آشنایی با برنامه AETUP
بعد از اجرای برنامه Post توسط BIOS ، برنامه مخصوص پیکر بندی سخت افزار سیستم به نام Setup اجرا می شود ، در واقع برنامه Setup داخل حافظه ROM است .
ولی مقادیر مربوط به پیکر بندی سیستم در Setup داخل حافظه ای به نام (Complementery Metal Oxide Semiconductor ) CMOS RAM وجود دارد .
برخلاف حافظه ROM که نمی توان اطلاعاتش را تغییر داد ، می توانید از طریق اجراء برنامه Setup اطلاعات موجود در حافظه CMOS را تغییر داد .
هر وقت کامپیوتر راه اندازی می شود ، برنامه BIOS با استفاده از مقادیر موجود در حافظه CMOS کامپیوتر را پیکر بندی می کند .
حافظه CMOSبه محض قطع برق اطلاعاتش پاک می شود .
لذا برای حفظ اطلاعات فوق از باطری کوچکی به نام Backup Battery استفاده می شود .
از خصوصیات دیگر این حافظه ها این است که این نوع حافظه به دلیل عدم استفاده خازن در ساختار داخلی آن ، نیاز به تازه سازی (Refresh) مشابه حافظه های اصلی دینامیکی (DRAM) ندارد .
برنامه های Setup معمولاً به دو صورت ویندوزی و متنی ارائه شده اند .
در Setup ویندوزی ،قسمتهای مختلف برنامه های Setup به صورت صفحات ویندوز طراحی شده و در صورت اتصال ماوس به سیستم
می توانید این قسمتها را انتخاب و مورد استفاده قرار دهید .
در Setup های معمولی برای انتخاب قسمتهای مختلف از کیلد های جهتی و
Page Up و Page Down در صفحه کلید استفاده می شود .
آشنایی با روش ارتقاء برنامه Setup
هر برد اصلی دارای یک برنامه Setup مخصوص به خود می باشد که به کمک آن می توان پارامتر های مورد نیاز آن برد را تنظیم نمود .
شرکتهای تولید کننده برنامه های BIOS به منظور بالا بردن کارایی برنامه خود و همچنین همگام شده با پیشرفتهای نرم افزاری و سخت افزایس مرتباً برنامه های خود را ارتقاء داده و نسخه های جدیدی از آنها را ارائه می کنند .
همچنین شرکتهای سازنده بردهای اصلی نیز با استفاده از حافظه های Flash Rom برای نگهداری برنامه ها BIOS امکان به روز رسانی برنامه فوق بدون نیاز به تعویض این حافظه را فراهم آورده اند .
برای بروز رسانی برنامه BIOS می توان بعد از تهیه نسخه جدید برنامه از طریق دیسکت CD یا اتصال به سایت شرکت تولید کننده برنامه BIOS از طریق اینترنت برنامه مخصوص به روز رسانی Flash را از مسیر ذخیره شده روی کامپیوتر خود اجرا کنید معمولاً این فایل ها را با نامهای AWDFLASH.EXE یا AMIFLASH.EXE و غیره مشاهده خواهید نمود .
بعد از اجرای این برنامه ابتدا از شما در مورد ذخیره سازی محتویات قدیمی BIOS از شما سوال می شود که بهتر است به آن پاسخ «y» بدهید .
در این صورت به شما امکان تایپ نام فابل مخصوص ذخیره سازی نسخه قدیمی را خواهد داد .
نهایتاً از شما در مورد کپی کردن اطلاعات جدید سوال کرد که در صورت پاسخ «Y« عمل به روز رسانی برنامه BIOs شروع
می شود که در پایان کار باید سیستم را مجدداً راه اندازی نمایید .
معمولاً به سه روش مختلف می توان برنامه بایوس سیستم را به روز رسانی کرد :
1- از طریق فلاپی و کلید F8 در هنگام راه اندازی و داخل شدن به بایوس سیستم در این حالت اگر اگر از مادربردهای Gigabyte استفاده می کنید ، کافی است به آدرس اینترنتی http:www.gigabyte.com.tw مراجعه کرده و سپس از قسمت Support گزینه Motherboard و سپس گزینه BIOS و همچنین مدل مادربرد را انتخاب کرده و سپس برنامه BiOS جدید را Down load کرده و روی فلاپی ذخیره کنید .
حال هنگام راه اندازی سیستم بازدن کلید F8 ضمن قرار دادن فلاپی داخل درایو در منویی که باز می شود گزینه Update From Flappy را انتخاب کرده و عمل بازسازی را شروع نمایید .
در خاتمه سیستم را مجدداً راه اندازی کرده تا عملیات بازسازی BIOS به اتمام برسد .
2- باز سازی از طریق فلاپی و برنامه QFlash
در این روش به ترتیبی که در روش قبلی گفته شده بایوس مادربورد مورد نظر را Down load کرده و سپس Unzip کنید از بین سه فایلی که باز
می شود ، داخل محیط MS-Dos Prompt جلوگیری اعلان DOS فرمان زیر را تایپ کنید .
A:> Flash879.exe 8zpE1000.f8
3- باز سازی از طریق ویندوز و نرم افزار @Bios
این نرم افزار همراه CD مادربرد تحویل شما می گردد .
شما می توانید از روی درایو CD و مسیر utility\Gigabte\Gwum این فایل را اجرا کرده و سپس سیستم را مجدداً راه اندازی کنید .
روی عروسکی که کنار ساعت در نوار وظیفه ویندوز ظاهر می شود کلیک راست کرده و از پنجره ای که باز می شود گزینه Gigabyte Bios Flash یا @Bios را انتخاب کرده تا وارد برنامه بازسازی شوید .
اکنون باید برای بازسازی گزینه های Internet Update و Update New BIOS را به ترتیب انتخاب کرده تا پنجره ظاهر شود .
سپس سایت مربوط به نوع BIOs را انتخاب و دکمه ok را کلیک کنید.
منتظر بمانید تا BIOS شما Update شود .
در خاتمه سیستم را مجدداً راه اندازی کنید .
پردازنده ها
پردازنده یا واحد پردازنده مرکزی (cpu) اصلی ترین بخش کامپیوتر است.
این قطعه وظایف مهمی از قبیل عملکرد های ریاضی ، منطقی ، مقایسه ای و محاسبه های مربوط به آدرس دهی در کامپیوتر را به عهده دارد .
cpu مهمترین تراشه بر روی برد اصلی هر کامپیوتر می باشد و آن مدیریت کلیه مراحل پردازش داده ها را به عهده دارد .
این قطعه به صورت مستقیم و یا غیر مستقیم سایر قطعات روی برد اصلی و سایر قسمتهای کامپیوتر را نظارت و مقدار دهی می کند .
پردازنده ها هر چند دارای ابعاد فیزیکی بسیار کوچکی هستند ولی از ابتدایی ترین آنها که از 29000 ترانزیستور تا انواع پیشرفته آنها که 5/7 میلیون ترانزیستور می باشند ، ابعاد فیزیکی آنها بسیار محدود و در حد 2 تا 3 اینچ مربع می باشند .
مشخصه های با اهمیت ریز پردازنده ها عبارت اند از :
سرعت
پهنای گذرگاه داده
پهنای گذرگاه آدرس
ماکزیمم حافظه
علاوه بر این مشخصه ها تعداد ترانزیستور به کار گرفته شده .
cashe داخلی ، پهنای پالس ،اندازه رجیسترهای داخلی در پردازنده ها از اهمیت ویژه ای برخوردار هستند .
همه پردازنده ها سه عمل اساسی را انجام
می دهند :
انتقال اطلاعات
حساب و منطق
تصمیم گیری
مشخصات فنی پردازنده ها
پردازنده ها به عنوان یکی از اصلی ترین عناصر در یک کامپیوتر به صورت یک تراشه به شکل مربع روی برد اصلی قرار می گیرد .
معمولاً هر پردازنده دارای خصوصیات ویژه ای است که توسط تعدادی حروف و ارقام که بر روی هر کدام از آنها چاپ شده مشخص می شوند .
این اطلاعات شامل موارد زیر می باشد :
نام شرکت سازنده پردازنده
نسل پردازنده
مدل و نوع پردازنده
سرعت پردازنده ( MHZ)
ولتاژ مورد نیاز پردازنده
شماره سریال پردازنده
نام شرکت سازنده پردازنده
پردازنده ها توسط شرکتهای مختلفی ساخته و ارائه شده اند .
شرکتهای مشهور سازنده پردازنده عبارتند از :
Intel
AMD
Syrix
MotorolA
IBM
IDT
NIC
IIT
گاهی بر روی پردازنده نام شرکت به صورت کامل و گاهی به صورت علائم اختصای مخصوص شرکت مشخص می شود .
مثلاً برای محصولات شرکت از AMD برای مشخص کردن نان پردازنده عبارت ADVANCED شرکتهای MICRO DEVICES که کلمه AMD آن گرفته شده چاپ می شود.
نسل پردازنده
پردازنده ها بسته به تنوع در مل و عملکرد آنها دارای مدل مختلفی
می باشند .
معمولاً هرگاه یک تغییر اساسی در ساختار یک پردازنده به وجود آمده است ، نسل جدیدی برای آنها نامگذاری شده است .
معمولاً نسلهای مختلف پردازنده را با نام ، علائم یا شماره های مختلف نشان
می دهند .
شرکت های سازنده پردازنده تولیدات خود را بر اساس یک روش استاندارد نامگذاری می کنند .
مثلا شرکت Intel تولیداتش را به صورت 86×80 و شرکت Motorola به صورت 68xxx نامگذاری می کنند ، که معمولاً علامت x جایگزین نسل و مدل پردازنده می شود .
مدل پروازنده
هر کدام از نسلها پردازنده دارای مدلهای مختلفی می باشد که دارای مشخصات متفاوت می باشند .
مثلاً در مورد پردازنده و 80386 مدلهای SX و DX و برای 80486 مدلهای DX4 , DXII , DX , SX و DX5 برای پنتیوم
( نسل پنجم ) مدلهای پنتیوم کلاسیک و MMX ، برای نسل ششم مدلهای پنتیوم پرو ، پنتیوم II و پنتیوم III پنتیوم سلرون برای نسل هفتم مدل اتیانیوم را می توان اشاره نمود .
هر کدام از نسلها پردازنده دارای مدلهای مختلفی می باشد که دارای مشخصات متفاوت می باشند .
مثلاً در مورد پردازنده و 80386 مدلهای SX و DX و برای 80486 مدلهای DX4 , DXII , DX , SX و DX5 برای پنتیوم ( نسل پنجم ) مدلهای پنتیوم کلاسیک و MMX ، برای نسل ششم مدلهای پنتیوم پرو ، پنتیوم II و پنتیوم III پنتیوم سلرون برای نسل هفتم مدل اتیانیوم را می توان اشاره نمود .
سرعت پردازنده یکی از پارامترهای مهم برای پردازنده که معمولاً روی پردازنده چاپ می شود ، سرعت پردازنده است .
سرعت پردازنده بر حسب مگاهرتز (MHZ) مشخص می شود .
گاهی سرعت پردازنده ها معادل سرعت پردازنده مشابه Intel بر روی آن چاپ می شود .
در این پردازنده ها که شبیه پردازنده های پنتیوم Intel هستند ،برای نشان دادن سرعت AMD-K5 که در سطر دوم آن عبارت PR100چاپ شده است ، بدین معنی که این پردازنده دارای سرعتی معادل سرعت پردازنده های پنتیوم انتیل با سرعت MHZ100 می باشد .
هر چند ممکن است سرعت واقعی این پردازنده کمتر باشد .
چنانچه بعد از PR100 علامت + هو داشته باشیم یعنی سرعت این پردازنده حتی از پردازنده انتیل با سرعت MHZ100 هم بیشتر می باشد .
سرعت پردازنده به دو نوع سرعت ساعت داخلی و خارجی بستگی دارد .
- سرعت ساعت داخلی : این سرعت تقریباً برابر همان سرعتی است که در روی پردازنده ذکر می شود .
مثلاً در مورد پردازنده 80486/66MHZ مشخص کننده سرعت داخلی 66MHZ است .
در حالی که سرعت ساعت خارجی این پردازنده 33MHZ - سرعت ساعت داخلی : این سرعت همان سرعت گذرگاه سیستم می باشد .
این سرعت همان سرعت دستیابی به اطلاعات موجود در حافظه اصلی کامپیوتر است .
پردازنده پنتیوم جدید دارای سرعت ساعت خارجی و ( گذرگاه ) 133 MHZ 100 می باشند .
از جمله پردازنده های جدید که دارای سرعت خارجی بالایی است ،پردازنده اتلون از شرکت AMD است که دارای سرعت ساعت خارجی 200MHZ است.
اصطلاح دیگر در موضوع سرعت پردازنده تحت عنوان ضریب سرعت مطرح می شود که عبارت است از : این ضریب معمولاً می تواند اعداد 5/1 ، 2 و ...
تا 5/7 باشد .
باید توجه داشت که سرعت های داخلی و خارجی و ضریب ساعت از پارامترهایی است که باید توسط جامپرها و با راهنمایی دفترچه برد اصلی باید تنظیم شود .
ولتاژ پردازنده پردازنده های قدیمی ( قبل از کار 486DX4) با ولتاژ 5V کار می کردند .
پردازنده هایی که بعد از 486DX4 به بازار ارائه شده با ولتاژ 3.3 V کار می کردند .
امروزه پردازنده های K6 از شرکت AMD با ولتاژ پایین تر از 3.3V ( 2.2V) می کنند .
طبیعی است هر چه پردازنده با ولتاژ کمتری کار کند ، توان مصرفی آن کمتر شده و در نتیجه پردازنده کمتر و داغ می شود.
برای درک این مطلب کافی است از رابطه معروف توان را ( ) که در آن توان =P ، ولتاژ = V مقاومت = R است ، استفاده کنیم .
اگر مقاومت پردازنده را 2 فرض کنیم .
در دو حالت ولتاژ 5V و 3V محاسبه می کنیم : در برخی از پردازنده ها برای مشخص کردن ولتاژ پردازنده از حروف S ( برای ولتاژ 1/3 تا 6/3 ولت ) با V( برای ولتاژ 4/3 تا 6/3 ) استفاده می شود.
خنک سازی پردازنده پردازنده ها هنگام کار به لحاظ مصرف جریان برق الکتریکی بالا و تولید توان الکتریکی گرمای زیاد تولید می کنند .
چنانچه این گرما دفع نشود ، پردازنده ممکن است ،بسوزد .
برای خنک کردن پردازنده ها معمولاً از دو قطعه فن خنک کننده (Fan) و رادیاتور (Heat Sink ) استفاده می شود .
فن خنک کننده از قسمتهای زیبر تشکیل شده است : موتور فن پرده های فن حفاظ پره ها کانکتور تغذیه فن علاوه بر فن خنک کننده باید از رادیاتور یا Heat Sink به همراه فن استفاده شود .
رادیاتور یک قطعه فلزی از جنس آلومینیوم است که معمولاً دارای پرده های فلزی می باشد که این پرده ها باعث می شود تا گرمای پردازنده به خوبی جذب شود .
معمولا برای اتصال دقیق و محکم رادیاتور خنک کننده با سطح پردازنده از مواد پرکننده ای به نام چسب استفاده می شود .
معمولاً قبل از قرار دادن فن روی پردازنده ، روی سطح پردازنده را به مواد آغشته می کنیم .
توجه داشته باشید مواد را با انداره کافی روی سطح پردازنده بمالید ،زیرا بعد از قرار دادن فن روی پردازنده امکان دارد این مواد به داخل سوراخهای سوکت نشست کند .
در مجموع با توجه به روند فوق بهترین انتخاب مادربورد Pentium 4 با سوکت 478 که مجهز به چیپ Intel 845 است می باشد .
عیب یابی و تنظیم پردازنده ها پردازنده ها از جمله قطعات بسیار حساس و آسیب پذیر کامپیوتر ها می باشند .
در ادامه بحث تعدادی از عواملی که موجب خراب شدن پردازنده ها می شود ، بیان می شود : شکسته شدن یا خم شدن پایه های پردازنده در هنگام جا به جا کردن آنها .
شکسته شدن پوشش سرامیکی پردازنده در هنگام جازدن در سوکت مربوطه گرم شدن بیش از حد پردازنده به دلیل خرابی فن خنک کننده مخصوص پردازنده .
اضافه شدن سطح ولتاژ از حد مجاز وارد شدن الکتریسیته ساکن به پردازنده از طریق تماس با بدن انسان که موجب از بین رفتن قسمتهایی از مدارهای داخلی پردازنده می باشد .
به هر دلیلی اگر پردازنده سیستم آسیب دیده باشد موجب وقوع اشکالات زیر در عملکرد سیستم خواهد شد : کامپیوتر پس از روشن شدن راه اندازی نمی شود .
سیستم عامل اجرا نمی شود ارائه رفتار غیر عادی در لحظه روشن شدن یا کار کردن سیستم قفل کردن سیستم در حین اجرا بعضی از نرم افزارها مشاهده پیغامهای خطا مبنی بر خطا مبنی بر خطاهای پریتی و یا دیگر خطاها اگر سیستم عملکرد واقعی خود را ندارد و یکی از علائم بالا مشاهده شد می توانید با انجام اعمال زیر نسبت به تعیین عیب و رفع آن در حد امکان اقدام نمایید : پس از خاموش کردن سیستم چند لحظه صبر کنید تا پردازنده کاملاً سرد شود .
از عدم اتصال یک جسم خارجی به پایه ها پردازنده اطمینان حاصل کنید از عملکرد صحیح فن خنک کننده اطمینان حاصل کنید معمولاً فن چهار علت از کار می افتد یا درست کار نمی مند : الف ) سوختن موتور فن : در این حالت باید فن را تعویض شود ب) قطع شدن اتصالات تغذیه فن : در این حالت می توان از خروجی منبع تغذیه تا اتصالات فن ولتاژها را بررسی کرد .
ج) جرم گرفتن محورهای اصلی فن : در این حالت می توان با کمک اسپری های مخصوص نسبت به پاکسازی قسمت های متحرک فن اقدام نمایید .
د ) چرخش فن معکوس است : در این حالت با تعویض خطوط تغذیه فن می توان جهت را درست نمود .
4- دقت کنید که آیا پردازمده کاملاً در محل خود قرار گرفته است .
برای اطمینان عمل جایگذاری پردازنده را با دقت کافی تکرار کنید .
5- با اجرای برنامه Setup سیستم مطمئن شوید که تنظیم سرعت و مدل پردازنده به درستی انجام گرفته باشد .
گرافیک در کامپیوتر کارت گرافیک بهترین و راحت ترین وسیله برای نمایس اطلاعات و نتایج برنامه های کاربردی صفحه نمایش است .
کارت گرافیک اطلاعاتی که باید بر روی صفحه مونیتور نمایش داده شود را آماده می نماید .
این کارت به عنوان رابط بین پردازنده و مونیتور عمل می کند .
در واقع تصویر در مونیتور ابتدا به صورت مجازی در حافظه RAM تشکیل شده که آن مجموعه ای از بایتها بوده که تصویر را توصیف می کند .
این مجموعه بایتها به وسیله سیستم عامل از حافظه RAM به کارت گرافیک منتقل می شوند .
این اطلاعات توسط کارت گرافیک به سیگنالهای ویدیویی تبدیل شده و جهت نمایش تصویر به مونیتور ارسال می شوند .
کارتهای گرافیک شبیه سایر کارتهای دیگر به سادگی در یکی از شکافهای توسعه برد اصلی کامپیوتر نصب شده یا به صورت On Board روی آن طراحی شده است .
هر نقطه روی مونیتور را یک پیکسل (Pixel) می نامند .
هر چه تعداد پیکسلها روی مونیتور بیشتر باشد کیفیت تصویر بهتر و واضح تر است .
با توجه به ثبات بودن سطح لامپ تصویر در مونیتورها ، زیاد بودن تعداد پیکسلهای باعث نزدیکی آنها به هم و در نتیجه صاف شدن تصویر خواهد شد .
در اصطلاح فاصله بین پیکسل ها را Dot Pitch می گویند .
کارتهای گرافیک صفحه نمایش را به صورت صفحه ای دو بعدی ( محور های x و y ) می بینند و هر پیکسل یک نشانی خاص دارد .
علاوه بر این کراتهای گرافیک اطلاعات کنترل را به مونیتور داده و ردیف به ردیف تصویر را کامل می کنند.
کارتهای گرافیک از قسمتهای زیر تشکیل شده اند : کارتهای گرافیک از قسمتهای زیر تشکیل شده اند : حافظه ویدیویی تراشه کنترل کننده مبدل دیجیتال به آنالوگ تراشه ROM BIOS تراشه اختصاصی انواع کارتهای گرافیک انواع کارتهای گرافیک که از ابتدا تا کنون ساخته شده اند عبارتند از : کارتهای گرافیک MDA کرارتهای گرافیک CGA کارتهای گرافیکی EGA کارتهای گرافیکی VGA کارتهای گرافیکی SVGA کارتهای گرافیکی Onboard انواع کارتهای گرافیکی قابل نصب در شکافهای توسعه معمولاً کارتهای گرافیکی که در سیستم مورد استفاده قرار می گیرند که عبارتند از AGP , PCI , VESA, ISA .
از شبکه های توسعه AGP مخصوص لستفاده از کارتهای گرافیکی طراحی و ساخته شده است .
قبل از کارتهای گرافیکی AGP ،کارتهای گرافیکی PCI از سریعترین نوع کارتهای با سرعت انتقال داده های 133 مگابایت در ثانیه بودند .
در حالی که در انواع کارتهای گرافیکی AGP که AGP2X , AGP1X و AGP4X می باشند به ترتیب دارای سرعتهای انتقال داده 266 ، 500 و 1000 مگابایت بر ثانیه می باشند .
مراحل نصب کارت گرافیکی برای نصب کارت گرافیکی دو مرحله کلی را باید انجام دهید : نصب سخت افزاری نصب نرم افزاری 1- نصب سخت افزاری : برای ان منظور کافی است دربهای سیستم را باز کرده و کارت را در یکی از شکافهای توسعه مناسب بر روی برد اصلی قرار داده و با اپیچ آن را محکم نمایید .
حال سیستم را روشن کرده و مرحله دوم نصب را انجام دهید .
2- نصب نرم افزاری : معمولاً کارتهای گرافیکی امروزی دارای خاصیت Plug & Play هستند و به محض روشن کردن سیستم به صورت خوکار شروع به نصب درایورهای مورد نیاز خود را می کنند .
معمولاً بعد از نصب کارتهای گرافیکی جدید سیستم پیغام New Hardware Found را که مشخص کنند .
« پیدا کردن سخت افزار جدید » است را اعلام می کند .
چنانچه ویندوز درایورهای مورد نیاز کارت گرافیکی جدید در ویندوز موجود در سیستم وجود داشته باشد که عمل نصب ادامه پیدا می کند در غیر این صورت باید دیسکتها یا CD مربوط به این کارت را قبلاً تهیه کرده باشید .
برای نصب نرم افزار در ویندوز 98 مراحل زیر را انجام دهید : 1- کارت گرافیک را بسته به نوع آن در اسلاتهای PCI یا AGP روی مادربورد قرار دهید .
2- سیستم را روشن کرده و اجازه دهید ویندوز 98 راه اندازی شود .
3- چنانچه نرم افزار HWI بتواند کارت جدید را شناسایی کند ، عمل راه اندازی به طور خودکار انجام می شود در غیر این صورت عمل نصب را به صورت دستی ادامه دهید .
4- گزینه Start / Setting / Control Panel را کلیک نمایید .
در این صورت پنجره Control Panel ظاهر می شود .
5- روی آیکون Display در این پنجره دوبار کلیک نمایید در این صورت پنجره مربوط به Display Properties مشاهده می شود .
6- روی سریرگ Setting کلیک کرده تا پنجره ای سربرگ Setting مشاهده شود .
7- روی دکمه Advanced از این پنجره کلیک نمایید .
پنجره جدیدی مشاهده می شود 8- روی سربرگ Adapter کلیک کرده تا پنجره ای سربرگ مشاهده می شود .
در این پنجره مشخصات مربوط به کارت گرافیک شناسایی شده را نمایش می دهد 9- چنانچه مشخصات پنجره فوق صحیح نمی باشد برای تغییر آنها روی دکمه Change کلیک نمایید در این صورت پنجره مربوط به Update Device Driver Wizard مشاهده می شود .
10- روی دکمه Next کلیک نمایید .
در پنجره جدید نمایش داده شده از شما دو سؤال خواهد کرد .
- از گزینه اول (Search For a Better driver … ) جهت انتخاب یکی از درایورهای موجود در سیستم که بهترین درایو باشد .
- از گزینه دوم ( Display a list of all the drivers ) برای نمایش لیستی از درایورهای موجود که کارت گرافیک موجود سازگار می باشد استفاده می شود .
11- گزینه دوم ( Display…) را انتخاب و دکمه NAX را کلیک کنید .
پنجره جدیدی مشاهده می شود .
در این پنجره اگر گزینه Show Compatible hardware را انتخاب کنید ، فقط درایورهای سازگار با کارت موجود نشان داده می شوند و اگر گزینه Show all hardware را انتخاب نمایید تمام کارتهای گرافیک در درایورهای مربوطه را نمایش می دهد .
در این صورت باید از پنجره چپ (Monufacturers ) نوع کارت گرافیک و از پنجره سمت راست ( Models ) نوع درایور را انتخاب کنید .
12- روی دکمه Have Disk کلیک نموده تا پنجره Install From Disk ظاهر شود .
در این پنجره بعد از انتخاب درایور و جستجو دکمه Browse فایل مربوط را جستجو و سپس روی دکمه Ok جهت شروع عمل نصب کلیک نمایید .
پس از نصب و کپی کردن فایلها مربوطه روی دکمه Finish کلیک کنید تا عمل نصب تمام شود .
13- پس از طی شده مراحل نصب کارت گرافیک مجدداً به پنجره سربرگ Setting از پنجره Display Properties برگردید .
در این پنجره در قسمت Color رنگ مطلوب را با توجه به توانایی کارت گرافیک و مونیتور تنظیم ( مثلاً (32bit) True Color) و در قسمت Screen area دقت صفحه نمایش را ( مثلاً 800 by 600 Pixels ) را انتخاب نمایید .
در خاتمه برای اعمال تمام این تغییرات روی دکمه Apply کلیک نمایید .
شرکتهای مطرح که اقدام به ساخت انواع کارتهای گرافیکی را نموده اند عبارتند از : ASUS , Diamand , Hercules , Cirrus Logic , Trident , ATI و ...
ولی امروزه اکثر کارتهای گرافیکی موجود در بازار ایران از انواع ATI و Trident می باشند .
آشنایی با کارتهای صدا و مودم کارتهای صدا (Sound Cards) صدا یکی از اجزاء جدا ناپذیر کامپیوار در آمده است که در طرح اولیه کامپیوترهای شخصی آن محدود به یک بلندگوی کوچک برای بوق زدن بود .
در کامپیوترهای امروزی کارتهای صدا امکاناتی دارند که مشایه آنها را می توان در استودیوهای موسیقی پیدا کرد .
کارتهای صدای قدیمی دارای استاندارد ISA بودند ولی امروزه این کارتها بیشتر دارای استاندارهای PCI می باشند .
امروزه کاتهای صدای سه بعدی (3-Dimensional) 3d و کارتهایی که تا چهار بلندگو را می توانند اداره کنند، به بازار ارائه شده است .
علاوه بر کارتهای صوتی ،ساخت بلندگوهای پیشرفته (Speaker) تحویل زیادی در ارائه صداهای با کیفیت بالا به وجود آورده است .
ورود اطلاعات صوتی به صورت سیگنالهای آنالوگ مبدل آنالوگ به دیجیتال حافظه ROM حاوی دستورالعملهای لازم جهت پردازش سیگنالهای دیجیتالی تراشه DSP(Digital Signal Processor) با دریافت روش کار از حافظه ROM کلیه عملیات لازم را بروی داده های دیجیتالی انجام می دهد .
مهمترین کار این قسمت فشرده سازی اطلاعات است .
اطلاعات فشرده شده توسط DSP به CPU کامپیوتر جهت نگهداری روی دیسک سخت ارسال می شود .
برای پخش صدا ،پردازنده سیستم اطلاعات را از دیسک سخت به DSP ارسال می کند .
DSP اطلاعات را به مبدل دیجیتال به آنالدگ جهت ارسال به مصرف کننده های صوتی تحویل می دهد .
اتصالات صدا محل اتصال بلندگوها محل اتصال Line In بلند گوی خروجی / خط استریو یا خروجی کارت صدا محل اتصال میکروفون (Mic) محل اتصال Joystick استاندارهای موجود در کارتهای صوتی معمولاً کارتهای صوتی از استاندارهای خاصی جهت تولید صدا تبعیت می کنند .
استاندارد Adib مخصوص کارتهای 8 بیتی بوده که بعد از آن کارتهای صوتی با استاندارد Sound Blaster ارائه شده که اکثر کارتهای با این استاندارد سازگاری دارند.
اکثر کارتهای صوتی از حافظه اصلی کامپیوتر استفاده می کنند که البته بعضی از کارتهای صدا خوب خودشان مقداری حافظه تا حدود MB4 دارند .
بلندگوهای دیجیتالی نیز معمولاً از حافظه اصلی کامپیوتر بهره می گیرند .
آشنایی با وسایل جانبی کارتهای صوتی الف ) بلندگو : اگر بخواهید صدای خوبی داشته باشید مجبور به استفاده از بلندگوهای استریوی با دقت بالا (Hi-Fi) هستید .
کارتهای صوتی جریان الکتریکی بسیار کمی را برای به کار انداختن بلندگوها فراهم می کنند که برای داشتن صدای بلند به تقویت کننده های صوتی نیاز داریم .
هر چند اکثر کارتهای صوتی دارای تقویت کننده محدودی می باشند .ولی برای تأمین توان صوتی بالا لازم است همراه بلندگو تقویت کننده صوتی را نیز ارائه نمود .
امروزه اکثر بلندگوها به صورت دیجیتال می باشند .
بلندگوهای دیجیتال از قدرت و امکانات پردازنده های جدید کامپیوترها و رابطهای دیجیتالی سریع USB بهره می گیرند .
بلندگوهای دیجیتال مستقیماً به درگاه USB وصل می شوند و کاری با کارت صدا ندارند .
این بلندگوها دارای صدای بهتر می باشند .
علت این کیفیت به خاط مستقل بودن بلندگو های دیجیتال از امواج الکترومغناطیسی داخل کامپیوتر می باشد .
ب ) میکروفون : برای ضبط در یک فایل WAV ،می توان از یک میکروفون همراه با کارت صوتی استفاده نمود .
برای ضبط صدا ابتدا باید میکروفن را به ورودی Audio in یا Mic در کارت صوتی وصل کنید انتخاب مناسب میکروفون می تواند در کیفیت بالای ضبط صدا موثر باشد .
ج ) Joystick : بسیاری از کارتهای صوتی یک درگاه مخصوص دسته بازی دارند .
این دسته برای اجرای بازیها به کار می روند .
معمولاً دسته بازی با شکلها و امکانات متفاوتی به بازار ارائه شده اند .
مراحل نصب کارت صدا جهت نصب کارت صدا مراحل زیر را انجام دهید: 1- کارت صدا را در یکی از اسلاتهای PCI یا ISA روی مادر بورد نصب کنید.
2- سیستم را روشن کرده و اجازه بدهید تا ویندوز 98 کاملاً راه اندازی شود.
3- چنانچه نرم افزار HWI بتواند کارت جدید را شناسایی کند، عمل راه اندازی به طور خود کار انجام می شود، در غیر این صورت عمل نصب را بصورت دستی ادامه دهید.
4- گزینه Start / Settings / Control Panel را کلیک کرده تا پنجره Panel Control باز شود.
5- روی آیکون System کلیک کنید تا پنجره Properties System باز شود.
6- روی سربرگ Device Manager کلیک کنید تا پنجره مخصوص این سر برگ مشاهده شود.
در این پنجره مشخصات سخت افزار سیستم لیست شده است.
در لیست مشخصه در قسمت Device Other که علامت مشخصه آن یک علامت سوال زرد رنگ می باشد خط مربوط به به کارت صدا از پیغام زیر را توسط دکمه Delete صفحه کلید یا دکمه Remove داخل پنجره حذف کنید.
( PCI Multi Media Audio Device ) 7- روی دکمه Refresh کلیک نمایید.
پس از تشخیص سخت افزار توسط ویندوز پنجره Add New Hardware مشاهده می شود.
8- بازدن چند بار دکمه Next پنجره هایی جهت دادن هشدارهای لازم و همچنین انتخاب روش نصب به این طریق که آیا نصب با جستوجوی سخت افزار جدید انجام شود یا از طریق نمایش تمام اجزاء سخت افزاری و انتخاب یکی از آنها باز می شود.
9- در این مرحله لیستی از تجهیزات سخت افزاری سیستم نمایش داده می شود.
اشاره گر ماوس را روی خط مربوط به صدا and game Controllers) Video (Sound , برده و دکمه Next را کلیک نمایید.
10- در این مرحله در پنجره جدیدی که باز می شود روی دکمه Have Disk کلیک کرده تا مراحل پیدا کردن و انتخاب کردن فایلهای راه انداز انجام و عمل کپی و نصب فایلهای راه انداز انجام شود.
کارتهای مودم (Modem Carts) اطلاعات داخل کامپیوتر از ارقام صفر و یک تشکیل می شوند که قابل انتقال در خطوط تلفن نمی باشند لذا برای انتقال داده های کامپیوتری نیاز به یک مبدل داریم که داده های رقمی را به امواج خطی (آنالوگ) تبدیل می کند.
به این مبدل، مودم گفته می شود.
کلمه مودم از حروف اول دو اصطلاح modulation ( مدگرانی) و Demodulation (واروگرادانی) تشکیل شده است.
عکس عملی که دو کامپیوتر فرستنده برای تبدیل داده های رقمی به امواج آنالوگ می شود در گیرنده امواج آنالوگ به داده های رقمی تبدیل می شود.
انواع مودم مودم ها را به دو دسته کلی تقسیم می کنند: الف- مودم های داخلی ب- مودم های خارجی مودتم های داخلی، مودم هایی هستند که به صورت یک کارت الکترونیکی شبیه کارت گرافیکی داخل جعبه کامپوتر در یکی از شکافهای توسعه (Slot) قرار می گیرد.
این مودمها چون به منبع تغذیه و جعبه مخصوص نیاز ندارند، ارزانتر می باشند.
در اکثر مودمها می توان به کمک تعدادی جامپر یا سوئیچ تنظیم های آن را انجام داد.
مودم های خارجی نیز داخل یک جعبه مجزا با یک منبع تغذیه مخصوص قرار گرفته و در خارج از کامپوتر به صورت یک دستگاه جانبی کامپیوتر می باشد.
برای اتصال مودمهای خارجی به کامپیوتر کافی است کابل مخصوص آن را به درگاه سریال پشت کامپیوتر وصل نماییم.
معمولاً روی این مودمها چراغ هایی جهت گزارش وضعیت حالت مودم از نظر کارکرد یا خطاهای احتمالی وجود دارد.
کامپوتر ها معمولاً (Data Terminal Equipment) DIE و مودمها را (Data Comunication Equipment) DCE نیز می نامند.
انتقال داده ها بین DTE و DCE به صورت سریال و از طریق RS – 232 انجام می پذیرد.
کمیته بین المللی CCITT مشخصات ارتباط سریال را در استاندارهای مختلف مودمها تعریف نموده است.
CCITT کمیته جهانی است که مشخصات دستگاههای مخابراتی را به صورت استاندارد پیشنهاد می کند.
این کمیته استانداردهای مودم را با حروف V شروع نموده است.
ارتباط بین کامپیوتر و مودم خارجی از طریق یک کابل 25 رشته یا 9 رشته که در دو انتهای آن دو کانکتور 25 یا 9 پین می باشد، برقرا می شود.
آشنایی با سخت افزار شبکه شبکه های کامپیوتری برای به اشتراک گذاشتن اطلاعات به کار می روند.
با شبکه می توان در کامپیوترها در محلهای متفاوت سندی را باز کرد و مشاهده نمود.
در واقع شبکه یک مفهوم کلی است که چندین کامپوتر به یکدیگر متصل می شوند و مجموعه آنها یک شبکه کامپیوتری نامیده می شود.
شبکه یک سیستم ارتباطی بین کامپیوتر ها و وسایل جانبی از قبیل چاپگرها، فاکسها، مودمها و غیره در جهت به اشترک گذاشتن اطلاعات می باشد.
اهداف ایجاد یک شبکه کامپیوتری یک شبکه کامپیوتری وقتی دارای قابلیت بیشتری می شود که تمام کامپیوتر های موجود در شبکه با یکدیگر سازگاری داشته باشند.
توانمندی یک شبکه وقتی کامل می شود که این شبکه قادر باشد امکانات خود را با شبکه های کامپیوتری دیگر هم به اشتراک گذاشته و با آنها نیز ارتباط برقرار کند.
این ارتباط به گونه ای خواهد بود که کامپیوتر شما مانند یکی از اجزای آن شبکه جدید خواهد شد.