دانلود تحقیق خاکبرداری

« خاکبرداری »
خاکبرداری به 2 روش انجام می شود : یکی خاکبرداری سطحی و دیگری خاکبرداری عمیق .

خاکبرداری سطحی بیشتر به منظور حفظ تعادل ساختمانهای ( بلند ) انجام می شود که در این روش ، حداقل 40 تا 50 سانتیمتر از خاکهای دستی روی سح زمین را بر می دارند .

اما خاکبرداری عمیق با توجه به خواست کارفرما در احداث زیرزمین برای بنا صورت می پذیرد .

وقتی عملیات خاکبرداری انجام می شود محل تماس بل لودر با خاک .

دست خورده می شود که برای تراکم این خاک ، از غلطک محلی استفاده می‌شود که البته بهتر است قبل از آن ، از آب استفاده شود .

جهت تعیین مقدار آب قبل از کوبش خاک ، بدین طریق عمل می کنیم : با داشتن سطح زمین و ضخامت 15 تا20 سانتیمتر خاک ، حجم خاک را بدست می آوریم .

بعد با وزن مخصوص خاک ، وزن خاک را بدست آورده ، 20 درصد این وزن را‌ آب می زنیم .( غلطک 10 تا 15 سانتیمتر متراکم می کند .)
خاکبرداری در عمق به دلایل زیر انجام می شود :
1) به عمق رفتن باعث رسیدن به مقاومت بهتر و بیشتر می شود .

2) سربار باعث افزایش ظرفیت باربری است .

3) طول گیرداری بیشتر ، باعث واژگونی کمتر می شود .

4) قرار گرفتن پی رد عمق باعث می شود که تحت تأثیر یخبندان تخریب نشود .

5) از فضای معماری زیر رمین هم استفاده می شود و..

در خاکبرداری عمیق باید مواظب ریزش خاک بود .

چنانچه خاک بسیار ریزشی باشد و ساختمان همسایه هم وجود داشته باشد ، حدود یک تا 5/1 متری از دیوار همسایه خاکبرداری باید شود و خاک باقیمانده را بصورت شیارشیاری یعنی یک در میان خالی می کنیم .

هر قسمت را که خالی می کنیم ، مهار می زنیم و بعد خاکهای بعدی را بر می داریم ومهار می زنیم .

البته یک در میان یا چند در میان بودن خاکبرداری : بستگی به نوع خاک و تشخیص مهندس مربوطه دارد .

در خاکبرداری عمیق ، برای مهار کردن ترانشه های خاکی ، یا از سپرهای مشبک و یا غیر مشبک استفاده می شود یا به تنهایی از المانهای افی و مایل
استفاده می توان کرد .

اگر از المانهای افقی و مایل استفاده شود این المانها می تواند چوبی یا فلزی ( پروفیل ) باشد .

در المانهای چوبی برای گیردار کردن المانهای افقی و مایل از گچ استفاده می شود و در المانهای فلزی ، از جوش می توان استفاده کرد .

در خاکبرداری نقطه شروع مهم است .

این نقطه بهتر است از جایی شروع شود که سرباری وجود نداشته باشد .

ضمن اینکه در موقع خاکبرداری در شروع کار ، جهت بیل نباید به سمت منزل همسایه باشد .

« در تصویر فوق نمونه ای از خاکبرداری نشان داده شده است .

ضمن اینکه عملیات پی ریزی و اجرای ستونها نیز دیده می شود .

درتصویر فوق ، از مهار ترانشه ها و نیز مهار دیوار همسایه بدلیل ریزشی نبودن خاک .

اثری دیده نمی شود که البته بهتر است در جهت اطمینان دیوار همسایه و خاک اطراف ، مهار شود .»





« در تصویر بالا ، مهار دیوار همسایه فقط با استفاده از المانهای عمودی چوبی و بوسیله گچ کاری انجام شده است .

البته مهار کامل با استفاده از المانهای مایل که به المانهای افقی و عمودی تکیه می کند ، صورت می پذیرد .»

« پی ریزی »
پی انواع مختلفی دارد که از آن جمله است پی گسترده و پی نواری .

برای پی های گسترده فقط باید 30 تا40 سانتیمتر از کل خاک را باید برداشت ولی در پی های نواری 30 تا 40 سانتیمتر از محل پی نواری را فقط کمی می کنیم و سعی می کنیم که ازخاک اطراف به عنوان قالب پی استفاده کنیم .

اما گاهی اوقات به قالب نواری احتیاج است .

قالب بندی در پی ریزی بخاطر شکل دادن بتن و عدم اختلاط بتن با مصالح مجاور و جلوگیری از فرار آب بتن پی ( ایزوله کردن پی ) انجام می شود .

قالب های مورد استفاده عبارتند از : قالبهای چوبی ، فلزی ، قالب با مصالح بنایی و استفاده از جداره خاکی پیرامون پی کنی .

در قالبهای چوبی به روغن کاری احتیاج است تا آب بتن جذب چوب نشود و نیز قالب بعداً راحت تر جدا شود .

برای راحت تر جدا شدن قالب های فلزی از بتن ، حتماً باید روغن کاری نمود .

قالب های فلزی راحت تر تنظیم می شود .

در قالبهای فلزی نیاز به استفاده از مشمع برای جلوگیری ازنفوذ آب بتن به فلز نیست ؛( ولی گاهی اوقات در قالبهای چوبی از مشمع استفاده می شود .) « در تصویر مقابل نمونه ای از قالب چوبی و قالب بندی ستونک دیده می شود .) « در تصویر زیر ، قالب بندی راه پله با استفاده از قالب های چوبی مشاهده می شود .

با دقت درتصویر قالبهای فلزی را نیز می توان مشاهده نمود .» قالب های با مصالح بنایی محاسنی دارد و معایبی .

از محاسن این قالب به موارد زیر می توان اشاره کرد : پایداری قالب ، جدا کردن آجرها بعد از گرفتن پی ، تنظیم راحت تر این نوع قالب ها نسبت به قالبهای چوبی و فلزی .

از معایب قالبهای با مصالح بنایی یکی این است که آب بتن توسط آجر فشاری جذب می شود .

البته راه حلی که دارد استفاده از مشمع است .

عیب دیگر ، اشغال فضای زیاد است .

قبل از بتن ریزی پی : بتنی روی سطح خاک به ضخامت 5 الی 15 سانتیمتر ریخته می شود که به بتن مگر معروف است که عیار سیمان آن کم است .

« در تصویر فوق ، اجرای قالب پی با مصالح بنایی ( آجر ) مشاهده می شود .» عیار سیمان بتن مگر kg/m3 150 تا kg/m3 200 است ، یعنی مقاومت فشاری بتن مگر 100 تا kg/m3 150 است .

اجرای بتن مگر با نظافت بدلایلی صورت می پذیرد : عدم اختلاط بتن پی با کف ( خاک ) و جذب آب بتن توسط خاک ، ایجاد سطحی صاف و هموار جهت اتکای قالبها در صورت وجود قالب ، ایجاد سطحی هموار جهت اتکای قفسه آرماتور پی ها .

پس از اجرای بتن مگر درون پی .

نوبت به آرماتور گذاری می رسد .

قفسه آرماتور از زیر باید یک پوششی داشته باشد و با بتن مگر فاصله داشته باشد .

از نظر اجرایی پوشش زیری برای آرماتورهای پایینی از cm 7 تا cm 10 در نظر گرفته می شود .

پوشش از بالا هم می تواند cm 10 باشد .

برای ایجاد فاصله 10 سانتیمتری در پایین ، می توان از خرده آجر ، موزائیک و یا پایه های پلاستیکی که مخصوص این کار است و به شکل Y می باشد .

استفاده کرد .

گاهی نیز از آرماتورهای 10 ( ) بدون آن ، که cm 10 ، cm 10 بریده شده میس توان استفاده کرد که این میلگردها را بطور عمودی به شبکه زیرین قفسه آرماتور جوش می دهند .

برای مستقر کردن شبکه میلگرد ، آنها را در محل قرار داده و با سیم به هم وصل می کنند .

برای وصل کردن آرماتورهای بالایی به پایینی ، یکی از راهها استفاده از آرماتورهایی به شکل Z ( که به خرک معروف است ) می باشد .

البته کمتر استفاده می شود .

به عکس دقت کنید .

« آرماتورهای انتظار » همانطور که میدانیم آرماتورهای انتظار در ساختمانهای مورد استفاده است.

« در تصویر بالا قفسه آرماتور پی دیده می شود .

در اینجا جهت وصل آرماتورهای بالایی به آرماتورهای پایینی از خرک استفاده نشده است .

با دقت درتصویر مشاهده می شود که خاموتها بصورت دوبل در راستای هم بسته شده است .

از مشمع نیز جهت جلوگیری از جذب آب بتن توسط قالب آجری و دیواره ها استفاده شده است.» ما همیشه به تعداد آرماتورهای ستون ، آرماتورهای انتظار قرار می دهیم .

سطح مقطع آرماتورهای ستون بیشتر از آرماتورهای انتظار است .

درآرماتورهای انتظار مواردی که باید رعایت شوند عبارتند از : 1) طول مهاری که بیشتر بر اساس کشش طراحی می شود و 2) طول وصله که عبارتست از طولی که برای اورلب شدن با آرماتورهای ستون ، بیرون از پی می ماند .

این طول 4/1 تا 3/1 طول ستون است .

( حداقل 80 سانتیمتر ) ضمناً می دانیم که طول مهاری عبارتست از مقدار طولی از آرماتور که در داخل بتن قرار می گیرد تا به حد جاری شدن برسد .

در اجرا برای تعیین جای آرماتورها از شابلونهای چوبی سوراخ دار می توان استفاده کرد .

نیز می توان از خاموتهای اجرایی برای مورد فوق استفاده کرد .

گاهی اوقات ارتفاع سقف تا پی کم است که می توان از آرماتورهای انتظار استفاده نکرد .

( تا ارتفاع 2 تا 3 متر می توان آرماتورهای ستون را یکجا به جای آرماتورهای انتظار قرارداد .) مشکلاتی که ممکن است دراین مورد پیش اید عبارتند از : دست و پا گیر شدن درموقع بتن ریزی .

سخت شدن کار جابجایی قفسه برای قراردادن در اکس خودش ؛ و..

« در تصویر مقابل و همچنین در تصویر صفحه قبل ، آرماتورهایی که مشاهده می شود آرماتورهای ستون است .

یعنی بجای استفاده از آرماتورهای انتظار مستقیماً ، آرماتورهای ستون قرارداده شده است .

» در تصویر زیر آرماتورهای ستون و قفسه آرماتورهای قبل از بتن ریزی دیده می شود.» « در این تصاویر ، آرماتورهای انتظار ( ستون ) و نیز قفسه آرماتور پی ، به ترتیب قبل از بتن ریزی و هنگام بتن ریزی و بعد از بتن ریزی مشاهده می شود .

« اسکلت بتنی » از جمله اجزای اسکلت ، ستون است .

در ستون بتنی ، چنانچه از آرماتورهای انتظار استفاده شده باشد ،جهت وصل آرماتورهای ستون به آرماتورهای انتظار ، می توانیم آرماتورهای ستون را خم بزنیم .

این خم به نسبت 1 به 6 ( افقی به قائم ) می باشد .

می توانیم هم خم بزنیم و بدون خم آرماتورهای ستون را به آرماتورهای انظار وصل نمائیم .

برای بتن ریزی ستونها ، بهتر است از قالبهای فلزی استفاده شود .

قالب های ستونها را می توان با یک ریسمان در یک امتداد قرارداد .

قبل از قرار دادن قالب ها ، حتماً باید آنها را روغنکاری نمود .

طول قالب ستون از 3 متر نباید بیشتر شود .

و این به خاطر آن است که عمل ویبره راحت تر انجام شود.

چنانچه دستگاه ویبراتور نبود ، می توانید از میلگرد استفاده کنید .

برای ستون 3 متری بوسیله ویبراتور 2 بار ویبره باید زد و بوسیله میلگرد 3 بار باید میلگرد زد .

قالبها توسط شمع هایی مهار می شود .

چنانچه از قالب های چوبی استفاده شود جهت قراردادن این قالبها برای ستون .

احتیاج به یک پاشنه بتنی است .

قالب چوبی را به این پاشنه بتنی تکیه می دهند و بتن ریزی می کنند .

برای محکم کردن قالبهای چوبی در کنار پاشنه بتنی ، می توان از گچ و خاک استفاده کرد .

و یا می توان از چهار تراش یا قوطی استفاده نمود که دو چهار تراش یا قوطی روبروی هم در دو ستون را بهم گیر می دهند .

برای دور نشدن قالب ها در بالا از هم می توان از شمع یا پایه مایل استفاه کرد .

برای نزدیک نشدن قالب ها به هم ، از آرماتورهای اضافه ای استفاده می شود که دور تا دور داخل قالب را می گیرد و این آرماتورها را به آرماتورهای عرضی ( خاموت یاتنگ ) جوش می دهند ( البته بوسیله آرماتورهای کوچک اضافی ).

قالب ها حتماً باید شاقول شده و قبل از کار روغن کاری شوند .

کارکردن با قالب های فلزی ، راحت تر از قالب های چوبی است .

تراز کردن و شاقول نمودن و مهار کردن قالب های فلزی بسیار آسانتر است .

البته قالبهای چوبی از لحاظ شکل پذیری ( ایجاد شکل دلخواه برای بتن ) بهتر هستند .

برای جلوگیری از پیچش قالب ها ، شمع ها را به کمربندهای فلزی تکیه می دهند .

( در قالبهای چوبی ) ستونها را معمولاً تا زیر تیرها اجرا می کنند و اجازه می دهند تا بتن ستون خودش را بگیرد .

« تصویر بالا ، نمادی از اسکلت بتنی را نشان می دهد که در آن ، ستونهای طبقه همکف اجرا شده و به رحله اجرای تیرهای طبقه اول رسیده است .» « تصویر زیر ، عکس دیگری از اسکلت بتنی است .

ستون بتنی ، راه پله بتنی و سقف تیرچه بلوک نیز قابل مشاهده است .» « اجرای سقف » انواع سقفهای متداولی که در ساختمانها ، استفاده می شوند عبارتند از : سقف طاق ضربی ، سقف تیرچه و بلوک ، دال بتنی ، سقف کامپوزیت ( مرکب) در کارگاههایی که بنده کارآموزی می کردم .

سقف مورد استفاده سقف تیرچه بلوک بود ، لذا به توضیحاتی در مورد این سقف می پردازم .

سقف تیرچه و بلوک از جمله سقف ایی است هم در ساختمانهای بتنی و هم در ساختمانهای فلزی مورد استفاده قرارمی گیرد .

معمولاً از این نوع سقف در طول دهانه های 7 متر ( ترجیحاً تا 6 متر ) استفاده می شود .

تیرچه که نمایی از آن در تصویر بالا‌مشاهده‌می‌شود ،‌شامل‌اجزای‌زیر‌است : ـ آرماتور طولی فوقانی ( منفی ) ـ 2 آرماتور طولی زیرین ( مثبت ) ـ فندوله ـ بتن پرمایه ـ آرماتورهای عرضی یا برشی .

بتن باید دور آرماتورهای طولی مثبت را را بگیرد ( زیر آرماتورها رفته باشد ).

اگر چنین نباشد ، تیرچه مردود است .

در محل کارگاه ، با زمین زدن و شکافتن فندوله ، می توان مشاهده نمود که آیا بتن زیر آرماتورها رفته است یا نه .

این موضوع مخصوصاً در مورد تیرچه هایی که در وسط سقف قرار می گیرند ، بیشتر باید مورد توجه قرارگیرد .

چنانچه در شکل بالا مشخص است قبل از بتن ریزی سقف تیرچه ، زیر تیرچه ها را سرتاسر چهار تراش ( یا قوطی ) می گذارند .

جهت این چهار تراش ها در جهت عمود در راستای تیرچه هاست .

سپس زیر چهار تراش ها شمع ( چوبی یا فلزی ) زده می شود .

فاصله بین شمع ها 1 تا 5/1 متر می‌باشد .

دو محل اصلی که چهار تراش قرار می گیرد یکی زیر تکیه گاههاست ( در سر تیرچه ها ) و دیگری همانطور که گفته شد در فواصل 1تا 5/1 متری در زیر تیرچه هاست .

شمع ها روی کف متکی می شوند .

در ساختمانهای فلزی اتصال تیرچه ها به تیرهای اصلی ضعیف است لذا از آرماتورهای برشی اوتگا استفاده می شود : بدین صورت که این آرماتور از روی بتن فندوله شروع می شود و خم می خورد و از روی تیرآهن رد می شود ، دوباره خم می خورد و روی تیرچه بعدی ( اگر وجود داشته باشد ) قرار می گیرد واگر تیرچه بعدی وجود نداشته باشد ، بهتر است آرماتوراوتگا روی بال تیرآهن ، جوش شود .

البته در ساختمانهای بتنی هم از اوتگا بهمان طریق استفاده می شود .

باید دقت نمود که طول مهاری آرماتوراوتگا بایستی تأمین شود .

نیز توجه شود که جوش دادن آرماتورهای خود تیرچه به تیرآهن سازه فلزی ، فایده ای ندارد و دراین مورد لازم نیست هیچ آرماتوری جوش شود .

در ساختمانهای بتنی ، از سقف تیرچه بلوک برای دهانه های 7 تا 5/7 متری هم می توان استفاده کرد .

در سازه های بتنی ، اجرای بتن سقف تیرچه بلوک و بتن تیرها باهم انجام می شود .

لذا زیر تیر بتنی ، قالبهایی می بندند و از شمع های مخصوص زیر تیرها که دارای سری مثلث شکل می باشد ، استفاده می کنند .

به عکس زیر توجه شود .

اختلاف ارتفاعی بین تیرو تیرچه و بلوک وجود دارد که نباید ارتفاع تیرها را بخاطر تیرچه ها کوتاه نماییم .

بهتر آن است که تیرچه ها در بالای تیر بتنی قرار داده شوند و اختلاف ارتفاع بین تیر و تیرچه در قسمت زیرین سقف باقی بماند و قسمت فوقانی همسطح شود .

درمقطع تیر نباید فندوله وارد شود بلکه آرماتور لخت شده درداخل تیر اصلی قرار می گیرد .

« در تصویر مقابل شمع‌های زیر تیر اصلی دیده می شود .» « در تصویر پایینی ، تیرچه ها قبل از قرار گیری درتیر اصلی مشاهده می‌گردد .» تصویر زیر نمای کاملی است ازاتصال آرماتورهای ستون و تیر اصلی و همچنین نحوه قرارگیری آرماتورهای مثبت تیرچه روی آرماتورهای تیر اصلی قبل از قرارگیری درجای خود .

ضمناً قالب های چوبی که زیر تیر اصلی قرار گرفته دیده می شود .

آرماتورطولی فوقانی بهتر است درست وسط 5 سانتیمتر دالی باشد که می‌خواهیم آن دال را بتن ریزی کنیم ( یعنی بالاتر از بلوک ها ) .

گاهی اوقات در مورد ساختمانهای فلزی که با سقف تیرچه بلوک اجرا می‌شود ، بین میلگردهای طولی مثبت پایین یا تیرآهن اصلی ، فاصله می افتد .

در این حالت باید بجای 1 آرماتور اوتگا از 2 آرماتور اوتگا استفاده نمود ( با طول مهاری 40 ) در موقع نظارت سقف تیرچه بلوک ازکنار تیرچه ها و از بالای سقف ، باید کنترل کنید .

سقف را قبل از اینکه بتن ریزی کنند ، خیس می کنند .( سفالها را خیس می‌کنند ).

در موقع راه رفتن روی سقف تیرچه بلوک ، پا را روی سفالها نباید گذاشت و پا را فقط روی تیرچه می توان گذاشت .

تیرچه ها را معمولاً بزرگتر می سازند ( حدود cm 20 تا cm 30 بزرگتر می سازند ) تا در موقع کار کوچک نباشد .

زیرا بزرگ بودن تیرچه را با شکاندن فندوله و بتن و بریدن میلگردها می توان کوتاه نمود .

فاصله بین تیرچه ها را بوسیله سفالها تنظیم می کنند .

سفالهای دو سر تیرچه ها را قبلاً باید گل بزنند تا درموقع ویبره کردن بتن داخل آن نرود .

در جاهاییکه بلوک سفال جا نمی شود ، ( منظور کناره هایی است که یک بلوک کاملاً جا نمی وشد ) ، سفال را می شکانند و قرار می دهند و بعد بتن ریزی می کنند .

( عکس پایین را ببینید .

در این عکس تنظیم فاصله تیرچه ها بوسیله سفال ها کاملاً مشهود است .) عکس زیر ، بتن ریزی سقف و تیرچه و بلوک را نشان می دهد و ضخامت بتن مذکور را باید 5 سانتیمتر در نظر گرفت .

با دقت درهمان تصویر ، علاوه بر سفالها و تیر اصلی ( آرماتورهای تیر اصلی ) ، آرماتورهای حرارتی نیز دیده می شوند .

معمولاً هر 25 سانتیمتر باید از یک 6( ) آرماتور حرارتی قرار داد ، ولی چون آرماتور طولی بالایی تیرچه ، می تواند نقش آرماتور حرارتی را ایفا کند، لذا درهر 50 سانتیمتر ، یک آرماتور حرارتی 6( ) قرار می دهند .

آرماتور حرارتی باید تا روی سفال فاصله داشته باشد و بتن زیر آن قرار گیرد .

آرماتورهای حرارتی بهتر است کشیده شوند و بعد بسته شوند .

آب بتن که از دست برود ، بتن انقباض پیدا می کند وترک برمی دارد و چون قرار نیست در ناحیه فشاری ( بالای بتن ) ترک ایجاد شود ، لذا آرماتور حرارتی مورد استفاده قرارمی گیرد .

جمع شدگی بتن درضخامت کم بتن بی معنی است ؛ بنابراین در بعد ارتفاع بتن میلگرد حرارتی قررا نمی گیرد و فقط در دو جهت عمود بر هم میلگردهای حرارتی قرار می گیرند .

ـ حتماً باید بتن سقف را نیز ویبره نمود .

باید داخل تیرچه ها و تیر اصلی را ویبره نمود و چنانچه ویبره در اختیار نباشد ازمیلگرد استفاده شود تا بهر حال عمل ویبره روی بتن سقف انجام شود .

( عکس زیر را هم نگاه کنید ) .

اگر طول تیرچه ها بیش ارز 5 متر باشد در قسمت وسط تیرچه ها و عمود بر راستای تیرچه ها ، سفالها را از هم فاصله می دهند (تا cm 20 ) و تیر بتنی ژوئن را اجرا می کنند بدین ترتیب که در میلگرد با 16 ( ) ( 14 ( ) یا 12 0 ) یکی دربالا و یکی در پایین قرار دارد .

به تیرهای اصلی گیر می دهند و بعد بتن ریزی می کنند .

شکل مقابل تصویری از ژوئن را نشان می دهد .

« اجرای صفحه ستونها » صفحه ستونها یا بیس پلیت ها مهمترین و حساس ترین قسمتی است که در ساختمانهای فولادی اجرا می شود .

پلیت باید قادر باشد که به ستون و پی متصل شود .

درموقع نصب بیس پلیت ها باید دقت نمود که : اکس بیس پلیت ها در یک امتداد باشد ، بیس پلیت ها در یک تراز قرار گیرند .

ضخامت صفحه ستون بین 2 تا 5 ساتیمتر می تواند باشد .

درهنگام طراحی ، باید ازتنوع ابعاد بیس پلیت ها جهت راحتی کار صرف نظر نمود .

اولین بیس پلیت هایی که درساختمان قرار می گیرد ، بهتر است بیس پلیتهای کنج باشد .

وسایل مورد نیاز برای اجرای صفحه ستونها عبارتنداز : ریسمان ، متر ، شمع ( مداد شمعی یا ماژیک ) میل یا خط کش نقشه برداری ، دوربین نقشه برداری ، ژالون .

البته یک راه هم تراز کردن صفحه ستونها استفاده از دوربین است .

راه دیگر استفاده از شلنگ تراز است و بدین صورت است که دو چوب را در سطح صافی گذاشته و علامت می زنیم .

بعد شخصی یک چوب را با یک سر شلنگ ( پراز آب ) بگونه ای قرار می دهد که سطح آب باعلامت روی چوب یکی باشد .

بعد شخص دیگری همین کار را درروی بیس پلیت بعدی انجام می دهد تا تراز شود .

راه دیگر ، استفاده از شمشه آلومینیمی ( یا چهارتراش چوبی ) است که یک سر شمش را روی بیس پلیت مبنا ودیگری را روی بیس پلیت مورد نظر قرارمی دهیم و با استفاده از تراز دستی تراز می کنیم .

برای تنظیم فاصله بین بیس پلیت ها با استفاده از مترکشی فاصله اکس بیس پلیتها را اندازه گیری و تنظیم می کنیم.

بولت ها با سیم شبکه آرماتور بسته می شود .

« درعکس مقابل ، نمونه ای از بستن بولتها را به آرماتورهای ستونک مربوط به یک سوله را نشان می دهد .

طریقه بستن بولتهای ساختمانهای فولادی به شبکه آرماتورهای پی نیز مشابه همین نمونه است .» برای جایگذاری بیس پلیت ها بعد از ریختن بتن پی ، زیر آنها را روغن باید زد .

بیس پلیت ها به بولتها محکم نباید بسته شوند ( دراین مرحله ) .

تمامی بولتها با سیم آرماتور بسته می شوند .

بعد از گذاشتن صفحه ستونها لازم نیست تمامی بولتها را پیچ و مهره شوند .

( حداکثر 4 تا کافیست ) .

پس از اینکه بتن پی کمی خودش را گرفت ، مهره ها را باز کرده و بیس پلیت ها را به آرامی در می آوریم و بدون چرخاندن و تغییری در موقعیت بیس پلیت آن را در کنار بولتها قرار می دهیم .

بعد با ملات پر سیمان به اندزه 1 تا 5/1 سانتیمتر ، سطح محل قرارگیری بیس پلیت ها را صاف می کنیم و بعد از یانکه خشک شد ، صفحه ستونها را همانطور که در آورده ایم ، در سرجای خود قرار می دهیم و بعد تراز می کنیم .

اینکار ها برای این است که سطح ناصاف و حبابدار ناشی از قرار گرفتن بیس پلیت ها روی بتن تازه از بین برود .

سفت کردن مهره های بولتها ، نباید به حدی باشد که شیره سیمان بیرون بزند .

قبل از اینکه ستون روی بیس پلیت بنشیند بهتر است که توسط ستونکی دو نبشی را در محل اکس حدوداً خال جوش بزنیم .

پس از نصب ستونها جوشکاری کامل انجام نمی شود چون هنوز تراز کامل نشده است .

ستون در دو طرف به نبشی ها و در دو طرف دیگر به بیس پلیت ها جوش میشوند .

اگر نبشی نداشته باشیم و فقط سخت کننده داشته باشیم اشکال ندارد که ابتدا توسط دو نبشی اکس ستون را تنظیم کنیم و بعداً با چکش نبشی ها را جدا کنیم .

ورقهای سخت کننده برای کاهش ضخامت صفحه ستون و نیز برای جلوگیری از بند شدن صفحه ستون های کناری و گوشه ( کنج ) استفاده می شود .

« صفحه ستون مربوط به ستون گوشه در تصویر مقابل نشان داده شده است .

ورقهای سخت کننده و نبشی در شکل کاملاً نمایان است.» « اسکلت فلزی » در سازه های فولادی مراحل انجام کار عبارتست از : جوش ، مونتاژ ، نصب .

بهتر آن است تمامی مراحل جوشکاری مربوط به یک ستون یا تیر که ممکن است در زمین انجام شود ، روی زمین جوشکاری شود : قطعات جوشکاری مانند نبشی ها ، ورق های پایه ، ورق های بست ، تیرهای مرکب و..

هنگام جوشکاری در پروفیل یا ستون ورق یا تیر ورق ، باید در سری که روی بیس پلیت می خواهد قرار بگیرد ، حتماً در یک سطح باشند و عقب و جلو نباشند .

برای این منظور بهتر است از یک شابلون چوبی استفاده کنیم .

( صفحه ای چوبی به ضخامت حداقل cm 5 و ابعادی بزرگتر ازابعاد ستون و یا سطحی صاف ) .

دو پروفیل یا ورق مذکور را بر روی شابلون چوبی تکیه می‌دهند و با چکش می زنند تا کاملاً صاف شوند و در یک تراز قرار بگیرند .

چنانچه ستون ورق داشته باشیم باید توجه داشت که خود ورق های ستون ورقها ، صاف برش خورده باشند .

ستون ورق ها با جوش شیاری و یکپارچه طراحی می شود و مانند پروفیل می شود و همانند ظوابط پروفیل ها با آنها برخورد می شود .

در ستون ورقها هیچ وقت از جوش منقطع استفاده نمی کنیم و تا جایی که پروفیل های موجود در بازار جواب می دهد ، ما دنبال ستون ورق یا تیر ورق نمی رویم .

در ستون ورقها و ستونهای مرکب ، در قسمت پایین اند پلیت end plate کار می گذارند .که ارتفاع آن معمولاًcm 25 تا cm 30 است .

در هر حال ارتفاع آن باید ازارتفاع ورق بادبند که ارتفاع بادبند cm 40 تا cm 50 است ، کمتر نشود .

چنانچه کمتر بود از ورقهای بست باید استفاده کرد .

end plate کاملاً به پروفیل های ( ستون ) جوش می شود ولی روی Base plate جوش نمی شود چون گیرداری نسبی بوجود می آورد .

ورق بادبند هم ، در وسط end plate اجرا می شود .

ورق بادبند هم به end plate و هم به Base plate جوش می شود .

ـ برای نصب نبشی ها یا ورق های پایه حتماً باید تراز روی نبشی منظور شود نه تراز کف سازی و در نقشه ها تراز روی نبشی داده شود نه تراز کف سازی .

در تصویر زیر اتصال نبشی ها به ستونهای مرکب و نیز ورقهای بست جهت اتصال ورق بادبند و هم چنین جوشکاری پروفیل های ستون مرکب دیده می شود : اسکلت فلزی در چند مرحله نصب می شود .

شروع نصب با علم کردن ستونهاست .

عواملی که دخالت دارند در اینکه در چند مرحله ستونها بایدنصب شوند عبارتند از : محل و موقعیت جرثقیل و نیز توان باربری جرثقیل ، همچنین ارتفاع ساختمانها و..

تا ساختمانهای 5 طبقه سعی می شود که ستونها در یک مرحله اجرا شود .( یعنی روی زمین ستونها را مهیا کرده و در یک مرحله نصب را انجام می‌دهیم).

جرثقیل سعی می کند از ستونهای دورتر شروع کرده و به ستونهای نزدیک تر می رسد.

علامتگذاریهای روی ستونها و بیس پلیت ها از قبل انجام می شود .

برای بلند کردن ستون معمولاً سر ستون سوراخی ایجاد می کنند .

جرثقیل قلابی دارد که به قلاب جرثقیل زنجیری وصل می شود که یک سر زنجیر به قلاب وصل است و سر دیگر آن را بصورت در می آورند .

این قسمت « » را از داخل سوراخ رد می کنند و دوباره در قلاب می اندازند و ستون توسط جرثقیل بلند می شود .

پس از انجام عملیلت جوشکاری ، بازوی جرثقیل خیلی آرام حرکت کرده ، زنجیر رها می شود و بعد خبلی آرام از سوراخ ستون بیرون می آید.

ـ برای شاقول کردن ستونها ، بهتر آنست که در هر طبقه عمل شاقول کردن انجام شود .

طول ریسمان شاقول حتماً باید از دو متر بیشتر باشد و یک ستون را از سه طرف باید شاقول نمود .

چنانچه ستونی شاقول نبود ، از آچاری بنام تیفور که شکلی شبیه F دارد و از میلگرد های با قطر بالا و یا از قوطی درست شده است ، استفاده می کنند .با گیر دادن آچار تیفور ، به ستون ، امکان جابجایی ستون با اعمال نیرو فراهم می شود و بعد از شاقول کردن مجدد ، جوش می دهند .

( راه های دیگری برای شاقول نمودن ، استفاده از جکهای بتنی و دوربین است ) بعد از اینکه ستون در جای خودش قرار گرفت جوشکاری پایین را تکمیل می کنند و جوشکاری بالا به تیرها را هم کامل می کنند .

ـ حتماً در جان تیر از نبشی جان باید استفاده کنیم ( مخصوصاً در تیرهای پیرامونی ) ـ اجرای مهار بندها قبل ازاجرای سقف سازه ای باید باشد .

ورق اتصال بادبند ( مهار بند ) باید هم به تیر و هم به ستون وصل ( جوش) شود و باید سعی نمود امتداد محور بادبند و تیر و ستون در یک نقطه همگر شوند .

ورق‌بادبند‌بایستی روی‌زمین درمحل خودش ، روی ستون جوش شده‌باشد‌.

معمولاً از ناودانی و نبشی بعنوان بادبند استفاده می کنند .

در طراحی بادبندها از ناودانی یا نبشی تک نباید استفاده کرد بلکه 2 تاییباشند و به شکل قوطی نصب شوند تا مقاومت آن بیشتر شود .

بنابراین نبشی دوبل <> یا ناودانی [] بهتر است .

ـ جهت پیرامون قرار دادن تیرها در ستونهای پیرامونی ، بهتر است همان روی زمین ، نبشی را درلب ستون جوش دهیم و بعد هم تیر را روی نبشی جوش دهیم ( در پیرامون ستون ) ولی در اینجا حتماً باید از نبشی جان دریکطرف استفاده کرد .

بنابراین کار اشتباهی را که پیمانکارها انجام می دهند و تیر را در اکس اجرا می کنند و بعد از پکوفته استفاده می کنند ، را نباید انجام داد .

( پکوفته عبارتست از کوبیدن آجر با ملات گچ و خاک به دل تیر آهن ) ـ چنانچه روی پروفیل تیر ، بخواهد ورق بادبند قرار بگیرد ، دیگر از نبشی نگهدارنده استفاده نمی شود .