دانلود مقاله تاریخچه روزنامه و روزنامه نگاری

روزنامه ها رااکنون در همه جا پیدا میتوانید ، در دورترین نقاط جهان، در خیابان های شهرهای بزرگ، ‌در کوچه‌های باریک، در هواپیما، در هوتلهاورستورانها و کشتی‌هاودرایستگاه های بس .

آن‌ها لوله‌شده دست به دست می‌شوند و گاه حکم پوشش را دارند که به کار شب‌های سرد در پارک‌ها می‌خورند.

رسانه‌ای که قرار بود دنیا را تغییر دهد، نخستین پرتو خود را در یکی از روزهای سال 1605 در استراسبورگ آشکار ساخت)یک جمهوری آزاد در قرن شانزدهم(.

 یوهان کارولس‌ (Johann carolus)  نمی‌دانست روزنامه چنین کارکردی خواهد یافت.

او روزنامه رلیشن (Relation) را به چاپ رساند.

رلیشن یک واژه لاتین است که از relatio به معنی گزارش دادن مشتق می‌شود و او به همین دلیل این نام را برای روزنامه‌اش برگزیده بود.

او چهار فرمان رسانه‌های مدرن را جاری ساخت.

نخست آن‌که رلیشن نخستین روزنامه موضوعی بود و طیفی از موضوعات را پوشش می‌داد و بنابراین جهانی بود، دوم آن‌که متمرکز بر عامه مردم بود که مسوولیت ورسالت آگاهی داشت و بالاخره تعیین‌کننده‌ترین فاکتوری که رلیشن را به اولین روزنامه مدرن تبدیل ساخت، تداوم آن در انتشار بود.

رلیشن نخستین روزنامه‌ای بود که به صورت هفتگی و به مدت هفتاد سال به زندگی خود ادامه داد.

اما به هر حال، رلیشن از بسیاری جهات شبیه روزنامه‌های امروزی نبود.

در آن دوران پستچی‌ها نقش تعیین‌کننده‌ای در گردآوری اخبار داشتند، چرا که آن‌ها بودند که خبرها را از پیک‌های سواره می‌گرفتند و از آن‌جایی که در آن دوران خبرها به مفهوم اخص کلمه چندان زیاد نبودند، هر چیزی که می‌رسید به دست چاپ سپرده می‌شد، بی‌آن‌که حتی ویرایش شود.

مقالات به‌طور عمده با حروف سربی چیده می‌شدند و با ماشین‌هایی که از چوب ساخته شده بودند، به چاپ می‌رسیدند. 

چند سال طول کشید تا روزنامه‌ها در سایر کشورها هم پدیدار شوند.

نخستین روزنامه فرانسه تحت عنوان گزت (Gazette) در سال 1631 منتشر شد.

روزنامه‌ دیگری با همین نام در سال 1665 در انگلیس منتشر شد که در آغاز آکسفورد گزت (Oxford Gazette) خوانده می‌شد.

آکسفورد گزت در آکسفورد یعنی در جایی که دربار انگلیس از ترس طاعون در آنجا مستقر شده بود، منتشر می‌شد.

اما وقتی دربار پس از یک سال به پایتخت بازگشت، این روزنامه نیز نام خود را به لندن گزت تغییر داد.

در سوئدن نخستین روزنامه با نام‌ Post-och inrikes Tidningar در سال 1645 انتشار یافت.

این روزنامه سوئدنی قدیمی‌ترین روزنامه‌ای است که هنوز تا امروز و ظاهراً بدون وقفه به انتشار خود ادامه داده است.

پنجاه سال بعد پای روزنامه‌ به آمریکا باز شد و آن زمانی بود که روزنامه پابلیک اکرنسز (Public Occurrences) در سال 1690 در بوستون انتشار یافت.

بدبختانه این روزنامه‌ تنها یک شماره انتشار یافت و به سرعت توقیف شد و به همین دلیل است که تاریخ آ‌غاز انتشار روزنامه‌های مدرن آمریکا را سال 1734 می‌دانند، یعنی زمانی که ژورنال هفتگی نیویارک

 (New York Weekly Journal) منتشر شد .

هجده سال دیگر هم گذشت تا این‌که کانادایی‌ها در سال 1752 به نخستین روزنامه خود یعنی هالیفکس گزت (Halifax Gazette) رسیدند.

اما نخستین روزنامه‌ها در بخش شرقی جهان در قرن نوزدهم با عنوان سیدنی گزت و نیوساوت ادورتایزر (New South advertiser) در سال 1803 در استرالیا منتشر شدند، یعنی درست 15 سال پس از تشکیل تبعیدگاه‌های جزایی در این سرزمین.

اما روزنامه بمبئی ساماچار (Bombay samachar) از سال 1822 در هند منتشر شد.

این روزنامه به دو زبان انگلیسی و گجراتی که زبان شمال غربی هند است،‌ منتشر می‌شود.

جاپانی‌ها هم نخستین روزنامه خود را با نام نیچی- نیچی (Nichi-Nichi) در سال 1872 منتشر ساختند.

اما انتشار روزنامه و به عبارت بهتر تولد روزنامه به مفهوم امروزین آن در سال 1650 در لایپزیگ آلمان و با انتشار اینکومند زایتونگن (Einkommende Zeitungen) صورت گرفت.

اینکومند زایتونگن 6 روز در هفته منتشر می‌شد، چهار صفحه داشت و ابعاد آن حدود 5/31 در 17سانتی‌متر بود  .

اگرچه انتشار روزنامه‌‌ها در آغاز از نظر تعداد چشم‌گیر نبود، اما آلمانی‌‌زبان‌ها به حدی که بخواهند بخوانند، روزنامه در اختیار داشتند.

در پایان قرن هفدهم حدود هفتاد روزنامه آلمانی زبان در آلمان منتشر می‌شد که کمی بیشتر از تمام روزنامه‌های منتشره در بقیه اروپا در آن دوران بود.

این روزنامه‌ها که تیراژهایی در حدود 300 تا 400 نسخته داشتند، توسط 200هزار تا 250 هزار نفر خوانده می‌شدند.

از آن‌جا که همه مردم قدرت خرید روزنامه نداشتند، روزنامه‌خوانی در آن دوره یک تجربه مشترک بود و علاوه بر این، یک سوم جمعیت قادر به خواندن و نوشتن بودند.

آنان‌که روزنامه می‌خریدند در هوتلها ، خانه‌ها و قرائت‌خانه‌ها (reading rooms) برای دیگران روزنامه می‌خواندند و درباره آخرین خبرها و تحولات با هم بحث می‌کردند.

پروفیسورها،  استادان و معلمین هم از گزارش‌های روزنامه‌ها برای دروس و سخنرانی‌های خود استفاده می‌کردند.

ارتقای سطح سواد و آموزش منجر به استقبال بیشتر از روزنامه‌ها شد و مردم برای هزینه کردن در مورد رسانه‌ای که عطش آن‌ها را نسبت به اطلاعات فرو می‌نشاند، رغبت و تمایل بیشتری از خود نشان دادند.

حدود سال 1800 بود که‌ Hamburger Unpartheyische Correspondent برای خود 51 هزار مشتری دست و پا کرد.

چهارهزار نسخه از این روزنامه هامبورگی که برای اروپایی‌ها به یک منبع معتبر خبری تبدیل شده بود، به کشورهای دورونزدیک ارسال می‌شد و این روزنامه توانست نخستین روزنامه‌نگارانی را که فقط از طریق روزنامه‌نویسی امرار معاش می‌کردند، گرد خود جمع کند.

فرا رسیدن قرن نوزدهم نشان داد هیچ چیز یارای ممانعت از غلبه و پیشروی روزنامه‌ها را ندارد.

بروز روش‌های صنعتی کاغذ سازی در میانه قرن نوزدهم و ترکیب مطالب محتوایی با آگهی‌ها باعث شد تا در عرصه روزنامه‌ها سنگ‌پایه تازه‌ای از جنبه هزینه‌ها بنیان نهاده شود.

قیمت روزنامه‌ها به شدت پایین آمد و به این ترتیب هر کسی قادر به خرید روزنامه شد.

پیشرفت در عرصه تکنولوژی‌های چاپی هم به روزنامه‌ها بال و پر داد تا به رسانه‌ای جمعی تبدیل شوند.

فردریک کونیگ (Friedrich Koenig) مخترع در سال 1814 نخستین ماشین با دو سیلندر چاپ را که با نیروی بخار کار می‌کرد، اختراع کرد و آن را در اختیار تایمز لندن قرار داد.

این ماشین می‌توانست 1100 ورق در ساعت چاپ کند و به این ترتیب بود که در 28 نوامبر 1814 چهارهزار نسخه از تایمز لندن را در چند ساعت چاپ کرد و اینجا بود که >ماشین‌های چاپ اتوماتیک  < رونق="" روزافزون="" یافت="">

خبرهای شکست و نابودی ارتش ناپلئون در ژوئن 1815 در واترلو توسط همین ماشین‌های چاپ سیلندری چاپ شد و در سال 1845 شرکت فابریک اگسبرگ (Maschinenfabric Augsburg) تأسیس شد و تا سال 1872 - 750 ماشین چاپ اتوماتیک را در آلمان و خارج از آلمان به فروش رساند.

اما در قرن نوزدهم شاهد یک نوآوری دیگر علاوه بر ماشین‌ چاپ‌های اتوماتیک‌ سیلندری- هم هستیم و این بار هم این تایمز لندن بود که در استفاده از آن پیشتاز بود.

جان والتر سوم‌ (John walter III) نخستین ماشین چاپ را برای روزنامه ساخت و این اختراع به نام ماشین چاپ والتر معروف شد.

مدتی بعد در نمایشگاه جهانی وین در سال 1873 شرکت اگسبرگ، ماشین کوچک‌تری را عرضه کرد که بر اساس اصول ماشین والتر کار می‌کرد، اما کار با آن راحت‌تر بود و می‌توانست 12 هزار ورق در ساعت پشت و رو چاپ کند .رشد سریع در عرصه چاپ روزنامه باعث شد تا فابریکه اگسبرگ- که امروز کارخانه پلائن مان رولند است- به فکر ساخت ماشین چاپ بیفتد و به این ترتیب بود که روتاپلانا در سال 1897 به عنوان یک ماشین رول مطرح شد. 

مدتی بعد در نمایشگاه جهانی وین در سال 1873 شرکت اگسبرگ، ماشین کوچک‌تری را عرضه کرد که بر اساس اصول ماشین والتر کار می‌کرد، اما کار با آن راحت‌تر بود و می‌توانست 12 هزار ورق در ساعت پشت و رو چاپ کند .رشد سریع در عرصه چاپ روزنامه باعث شد تا فابریکه اگسبرگ- که امروز کارخانه پلائن مان رولند است- به فکر ساخت ماشین چاپ بیفتد و به این ترتیب بود که روتاپلانا در سال 1897 به عنوان یک ماشین رول مطرح شد.

اما نخستین ماشین سیلندری برای روزنامه در سال 1899 موجودیت یافت و درسال 1912 بود که این شرکت نخستین ماشین رول افست را بر اساس پتنت پیشتاز افست یعنی کاسپار هرمن (Caspar Hermann) ساخت.

او بعدها هم در ساخت نخستین افست رول که توسط مان رولند تولید شد، نقش عمده‌ای ایفا کرد.

در حال حاضر بیش از یک سوم روزنامه‌های جهان با ماشین‌های افست مان رولند چاپ می‌شوند.

در پیشروی پیروزمندانه روزنامه‌ها که چهار قرن است ادامه دارد، نه تنها روش‌ها و فرایندهای تولید دستخوش تغییر شده، بلکه روزنامه‌ها نیز دچار دگرگونی‌های اساسی شده‌اند.

روزنامه‌ها از همان روزهای اولیه که خبرهایشان را پستچی‌ها می‌آوردند و بدون ویرایش و کنترول و افزودن تحلیل و تفسیر در استراسبورگ به چاپ می‌رساندند، به تدریج به سوی تبدیل شدن به رسانه‌های جمعی حرکت کردند تا رسانه‌هایی باشند که از آزادی مطبوعات در سراسر جهان دفاع می‌کنند، با تحولات عظیم اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی در طول قرن‌ها همگام بوده و گاه به این تحولات شکل هم داده‌اند.

روزنامه در چهارصد مین سال تولد خود به رسانه‌ای تبدیل شده است که از جنبه شیوه‌های عرضه روزنامه‌نگارانه مطالب بسیار ثروتمند است، بسیار آسان خوانده می‌شود، از تصاویر و صفحه‌آرایی مطلوب برخوردار شده و بیش از یک میلیارد نسخه از آن در 200 کشور حضور دارد و جالب اینکه انجمن جهانی روزنامه‌ها (WAN) هشت ده هزار روزنامه از سراسر جهان را نمایندگی می‌کند و ازآنجمله 6500 مورد از آن‌ها هم جزو روزنامه‌های یومیه هستند.

اما روزنامه‌ها اکنون مدتی است که از سوی رادیو، تلویزیون و اینترنت به چالش کشیده شده‌اند.

اما با این همه هنوز فرجام تیره و تاری که برای روزنامه‌ها پیش‌بینی می‌شد،‌ رقم نخورده است.

روزنامه‌های الکترونیک و چاپی اکنون به طرز مسالمت‌آمیزی با یکدیگر زندگی می‌کنند و هیچگاه کمیت چاپ به اندازه امروز نبوده است.

اما با این همه، بسیاری از روزنامه‌ها و به ویژه در سال‌های اخیر در کشورهای صنعتی غرب دچار افت درآمد و از دست دادن خوانندگان خود شده‌اند.

آگهی‌ها به سوی اینترنت سرازیر شده و نسل شیفته اینترنت هم رو به گسترش است.

آیا روزهای پرشکوه روزنامه‌ها رو به پایان است؟

روزنامه در چین و هند در این نکته تردیدی نیست که صحنه‌ رسانه‌ای دستخوش تغییر شده است و این تغییرات باز هم ادامه خواهد یافت.

در حالی که مصرف رسانه‌ای از آغاز قرن بیستم از حدود 10 ساعت به 60 ساعت در هفته در سراسر جهان رسیده، دست روزنامه‌ها خالی مانده است.

اما هنوز نمی‌توان گفت که چشم‌انداز فراروی روزنامه‌ها کاملاً تیره است .

طبق گزارشی که انجمن جهانی روزنامه‌ها منتشر ساخته است، درآمد آگهی‌های روزنامه‌ها در سال 2003 دو درصد نسبت به سال 2002 افزایش یافته و پیش‌بینی می‌شود که این روند صعودی تا سال 2008 ادامه یابد.

انجمن جهانی روزنامه‌ها همچنین گزارش داده که تیراژ روزنامه‌ها هم در سطح جهانی در سال 2003 در مقایسه با سال 2002 حدود 12/0 درصد افت داشته است.

اما این افت تیراژ در برخی از کشورهای صنعتی از طریق توسعه بازار جبران شده است.

چین با فروش روزانه 85 میلیون نسخه روزنامه صاحب عنوان پرتیراژترین کشور از نظر مصرف روزانه روزنامه است و این در حالی است که این رقم برای هند که در مکان دوم جهانی قرار دارد- 72 میلیون نسخه در روز است.

نگاهی به کشورهای دیگر می‌تواند پتانسیل روزنامه‌ها را به تصویر بکشد: در سیرالئون فقیرترین کشور جهان که سطح بی‌سوادی در آن 85 درصد است، روزنامه‌ها از سال 1997 به بعد مثل سمارق در حال روییدن است.

این کشور در سال 1997 دارای 12 روزنامه بود و این در حالی است که در سال 2005 دارای 50 نشریه است.

در افغانستان سطح سواد 20 درصد است، اما در سال 2002 در این کشور حدود 265 نشریه منتشر می‌شد که 150 مورد آن در کابل پایتخت آن توزیع می‌شد.

در سنگال با کمبود خریدار برای روزنامه‌ها مواجه هستند و این بسیار طبیعی است،‌ چون قیمت یک روزنامه معادل قیمت یک کیلو برنج است، اما با این همه روزنامه‌ها کماکان در سنگال خوانده می‌شوند: 60 درصد مردم، روزنامه‌ها را قرض می‌گیرند.

تولیدکنندگان روزنامه‌ها و مفاهیم تازه روزنامه‌ها در عصر اطلاعات به کدام سو خواهند رفت؟

روزنامه‌ها چهارصد سال است که در سراسر جهان در حال شکل دادن به افکار عمومی هستند و هنوز جزو شکل‌های محبوب‌ و معتبر رسانه‌ای در عرصه اطلاع‌رسانی به حساب می‌آیند.

حفظ این موقعیت، اصلی‌ترین چالش تولیدکنندگان روزنامه‌ها است .بر اساس یافته‌های تازه‌ترین پژوهش انجمن جهانی روزنامه‌ها که در زمینه فرایندهای روزنامه‌ای صورت گرفته است، تیموتی بالدوین (Timothy Baldwin) مدیر این انجمن می‌گوید: امروز مدیران روزنامه‌ها بیش از همیشه این تمایل را از خود نشان می‌دهند تا با اتکا به نوآوری‌ها و استراتژی‌های متفاوت به جذب خوانندگان بیشتری بپردازند.

بسیاری از روزنامه‌ها در جهت پاسخ دادن به نیازهای مخاطبان به تغییر قطع وصحافت رو آورده‌ و چاپ تمام رنگی را در دستورکار خود قرار داده‌اند.

آن‌ها با نوآوری‌های گوناگون درصدد جذب نسل جوان نیز هستند و یکی از این روش‌ها چاپ نسخه‌های رایگان برای متروها و قطارها است .

درآمد تبلیغات در روزنامه‌های رایگان ظرف یک سال 5/‌1 درصد افزایش داشته است و ظرف‌ 5 سال به 6‌/‌22 درصد خواهد رسید .مترو اینترنشنل ناشر سوئدنی نشریه رایگان مترو روزانه 5/‌5 میلیون نسخه از نشریه خود رادر 16 کشور توزیع می‌کند و به همین خاطر است که می‌توان گفت هنوز روزنامه‌ها در آینده موفق خواهند ماند.

روزنامه بر اساس تقاضا وقتی انسان در سرزمین مادری خود نیست، داشتن یک روزنامه آشنا، آرامش‌بخش است.

و شاید به همین دلیل باشد که مسافران هوتل‌های مختلف دنیا از سرویس‌ Newspaper Direct استقبال می‌کنند .این سرویس 200 روزنامه از 35 کشور جهان با 30 زبان را در اختیار علاقه‌مندان روزنامه‌ها قرار می‌دهد.

ریشه این ایده به کانادا بازمی‌گردد و توسط یک شرکت مستقر در ونکوور از سال 1999 رواج داده شده است .

این شرکت که یک دفتر در نیویارک دارد، روزنامه‌ها را از سراسر دنیا به صورت دیجیتالی در اختیار روزنامه‌خوانان قرار می‌دهد.

هر که با این شرکت قرارداد منعقد کند، امکانات سخت‌افزاری و نرم‌افزاری بهره‌برداری از چنین سرویسی را دریافت می‌کند و به این ترتیب به مخاطبان این فرصت را می‌دهد تا روزنامه‌های دلخواه خود را از اینترنت دانلود کرده و از آنها پرینت بگیرند.

روزنامه‌هایی که به این ترتیب ظرف چند دقیقه دانلود می‌شوند، در قطع 3 A پرینت گرفته می‌شوند و از نظر شکل صفحات عین روزنامه اصلی (چاپی) هستند.

استفاده از این سرویس علاوه بر هوتل‌ها، اکنون در کتابخانه‌ها، مؤسسات پژوهشی، خطوط هوایی و دریایی نیز عمومیت یافته است.

سرگذشت پر نشیب و فراز مطبوعات روزنامه ارتباط و یا «ریلیشن» در ماه ژوئن سال 1605 در شهر استراسبورگ آلمان آن زمان و فرانسه امروز پا به عرصه وجود نهاد.

ریلیشن نخستین روزنامه جهان نبوده است، ولی اولین نشریه عمومی است که اختصاص به اخبار دربار پادشاه، دولت محلی و مدح این و آن نداشت، و همه گونه مطلب درباره هرکس را که احساس می کرد کاری کرده و یا این می توانسته کاری بکند ولی نکرده بود منتشر می ساخت و نشریه ای بود فروشی و با بهای معین.

تاریخچه انتشار روزنامه در جهان خیلی قدیمی تر از «ریلیشن» است.

در زمان حکومت ژولیوس سزار (دوهزار و اندی سال پیش) به ابتکار او روزنامه ای در شهر روم منتشر می شد به نام «اکتا دیوما» که در آن در آغاز کار، تنها کارها و تصمیمات سزار درج می شد که بعدا فعالیت های سنا و دولت هم بر آنها اضافه شد.

این نشریه دستنویس برای مطالعه باسوادها در چند نقطه عمومی شهر و در جایی محفوظ از باد و باران نصب می شد.

در سده سوم میلادی، به ابتکار اردشیر پاپکان ، کارنامه ای تحت نام «روزنامک (ک = ه)» فعالیت های انجام شده دربار، دولت و موبدان موبد را درج و برای مقامات و رجال خاصی ارسال می شد )بمانند نشریه ویژه خبرگزاری های دولتی).

این کار تا اواسط حکومت خسرو پرویز ادامه داشت.

در سال 713 میلادی در پکن )شهر بیژینگ پایتخت چین) روزنامه ای به همان شکل روزنامک زردشتیان انتشار یافت.

با این تفاوت که گاهی هم مطلبی مربوط به مردم عادی داشت.

این نشریه که نخست دستنویس بود بعدا به صورت چاپ مهر منتشر می شد.

به این ترتیب که مطالب بر تخته نوشته می شد و اطراف نوشته را خالی می کردند و به صورت مهر در می آوردند، آن را به مرکب آغشته می کردند و روی کاغذ می زدند و تکثیر می کردند.

چینی ها قبل از آن با ساخت کاغذ و مرکب آشنا بودند.

در دائره المعارف کتاب و چاپ، نام این روزنامه «کای یووان» نوشته شده است که گویا از نام ماه انتشار آن گرفته شده است.

سپس نوبت به «ریلیشن» رسید که «یوهان کارولوس» آن را در نخستین هفته از ماه ژوئن سال 1605 در استراسبورگ به دست چاپ سپرد و مادر روزنامه های امروز بشمار می رود.

در سال 1621 در لندن نشریه عمومی «کورنت» به چاپ رسید.

نخستین روزنامه به زبان فرانسه «گازت» بود که در سال 1631 کار انتشار آن آغاز شده بود.

در سال 1646 در سوئد روزنامه ای به نام « پست اینریکس تیدنینگار» انتشار یافت که پس از 359 سال، همچنان منظما منتشر می شود.

از سال 1701 روزنامه نگاری امر عادی و به تدریج به صورت یک حرفه درآمد و دارای اصول و قاعده شد و بعدا عنوان قوه چهارم دمکراسی را به خود اختصاص داد که یکی از تکالیف آن دفاع عمومی از ملت و وطن است.

سالهاست که انجمن جهانی روزنامه ها ) اختصارا: وان) کنوانسیون سالانه خود را به مناسبت ولادت روزنامه «ریلیشن» در شهر استاسبورگ برگذار می کند.

در جلسات این کنوانسیون آمار و مشکلات و پیشرفتهای روزنامه نگاری چاپی در سال پیش از آن بررسی و مورد بحث قرار می گیرد.

در کنوانسیون امسال 1300 ناشر و مدیر روزنامه از 81 کشور شرکت کرده اند.

طبق آمار رسمی این انجمن، در سال (2004) در سراسر جهان شش هزار و 580 روزنامه (یومیه که هفته ای شش شماره منتشر کنند) ادامه حیات می دادند و هر روز اندکی بیش از 395 میلیون نسخه فروش داشتند.

این انجمن، متوسط حداقل تیراژ هر روزنامه را در آن سال اندکی بیش از 60 هزار ذکر کرده که کمتر از آن، مگر در نقاطی که جمعیت بالغ و باسواد کمتر از سیصد هزار تن باشد، علامت بیماری روزنامه اعلام شده است.

طبق این آمار، درصد روزنامه خوان در جاپان بیش از هر کشور دیگر و برابر 64 درصد کل بزرگسالان است و پر تیراژترین روزنامه های جهان نیز در همین کشور منتشر می شوند.

در مقایسه، این درصد در آمریکا 23 است.

در هر روز 85 میلیون چینی، 72 میلیون هندی، نزدیک به هفتاد میلیون جاپانی و 57 میلیون آمریکایی روزنامه می خرند.

در سال گذشته، روزنامه ها در اروپا یک و چهار دهم درصد و در آمریکا دو دهم در صد تیراژ خود را از دست داده بودند.

رقابت وبلاگها و رادیو ـ تلویزیون باعث این شکست بوده است.

کنگره پنجاه و هفتم ژورنالیست ها (ژورنال به معنای محل ثبت رویدادهای جاری و تاریخ محل ثبت وقایع گذشته و این دو حرفه، قلمرو واحد دارند) که در استانبول برگذار شده بود توصیه کرده بود که روزنامه ها بکوشند که مکمل رادیو ـ تلویزیون و وبلاگها باشند و مطالبی منتشر کنند که آن رسانه ها قادر به انتشار نباشند و رقابت را شدیدتر کنند که برخی روزنامه ها در این مسابقه شکست خوردند.

سال گذشته به مفسران و مقاله نگاران و اصحاب ستونهای ثابت (روزنامه نگاران قدیمی) توصیه شد که مطالب خود را نخست به روزنامه بدهند و بعد در سایت (وبلاگ خود( درج کنند، ولی این تدبیر هم زیاد موثر واقع نشد زیرا که یکی دو روز صبر کردن برای درج مطلب در وبلاگ مسئله را حل نمی کند.

تنها راهی که برای روزنامه ها باقی مانده ابتکار تازه و از دست ندادن روزنامه نگاران ماهر و با تجربه است.

چه کسی روزنامه می خواند؟

از نتایج یک بررسی ( survey ) که در سه ماه مارچ، اپریل و مه 2004 در 14 کشور بعمل آمده بود چنین بر می آید که مردم دهه اول قرن 21 خبرهای فوری (سپات نیوز) را از رادیو ـ تلویزیونها به دست می آورند تا روزنامه ها.

این رادیوها اینک در سلفون(موبایل)، ساعت دستی و حتی در قلم تعبیه شده اند و بسیاری از این ابزارهای اطلاع رسانی به محض دریافت یک خبر نو ، فرد را متوجه آن می سازند.

فروش تلویزیونهای جیبی نیز در حال افزایش است.

طبق این بررسی، منبع دیگر؛ موسسات جمع آوری اخبار و نظرات (مقالات) هستند که آنها را سریعا برای مشتریان خود به «ای میل» آنان ارسال می دارند.

این موسسات که همان دفاتر « بریده جراید » سابق هستند برحسب تقاضای مشتریان، اخبار و نظرات را « شخصی » می کنند و ارسال می دارند .

بنابراین، یک فرد هر آن از همه مطالبی که در طلب آنهاست و در رسانه های سراسر جهان انتشار یافته اند آگاه می شود.

در گزارش نتیجه گیری این « سوروی » چنین آمده است : در شرایط قرن21 ، مشتریان روزنامه ها کسانی هستند که طالب گزارشهای تحلیلی ، مقالات، نامه های مردم، میزگرد ها، مصاحبه های خیابانی، کسب نظر پیرامون یک موضوع، یک طرح و یک اقدام، و گزارشهای مربوط به جزئیات زندگی و فعالیتهای جوامع شهری هستند .

به این ترتیب مردم دهه قرن 21 از روزنامه همان را می خواهند که پدرانشان از مجله می خواستند.

کاریکاتور چیزی نیست که بشود آن را از طریق ابزارهای تازه اطلاع رسانی مثلا سلفون و ای ـ میل به دست آورد و یا خاطرات افراد و تصویر های قدیمی.

کارکنان تحریری روزنامه ها باید سراغ این نوع مطالب بروند.

روزنامه تخصصی نوامبر 2004 «پیتر کاکسPeter Cox» روزنامه نگار آمریکایی پس از دهها سال تلاش برای قبولاندن نظر خود که برخی روزنامه ها باید تک موضوعی شوند تا مردم تکلیف خود را بدانند در 67 سالگی درگذشت.

کاکس که قبلا مدیر یک روزنامه بزرگ بود به این نتیجه رسیده بود که روزنامه های تک موضوعی (تخصصی) بهتر می توانند در رشته خود به جامعه خدمت کنند، مثلا روزنامه های ورزشی به ورزش، روزنامه های تعلیم وتربیه به بهبود کیفیت مکاتب و روزنامه های طبی به پیشبرد این علم و آشنا کردن مردم با علائم امراض و پیشگیری از ابتلاء به بیماری، و مخاطبان ضمن خرید یک روزنامه عمومی )حرفه ای ـ جامع)، برحسب علاقه به موضوع خاص، روزنامه و یا نشریات مربوط را هم خریداری خواهند کرد که وسیعا درباره یک موضوع مطلب می نویسند.

کاکس می گفت که روزنامه های تک موضوعی هم حق دارند مطالب دیگر را بنویسند، اما به اختصار.

وی اعانه های دولت و موسسات دیگر را تنها حق نشریات تخصصی و دارای موضوعهای محدود و مشخص می دانست که کمک به آموزش عمومی و رفع نیاز اعضای جامعه می کنند.

کاکس در اجرای نظر خود از مدیریت روزنامه عمومی دست کشید و یک روزنامه مختص به اخبار و مطالب محیط زیست تاسیس کرد.

روزنامه او، «مین تایمز»، از سال 1978 منتشر شد و دارای مطالب فراوان در باره زندگی در محیط زیست از خانه و غذا تا آب و دوا و رانندگی و ...

بوده است .

نظریه کاکس در کشورهای آسیای تا حدی زیاد به اثبات رسیده است.