-کسب و کار الکترونیک کسب و کار الکترونیک وسیله ای که مسیر رسیدن بنگاه ها به بازار را هموار می سازد.
مسیری که مشتریان در آنجا اقدام به خرید کالا و خدمات می کنند.
کسب و کار الکترونیک وسیله ای است که برای استفاده کنندگان آن امکان رسیدن به مشتریان مؤثر و کارآمد را فراهم می سازد.
و در مفهوم کلی کسب و کار الکترونیک شامل به کار گیری تکنولوژی جدید برای برقراری ارتباطات زنجیره ای بین سازندگان ،فروشندگان ،عرضه کنندگان و به طور کلی ارائه دهندگان کالا و خدمات از یک سو و یابه طور کلی مشتری از سوی دیگر،به منظور اتخاذ تصمیم های بهتر ،بهینه سازی کالا و خدمات،کاهش هزینه ها و گشودن کانال های جدید است.
2- تفاوت E-business و E-commerce چیست؟
کسب و کار الکترونیک در بر گیرنده تجارت الکترونیک است.
کسب و کار الکترونیک تمامی فرآیند ها را در بر می گیرد در حالی که تجارت الکترونیک تنها با خرید و فروش سر و کار دارد.
در کسب و کار الکترونیک دخالت انسانی کم در حالی که در تجارت الکترونیک دخالت انسانی زیاد است.
در کسب و کار الکترونیک پیوند شرکت با تمامی بازیگران صنعت( دولت،رقبا،شرکا،مشتریان...) است در حالی تجارت الکترونیک فقط بر مشتری تمرکز دارد.
در کسب و کار الکترونیک پیچیدگی زیاد در حالی که در تجارت الکترونیک متوسط تا زیاد است.
3- یکی از framework های تجارت الکترونیک را بصورت کامل توضیح دهید.
مرحله ظهور: بسیاری از شرکت ها قدم های اولیه خود را با نمایش بروشورها و محصولی که در وب سایت ارائه می کنند شروع می کنند مرحله ظهور قدم های اولیه ای را که سازمان ها به منظور درگیر شدن در محیط دیجیتالی بر می دارند را در برمی گیرد .
ویژگی این مرحله ایجاد وب سایت سازمان ها می باشد که اطلاعات در مورد کالاها و خدمات سازمان ها را فراهم می سازند .
ویژگی دیگر آن نیز نیز این هست که هیچ انسجامی بین فرایندهای داخلی و و خارجی در این مرحله و جود ندارد.
تسهیل کننده ها: در این مرحله تسهیل کننده ها نه تنها ایجاد فیزیکی سایت می باشد بلکه بسیاری از فعالیت های دیگر و تدابیر مدیریتی دیگر نیز تسهیل کننده هستند.یکی از بزرگترین تسهیل کننده ها در این مرحله تعهد می باشد.
موانع: مقاومت تکنولوژیکی داخل سازمان و متخصصان فنی آن پذیرش رشد بوسیله مدیران سرمایه گذاری مالی ایجاد زیر ساخت های ارتباطات از راه دور مرحله پورتال: مرحله پورتال به عنوان معرفی ارتباط دو طرفه ،دریافت سفارش و ارسال سفارش به عرضه کنندگان مواد اولیه و غیره را شامل می شود.مهمترین تفاوت این مرحله با مرحله قبلی قابلیت ارتباط دو طرفه بین شرکت ومشتری و شرکت و شرکت B2B یا B2C می باشد تسهیل کننده ها : سه تسهیل کننده عمده این مرحله عبارتند از تغییرات داخلی سازمانی ،سرمایه گذاری و قابلیت استفاده موانع : ایجاد تعاملات B2B و جریانات فرهنگی و زبانی مرحله انسجام معاملاتی: این مرحله از مراحل قبلی عمدتاٌ بوسیله ظهور معاملات مالی بین طرفین قابل تمایز است.این مرحله نیاز به قابلیت های فنی بالا و زیر ساختهای IT بالا دارد.
ویژگی عمده این مرحله این است که معاملات هم خرید و هم فروش را شامل می شوند.
انسجام در این مرحله به عنوان انسجام فرایندهای داخلی که اجازه بهینه سازی عملیات سازمانی را می دهد می باشد.
تسهیل کننده ها در این مرحله: توانایی برای توسعه تکنولوژی IT انتخاب سیستم های پرداخت رقابتی موانع در این مرحله عبارتند از : سیستم ها ی مالی سیاست های مالیاتی دولتی و تجاری امنیت و خصوصی سازی محیط های قانونی و قراردادهای حکومتی برخورد با دارایی های معنوی مرحله انسجام شرکتی: انسجام شرکتی به انسجام کامل فرایندهای تجاری تا حدی که تجارت قدیمی از تجارت بر خط قابل تمایز باشد اطلاق می شود.
این سطح انسجام عبارت است از E-COMMERCE+CRM+SCM این سطح انسجام ایده ال و آرمان برای دنیای الکترونیکی یا E-WORLD است.
تسهیل کنندگان: شایستگی های پرسنل داخلی، انسجام فرایندهای شرکت و کنترل.
موانع: موانع تکنولوژیکی عمده ای در این مرحل وجود دارد با توجه به این حقیقت که فاصله تکنولوژیکی به منظور انسجام کامل همه فرایندهای شرکت وجود دارد.
موانع در این مرحله عبارتند از دسترسی به تکنولوژی، آشفتگی تکنولوژیکی به صورت منطقه ای و جهانی، استانداردهای بین المللی برای تجارت و انجام معاملات، ایجاد بازارهای الکترونیکی و پیچیدگی شبکه.
4- موانع رشد تجارت الکترونیک در ایران چیست؟
فقدان زمینههای حقوقی لازم برای استفاده از تجارت الکترونیکی از قبیل عدم مقبولیت اسناد و امضاهای الکترونیکی در قوانین و مقررات جاری کشور.
نبود سیستم انتقال الکترونیکی وجوه و کارتهای اعتباری : با وجود آنکه از دهه هشتاد، کارتهای اعتباری هوشمند در ایالاتمتحده و بسیاری از کشورها به صورت یکپارچه و کارآمد مورد توجه قرار گرفته است، اما تا به امروز، در کشور ما گامی اساسی در این زمینه برداشته نشده است و همچنان مشکلاتی در این زمینه به چشم میخورد.
محدودیت خطوط ارتباطی و سرعت پایین آنها در انتقال دادههای الکترونیکی نبود شبکه اصلی تجارت الکترونیکی در کشور و سخت افزار و نرم افزار مربوط به آن.
تامین امنیت لازم برای انجام مبادلات الکترونیکی و محرمانه ماندن اطلاعات مربوطه.
تصمیم گیریهای ناصحیح در برخورد با پدیده های نو (مانند اینترنت و ماهواره) و نیز در روابط بین الملل (مانند تحریم های اقتصادی و بانکی علیه ایران) شبکه پست و سیستم حمل و نقل کشور ما چندان قدرتمند نیست که بتواند نقل و انتقال محصولات و مرسولات را در مدت زمان منطقی انجام دهد.
عدم وجود مؤسسه یا مؤسساتی که با استفاده از سیستم حسابهای الکترونیک مالی داخلی، به ایجاد سیستمهایی کارآمد برای فروش online و تحویل کالا و دریافت پول در محل بپردازند.