنوان بخشی از یک سوئیچ LAN بی سیم عمل می کنند.
Access Pointهای نوع mesh، به یکدیگر متصل گشته و یک شبکه ی هوشمند و موثر را بوجود می آورند.
AP از سیگنال RF برای اتصال کامپیوترها در یک شبکه ی LAN استفاده می کند.
هنگامی که یک دستگاه بی سیم به یک AP متصل می شود، اصطلاحاً گفته می شود که در مود infrastructure قرار دارد.
در این مود عمل، همه ی ترافیک داده از طریق Access Point عبور داده می شود.
یک AP، می تواند به عنوان یک دستگاه مستقل شبکه ی بی سیم عمل کند.
همچنین به عنوان بخشی از یک شبکه ی بی سیم بزرگتر (با اشتراک گذاری برخی از پیکربندی های همسان، مثل (SSID) می تواند وارد میدان شود.
SSID، نام یا شناساگر همه ی دستگاه های متصل به Access Point می باشد.
Access Pointها، دستگاه های half-duplex محسوب می شوند.
در اصطلاح کامپیوتر، half-duplex به ارتباط دو طرفه ای اطلاق می شود که در آن واحد، فقط در یک جهت امکان برقراری ارتباط وجود دارد.
در مقابل، full duplex، امکان ارتباط دو طرفه ی همزمان را بوجود می آورد.
AP به سیستم توزیع (DS) که نوعاً یک کابل اترنت است، متصل گشته و امکان می دهد تا کاربران بی سیم شبکه، به منابع آن دسترسی داشته باشند.
در استاندارد 802.11، از APها به عنوان ایستگاه (station یا مختصراً STA) یاد می شود.
روش ارتباطی دیگر در شبکه، full-duplex است که در یک شبکه ی اترنت کامل مبتنی بر سوئیچ، دستگاه ها مستقیماً با سوئیچ اترنت ارتباط برقرار می کنند.
شکل (2)، ارتباط half-duplex را در یک شبکه ی بی سیم نشان می دهد.
روتر های WLAN روترهای LAN بی سیم، وابسته به کاربرد، می توانند به طور متفاوتی تعریف گردند.
در حوزه ی کاربرد خانگی یا SOHO، یک روتر بی سیم LAN را می توان همچنین به عنوان یک روتر باند پهن بی سیم در نظر گرفت.
در محیط Enterprise، یک روتر LAN بی سیم، علاوه بر وظایف متعارف خود، می تواند نقش یک گسترش دهنده ی برد شبکه (Extender) و یا یک روتر VPN بی سیم را بازی کند.
روترهای خانگی بی سیم روترهای باند پهن خانگی و یا SOHO، معمولاً مجهز به یک پورت اینترنت، چندین پورت برای سوئیچ اترنت، و یک AP بی سیم هستند.
این روترها از طریق یک مرورگر وب (با استفاده از پروتکل HTTP یا HTTPS) پیکربندی می شوند.
پیکربندی این دستگاه ها برای افراد غیرحرفه ای با استفاده از یک مرورگر وب و از طریق یک سرور وب داخلی بسیار آسان می باشد.
در اغلب موارد، یک روتر بی سیم به یک مودم ADSL متصل و درنهایت به یک ISP متصل می گردد.
برخی از ویژگی های روتر باند پهن بی سیم عبارتند از: • تبدیل و مخفی سازی آدرس واقعی شبکه (NAT) • نقش سرور DHCP • مسیریابی IP • سرویس های DNS • فایروال روتر VPN بی سیم یک روتر VPN بی سیم نوعاً سه پورت ذیل را در بر دارد: • پورت اترنت، برای اتصال به یک LAN • پورت اینترنت، برای اتصال به یک شبکه ی WAN • پورت بی سیم، برای امکان دادن به کامپیوترها و دستگاه های IEEE 802.11 که به یک شبکه متصل شوند.
روترهای VPN بی سیم دارای یک مجموعه ویژگی های قوی تر از روترهای باند پهن بی سیم هستند.
تونل های VPN لایه 3، بین دو دستگاه و روتر (روی هر طرف ارتباط)، به عنوان یک VPN endpoint عمل می کنند.
ویژگی های دیگر عبارتند از: • پروتکل PPTP • پروتکل L2TP/IPSec • SSH2 • سرویس های پیشرفته ی شبکه سازی IP شکل 4 یک روتر VPN بی سیم را نشان می دهد.
پل های بی سیم پل های بی سیم، دو یا چند LAN کابلی را به یکدیگر متصل می کنند.
اصولاً دو پیکربندی برای پل های بی سیم وجود دارد: "نقطه به نقطه" و "نقطه به چند نقطه".
یک پل بی سیم یک دستگاه اختصاصی است که خیلی شبیه به یک AP در مود bridge عمل می کند.
پل های بی سیم دارای ویژگی هایی همسان با APهای enterprise (مثل آنتن های قابل جدا شدن و سطوح توان قابل انتخاب) هستند.
اتصال مکان ها به یکدیگر با استفاده از پل های بی سیم، دارای مزایای زیادی شامل نصب سریع، صرفه جویی در هزینه و نرخ انتقال داده ی بالاست.
تفاوت هزینه در نصب پل های بی سیم، برای اتصال ساختمان ها به یکدیگر (نسبت به روش کابلی کشی اترنت)، گاهی اوقات بسیار زیاد است.
پل های بی سیم در یکی از دو باند ISM 2.4 GHz یا UNII 5 GHz کار می کنند.
از آنجایی که این پل ها، فواصل طولانی را می توانند پوشش دهند، در نظر گرفتن جنبه های امنیتی در طرح از اهمیت بالایی برخوردار است.
تکرار کننده های بی سیم (repeaters) تکرار کننده های بی سیم، برای گسترش فیزیکی سلول رادیویی مورد استفاده قرار می گیرند.
در یک شبکه ی اترنت کابلی، تکرار کننده ها در لایه ی 1 مدل OSI، برای گسترش سگمنت اترنت مورد استفاده قرار می گیرند.
یک تکرار کننده ی اترنت، فاقد هوش می باشد؛ بدان معنا که نمی تواند نوع ترافیک داده را تشخیص دهد، بلکه به سادگی همه ی ترافیک داده را از داخل دستگاه عبور می دهد.
اما چرا از تکرار کننده ها استفاده می کنیم؟
درست همانطور که یک سگمنت اترنت برای ارسال موفق داده ها، دارای یک برد یا حداکثر فاصله دارد، LANهای بی سیم نیز از این قاعده مستثنی نیستند.
از تکرار کننده ها، برای افزایش برد شبکه ی بی سیم استفاده می شود.
شکل 6 نشان می دهد که چگونه از تکرار کننده ها برای افزایش برد شبکه ی بی سیم استفاده می شود.
دستگاه سرویس گیرنده ی WLAN علیرغم اینگه هنگام بکار بردن عبارت "دستگاه های سرویس گیرنده"، فوراً کامپیوترها و لپ تاپ ها به ذهن خطور می کنند، اما دستگاه های سرویس گیرنده طیف وسیعی از محصولات دیجیتالی مثل کامپیوتر، لپ تاپ، اسکنر، سرورهای پرینت، انواع دوربین ها، و بسیاری موارد دیگر را دربر می گیرند.
در بسیاری از مکان های عمومی مثل رستوران ها، فرودگاه ها و هتل ها، مدت ها است که امکان دسترسی رایگان به اینترنت به صورت بی سیم وجود دارد.
این امکان از طریق نصب فرستنده/گیرنده هایی معروف به Wi-Fi Hotspot میسر می گردد.
این Hot-Spot ها معمولاً از طریق سیم و یا کابل شبکه، به شبکه های بزرگتر، متصل و سیگنال اینترنت را به صورت بی سیم به کامپیوترهای جداگانه ای که از فرکانس رادیویی استفاده می کنند، Broadcast می نمایند.
بسیاری از کامپیوترهای شخصی، این سیگنال را با استفاده از یک کارت آداپتور بی سیم دریافت می کنند.
یک آداپتور شبکه ی بی سیم، امکان می دهد تا یک سیستم محاسباتی، به یک LAN بی سیم متصل شود.
آداپتورهای شبکه ی بی سیم، دارای یک فرستنده و گیرنده ی رادیویی داخلی هستند.
هر آداپتور از یک یا چند استاندارد 802.11a/b/g/n پشتیبانی می کند.
امروزه اکثر کامپیوترهای نوت بوک، دارای قابلیت اتصال به شبکه های بی سیم بطور داخلی هستند.
تراشه های کوچکی در داخل کامپیوتر، وظایف یک آداپتور بی سیم را به خوبی انجام می دهند و نیاز به یک آداپتور جداگانه نیست.
کارت های اینترنت بی سیم که تحت عنوان کارت های (WLAN (Wireless Local Area Nework نیز شناخته می شوند، یکی از انواع مختلف کارت های آداپتوری هستند که قابلیت هایی را به کامپیوتر شما اضافه می کنند.
در میان سایر کارت ها می توان به مدل هایی که برای کنفرانس از راه دور (Teleconferencing)، بهبود سیستم های صوتی و یا بارگذاری عکس ها از یک دوربین دیجیتال مورد استفاده قرار می گیرند، اشاره کرد.
کارت های اینترنت بی سیم در قالب های مختلفی ارایه می شوند.
کارت های متفاوتی برای لپ تاپ ها، دسک تاپ ها و PDAها ارایه می شوند.
بسیاری از کامپیوترها به همراه یک نمونه از این کارت ها (که از قبل در داخل آنها نصب شده است)، ارائه می شوند؛ اما شما می توانید چنین کارت هایی را با قیمت های نسبتاً پایینی خریداری کرده و در یک شکاف مناسب در داخل کامپیوترتان نصب نمایید.
تعداد بسیار زیاد Hot-spotهای Wi-Fi باعث شده است که کارت های اینترنت بی سیم بیش از پیش مورد توجه قرار گیرند.
این کارت ها که در ابتدا در منازل یا بنگاه های تجاری مورد استفاده قرار می گرفتند تا افراد متعددی بتوانند یک اتصال اینترنت را به اشتراک بگذارند، اکنون به یک کالای داغ برای هر فردی که از یک کامیپوتر استفاده می کند تبدیل شده اند، خصوصاً با گسترش شبکه های بی سیم در سراسر شهرهای بزرگ.
ما در این مقاله شما را با نحوه ی برقراری ارتباط کارت های اینترنت بی سیم با Hot-Spotها برای اتصال به اینترنت آشنا خواهیم کرد.
شما همچنین با کارت های بی سیم مختلفی که قابل دسترسی هستند و چیزی که در هنگام خرید باید به دنبال آن باشید، نیز آشنا خواهید شد.
بازگشت به مبانی برای درک مکانیزم حاکم بر آداپتورهای اینترنت بی سیم، شما ابتدا باید نحوه ی کار خود اینترنت بی سیم را بشناسید.
یک شبکه ی اینترنت بی سیم بجای انتقال داده ها از طریق یک خط تلفن، (digital subscriber line) DSL یا کابل پرسرعت، داده ها را همانند رادیوها و تلفن های سلولی مخابره می نماید؛ یعنی با استفاده از امواج رادیویی.
یک Wi-Fi Hot-Spot که معمولاً یک Access Point یا روتر بی سیم است، ابتدا اطلاعات را از اینترنت به همان سبک قدیمی یعنی از طریق کابل ها دریافت می کند.
سپس، Hot Spot این داده ها را از قالب باینری (کد کامپیوتری متشکل از صفر و یک) به امواج رادیویی تبدیل می نماید.
در مرحله ی بعد، امواج رادیویی تولید شده در ناحیه ی اطراف Hot spot پخش (Broadcast) می شوند.
سیگنال های بی سیم معمولاً مسافتی در حدود 23 تا 46 متر را طی می کنند.
با این حال در یک ناحیه ی باز و بدون مانع، این سیگنال ها می توانند تا برد 305 متر و در شرایط بهینه حتی به 1/6 کیلومتر نیز برسد.
ما بعداً بیشتر درباره ی "شرایط بهینه" صحبت خواهیم کرد.
کارت های اینترنت بی سیمی که در داخل برد سیگنال رادیویی قرار دارند، آن را با استفاده از یک آنتن کوچک دریافت نموده و مجدداً به کد باینری ترجمه می کنند تا کامپیوتر شما قادر به خواندن آن باشد.
این فرآیند در جهت عکس نیز عمل می کند یعنی کارت اطلاعات ارسالی کامپیوتر شما را به امواج رادیویی تبدیل نموده و به روتر می فرستد که از آنجا مجدداً به قالب باینری تبدیل شده و بر روی کابل ها به اینترنت ارسال می گردد.
ارتباطات رادیویی مورد استفاده ی شبکه های بی سیم تا حدودی با ارتباطات رادیویی تلفن های سلولی و رادیوها تفاوت دارد.
برای نمونه، کارت های اینترنت بی سیم به گونه ای طراحی شده اند تا از فرکانس های بالاتری برای اداره ی داده های بیشتر استفاده کنند (معمولاً 2/4 یا 5 گیگاهرتز).
بعلاوه، کارت ها و روترها می توانند بر روی یکی از سه کانال فرکانس متفاوت با یکدیگر ارتباط برقرار نمایند.
مواقعی که افراد زیادی مشغول استفاده از سیگنال بی سیم هستند (مثلاً تکنسین ها و تاجرانی که در یک فرودگاه حضور دارند)، کارت ها و روترها همچنین می توانند مابین کانال ها سوئیچ کرده و به این ترتیب تداخل را کاهش دهند.
کارت های بی سیم، تحت استانداردهای شبکه سازی کار می کنند که تنوعی از استاندارد ابتدایی 802.11 به حساب می آیند.
این استاندارد توسط (Institute of Electrical and Elecronics Engineers) IEEE توسعه یافته بودند تا فناوری های مختلف را از یکدیگر متمایز نمایند.
استانداردهای 802.11g، 802.11b و 802.11n متداول ترین نمونه ها هستند.
با وجود آنکه سیگنال های رادیویی Wi-Fi دارای مزایایی نسبت به سیگنال های رادیویی معمولی هستند، اما هنوز در معرض تداخل موانع فیزیکی قرار دارند.
تداخل (Interference) هنگامی روی می دهد که یک سیگنال توسط سیگنالی مشابه و هم فرکانس، مختل گردد.
برای نمونه، اجاق های مایکروویو و بسیاری از تلفن های بی سیم با همان فرکانسی کار می کنند که توسط شبکه های Wi-Fi مورد استفاده قرار می گیرد، بنابراین اگر در هنگام کار با اینترنت تلاش کنید که شام خود را گرم نمایید، ممکن است متوجه کاهش سرعت سرویس شوید.
به همین ترتیب، اگر به اتاق دیگری رفته و یا اگر یک "فیل" بین شما و hot spot مورد استفاده تان قرار گیرد، ممکن است سیگنال را از دست بدهید.
اگر شبکه بی سیم خودتان را در خانه یا محل کار در اختیار ندارید، ناراحت نباشید.
شما می توانید کارت های اینترنت بی سیم با اعتبار از پیش پرداخت شده را در بسیاری از کشورها خریداری کنید که امکان دسترسی به تمام hot-spotهای شرکت مربوطه را در اختیارتان قرار می دهند.
با این حال، چنین کارت هایی می توانند تا حدودی گران باشند و به همین دلیل شما احتمالاً ترجیح می دهید شبکه ی خودتان را راه اندازی نموده و یا یک Spot محلی را پیدا کنید که یک اتصال WiFi رایگان را تبلیغ می نماید.
آداپتورهای بی سیم برای دستگاه های سیار اگر تاکنون به یک فروشگاه کامپیوتری رفته و به جستجوی بخش ویژه ی کارت های آداپتور پرداخته باشید، متوجه شده اید که چندین نوع کارت مختلف در انتظار شما هستند.
کارت هایی که با برچسب PCI مشخص شده اند، به یک زبان خاص اشاره دارند که کارت از آن برای برقراری ارتباط با پردازنده ی مرکزی کامپیوتر استفاده می نماید.
PCI سرنام عبارت Peripheral Component Interconnect است که یک استاندارد صنعتی به حساب می آید و به شیوه ی ارتباط یک ابزار متصل شده به کامپیوتر با سیستم میزبان از طریق یک مسیر مرکزی با نام Bus اشاره دارد.
آداپتورهای شبکه PCI در شکل ها و اندازه های مختلفی ارائه می گردند که Form-Factor نامیده می شوند.
دو شکل ساخت متداول عبارتند از mini PCI (یک کارت کوچک که در داخل یک کامپیوتر لپ تاپ جاسازی شده است) و کارت های PCI برای کامپیوترهای دسک تاپ.
از آنجائیکه گذرگاه (Bus) یک کامپیوتر دسک تاپ در داخل آن قرار دارد، کارت اینترنت بی سیم باید در داخل سیستم نصب گردد.
اگر یک آداپتور خارجی را ترجیح می دهید، می توانید به دنبال نمونه ای باشید که از طریق یک درگاه USB به سیستم متصل می شود.
سایر برچسب هایی که می بینید احتمالاً شامل PC Card و ExpressCard هستند.
در حالیکه آداپتورهای شبکه ی بی سیم PCI از طریق گذرگاه یک کامپیوتر با آن ارتباط برقرار می کنند، آداپتورهای PC Card در یک شکاف بر روی قسمت جانبی لپ تاپ شما فرو رفته و مورد استفاده قرار می گیرند.
فناوری جدیدتر Express Card تدریجاً در حال جایگزین نمودن آداپتورهای PC Card است.
مشخصات PC Card و Express Card در خانواده ی PCMCIA (Personal Computer Memory Card International Association) قرار می گیرند، مؤسسه ای که یک آداپتور شبکه ی استاندارد را با استفاده از شکل ساخت PC توسعه داد.
شما گاهی اوقات متوجه خواهید شد که این گونه کارت ها با برچسب PCMCIA نیز ارائه می شوند.
صرف نظر از نام، تمام این کارت ها در یک اسلات بر روی قسمت جانبی لپ تاپ شما نصب می شوند و معمولاً حداقل بخشی از آنها که یک آنتن WiFi 802.11n توکار در آن تعبیه شده است از این شکاف بیرون می ماند.
شما همچنین می توانید ابزارهای USB را خریداری کنید که به عنوان آداپتورهای بی سیم مورد استفاده قرار می گیرند.
این ابزارها که شباهت زیادی به درایوهای Flash معمولی دارند، بطور فزاینده ای به یک گزینه های محبوب تبدیل می شوند.
نوع دیگری از کارت های اینترنت بی سیم نیز وجود دارد که برای PDAها مورد استفاده قرار می گیرد.
برای افرادی که هنوز به کاربران BlackBerry ملحق نشده اند و یا از تلفن های هوشمند مجهز با ساختار Wi-Fi توکار استفاده نمی کنند، هنوز گزینه ی دیگری تحت عنوان WCF وجود دارد.
کارت های (Wireles CompactFlash) WCF همانند PC-Card ها در یک شکاف بر روی بدنه ی یک PDA نصب شده و به آن امکان می دهند تا با اینترنت ارتباط برقرار نماید.
شبکه های WAN بی سیم حتی با وجود آنکه اتصال بی سیم بسیار آسان تر از گذشته شده است، اما همیشه خودتان را در یک Wi-Fi Hotspot نخواهید یافت.
برای این گونه شرایط، (Wireless Wide Area Network) WWAN در نظر گرفته شده است.
WWAN نوع دیگری از اتصال بی سیم به اینترنت است که به کاربران امکان می دهد از هر محلی با یک سرویس سلولی به اینترنت متصل شوند.
اگر قابلیت WWAN از قبل در کامپیوتر شما پیاده سازی نشده است، باید یک WWAN PC Card یا یک ابزار USB را به همراه یک طرح سرویس ماهیانه خریداری نمایید.
این کارت های اینترنت بی سیم هوایی که توسط برخی تأمین کنندگان سرویس تلفن سلولی نظیر Verizon نیز ارایه می شوند، هزینه ای در حدود 50 دلار داشته و معمولاً کاربر را ملزم به امضاء یک قرارداد می نمایند.
از سوی دیگر، بعضی از تلفن های سلولی می توانند با استفاده از یک کابل USB به لپ تاپ شما متصل شده و همانند یک مودم عمل کنند تا ارتباط شما با اینترنت برقرار گردد.
توجه به استانداردها در هنگام خرید یک کارت اینترنت بی سیم، باید به موارد مختلفی نظیر استاندارد شبکه سازی مورد استفاده ی کارت توجه داشته باشید.
برای مثال، 802.11b که بعنوان یک استاندارد غالب شناخته می شد برای شبکه های بی سیمی در نظر گرفته شده است که در دامنه ی فرکانس 2/4 گیگاهرتز کار می کنند.
این استاندارد از پهنای باند 11 مگابیت بر ثانیه پشتیبانی می نماید.
پهنای باند (Bandwidth) به مقدار داده ای اشاره دارد که می تواند در یک مدت زمان معین منتقل شود.
هر چه این رقم بزرگتر باشد، سرعت انتقال داده ها بالاتر خواهد بود.
به این ترتیب، استانداردهای 802.11g و 802.11n که به ترتیب داده ها را با سرعت هایی معادل 54 و 140 مگابیت بر ثانیه انتقال می دهند، ویدئوی مورد نظر شما را بسیار سریع تر از استاندارد سنگین 802.11b بارگذاری خواهند نمود.
توجه به استاندارد شبکه سازی پشتیبانی شده توسط کارتی که قصد خرید آن را دارید بسیار مهم است زیرا باید بتواند با سایر محصولات بی سیمی که در حال حاضر از آنها استفاده می کنید، ارتباط برقرار نماید.
برای نمونه، اگر شبکه ی خانگی شما از فرکانس 2/4 گیگاهرتز استفاده می کند و شما کارتی را خریداری نمایید که در دامنه ی 5 گیگاهرتز استفاده می کند و شما کارتی را خریداری کنید که دارای گواهینامه ی Wi-Fi برای همان باند فرکانس و با ویژگی های مشابه (نظیر Codec های رمزنگاری) سایر محصولات مورد استفاده ی شما است، با هیچ مشکلی مواجه نخواهید شد.
البته شما می توانید یک کارت Dual-band را انتخاب کنید که با تمام محصولات WiFi-Certified سازگار خواهد بود.
بعلاوه، فراموش نکنید که به نرخ انتقال، برد و سیستم عامل مورد نیاز کارتی که انتخاب کرده اید نیز توجه داشته باشید.
همچنین، تصمیم بگیرید که یک کارت با آنتن خارجی را ترجیح می دهید یا با آنتن داخل.
مورد بسیار مهم بعدی، امنیت است.
هک شبکه های بی سیم بطور آشکاری آسانتر از هک شبکه های کابلی است.
این بدان معنی است که شما باید معیارهای بیشتری را برای محافظت از خودتان در نظر بگیرید.
ائتلاف Wi-Fi توصیه می کند همیشه از طریق یک تأمین کننده ی قابل اعتماد به اینترنت متصل شوید که از فناوری های رمزنگاری استفاده می نماید، در هنگام استفاده از شبکه ی خودتان توابع امنیتی آن را فعال کنید و بالاخره محصولاتی را برای خرید انتخاب نمایید که دارای گواهینامه ی Wi-Fi برای (Wi-Fi Protected Access) WPA باشند.
دوقلوی شیطانی نگران نباشید، مقصود ما از دوقلوی شیطانی (Evil Twin) همزاد شرور شما نیست، بلکه یک تهدید امنیتی است که هر بار با یک شبکه س بی سیم ارتباط برقرار می کنید، با آن مواجه می شوید.
هکرها می توانند یک Access Point جعلی را راه اندازی نمایند که کامپیوتر شما آن را با شبکه ی واقعی اشتباه گرفته و بر روی آن Sign-in کند.
سپس، این دوقلوی شیطانی به سرقت داده های شما نظیر کلمات عبور و اطلاعات کارت اعتباری خواهد پرداخت.
هکرها حتی می توانند سایت وبی که قصد دسترسی به آن را داشته اید تقلید نمایند تا اطلاعات شما را سرقت کنند.
فناوری بی سیم تاکنون هیچ نشانه ای از توقف تلاش خود برای آنکه به شما امکان دهد در هر زمان و مکانی به بررسی eMail های خود بپردازید، نشان نداده است.
احتمالاً در آینده ی نزدیکی خواهیم توانست هنگام پرواز در ارتفاع 30000 پایی نیز به گردش در وب بپردازیم.
آنتن های WLAN آنتن ها یک بخش ضروری در محیط های WLAN محسوب می شوند.
از نقطه نظر فرستنده، یک آنتن انژی را سیستم فرستنده گرفته، آن را به امواج رادیویی تبدیل و در نهایت سیگنال از طریق هوای آزاد منتقل می کند.
از نقطه نظر گیرنده، یک آنتن عمل عکس طرف فرستنده را انجام می دهد.
آنتن امواج رادیویی را دریافت نموده، آن را به سیگنال AC تبدیل و در نهایت اطلاعات را به کامپیوتر ارسال می کند.
فاکتورهای زیادی در تعیین آنتن مناسب در یک شبکه ی LAN بی سیم تأثیر گذارند: • نصب در محیط سرپوشیده و یا آزاد • فاصله ی بین فرستنده و گیرنده • فرکانس مورد استفاده • پولاریزاسیون افقی یا عمودی • از جنبه ی زیبایی شناسی• هزینه سازنده ی تجهیزات • نوع کاربرد • مشخصه های الکتریکی • ارتفاع • مکان نصب انواع آنتن WLAN نوع آنتنی که برای یک کاربرد خاص می بایست مورد استفاده قرار گیرد، وابسته به الگوی پوشش RF مطلوب می باشد.
استفاده از نوع آنتن نامناسب، نتایج نامطلوبی را مثل تداخل با سیستم های مجاور، قدرت ضعیف سیگنال و ...
در پی خواهد داشت.
• سه نوع آنتن متداول در شبکه های WLAN عبارتند از: آنتن های دو قطبی/چند سویه (Omnidirectional) آنتن های نیمه جهت دار (Semidirectional) آنتن های کاملا جهت دار (Highly directional) در این قسمت از مقاله به معرفی دقیق تر هر یک از این آنتن ها می پردازیم.
آنتن های چند سویه آنتن های چند سویه، متداول ترین نوع آنتن در Access Pointها و روترهای بی سیم در رده های SOHO و Enterprise هستند.
محدوده ی پوشش افق این آنتن ها 360 درجه است و سیگنال RF را در همه ی جهات منتشر می کند.
الگوی انتشار این آنتن ها، به شکل زیر است.
آنتن های چند سویه متداول ترین نوع آنتن در LAN های داخلی هستند.
این آنتن ها در برخی روترها و Access pointهای بی سیم، قابلیت جدا شدن دارند.
اگر آنتن یک روتر بی سیم قابل جدا شدن باشد، می توان آن را با یک آنتن با بهره ی متفاوت تعویض نمود.
آنتن های روترهای رده ی enterprise، معمولاً بطور جداگانه فروخته می شوند.
آنتن های نیمه جهت دار آنتن های نیمه جهت دار، توان را از سیستم فرستنده گرفته و آن را با یک الگوی متمرکز تر از آنتن های چند سویه ارسال می کنند.
آنتن های نیمه جهت دار، در انواع گوناگونی از قبیل Patch, Panel, Sector و Yagi موجود می باشند.
این آنتن ها برای هر دو محیط مسقّف و غیر مسقّف ساخته می شوند و سیگنال با زاویه ی افقی کمتر از 360 درجه منتشر می نمایند.
از این آنتن ها برای تمرکز بیشتر سیگنال در یک مسیر استفاده می شود.
آنتن های Patch/Panel در دنیای LAN بی سیم، واژه های Patch و Panel مبین نوع آنتن یکسانی هستند.
کاربرد مورد نظر، روی انتخاب آنتن Patch/Panel برای استفاده در یک مکان خاص تاثیر می گذارد.
انتخاب آنتن مناسب، نیاز به آگاهی در مورد ابعاد محیط فیزیکی تحت پوشش و میزان gain مورد نیاز دارد.
یک آنتن Patch/Panel دارای پوشش افقی تا 180 درجه است اما معمولاً پوشش افقی متداول بین 50 تا 80 درجه است.
شکل 15 یک آنتن flat Patch در فرکانس 2.4GHz را نشان می دهد.
آنتن های سکتور آنتن های سکتور برای ایجاد الگوهای انتشار چند سویه یا استفاده از آنتن های نیمه جهت می توانند مورد استفاده قرار گیرند.
این آنتن ها در ایستگاه های پایه (base station) برای اتصالات نقطه به چند نقطه مورد استفاده قرار می گیرند.
آنتن های sector دارای سطح پوشش افقی 90 تا 180 درجه هستند.
مثلاً در شبکه ی تلفن همراه از سه آنتن سکتئر هر کدام با سطح پوشش 120 درجه برای ایجاد پوشش 360 درجه ای استفاده می گردد.
آنتن های Yagi آنتن های Yagi، برای استفاده در فضای داخلی در راهروهای طولانی و کریدورها یا در محیطهای باز برای پل زدن تا فواصل حداکثر 2 مایل مورد استفاده قرار می گیرند.
آنتن های Yagi، دارای زاویه ی پوشش دهی عمودی و افقی 25 تا 65 درجه هستند.
الگوی انتشار مخروطی شکل است.
آنتن های کاملاً جهت دار آنتن های کاملاً جهت دار نوعاً بشقابی شکل بوده و برای پل زدن برای فواصل طولانی به صورت نقطه به نقطه مورد استفاده قرار می گیرند.
محدوده ی برد این آنتن ها تا بیش از 25 مایل می رسد.
زاویه ی پوشش سیگنال این آنتن ها بسیار باریک (3 تا 15 درجه) می باشد.
منبع: ماهنامه ی کامپیوتری بزرگراه رایانه، شماره ی 136.