دانلود تحقیق اپیدمیولوژی

اپیدمیولوژی
درجوامع روستایی که از قومی مشابه هستند،در شمال شرقی تایلند(35%کل) و لائوس نسبت شیوع بیش از70% وجود دارد ، و بر آورد شده است که نرخ 120 میلیون دلاری آلودگی سالانه به دلیل نامشخص بودن دستمزدها و مراقبت های پزشکی است.

آلودگی انسان ها اساساً در انتهای فصل بارانی و شروع فصل خشک (سپتامبر تا فوریه)،اتفاق می افتد.چون ماهی محتوی متاسرکرهای بیشتری است و در ماه مارس، قبل از این که استخرها خشک شوند ماهی ها با راحتی بیشتری به دام می افتند.

آلودگی بچه های زیر 5 سال بسیار غیر معمول است.

کیست های متاسرکری مقاومتشان در مقابل ترشی شدن کمی کمتر از کیست های متاسرکری کلونوریس است،اما پخت کامل یا انجماد عمیق ماهی تنها روش مطمئن پیشگیری فردی است.

دیدگاه زئونوتیک
اپیس تورکیس ویورینی یک انگل طبیعی گربه ی زبّاد است اما در گربه های اهلی و سگ ها که در حفظ انتقال نقش بازی می کنند، نیز شایع است، اگرچه انتقال به انسان نیز معمول است.

اپیس تورکیس فلینئوس
(ریوولتا،1884/Rivolta , 1884) ، بلانچارد،1895/Blanchard ,1895
اسامی مترادف
در سال 1884 توسط ریوولتا دیستوما فلینئوم/Distoma felineum نامیده شد،در سال 1892 وینوگرادوف / Winogradoff آن را به نام دیستوما سیبریکوم /D.sibiricum نام گذاری کرد( اولین گزارش از انسان ها ).

بیماری و اسامی رایج
اپیس تورکیازیس یا اپیس تورکیوزیس فلینئوس/Opisthorchiasis or opisthorchiosis felineus ؛ بیماری فلوک کبد گربه.

توزیع جغرافیایی
تقریباً 5/1 میلیون مورد (همراه با 14 میلیون فرد در معرض خطر )، روسیه(سیبری با 2/1 میلیون مورد)،‌بلاروس، قزاقستان،‌اوکراین(3/0 میلیون)(به نقشه ی 3 صفحه ی 33 توجه کنید).

موقعیت در میزبان
کرم های بالغ در مجاری صفراوی دور و بعضی مواقع در مجاری صفراوی نزدیک دیده می شوند.

مرفولوژی
کرم های بالغ با کرم های بالغ اپیس تورکیس ویورینی همسان هستند.اختلاف آن ها به تفاوت های بین الگوهای سلول شعله ای سرکرها و چرخه ی زندگی مربوط می شود.

چرخه ی زندگی
بسیار مشابه دو گونه ی قبلی است.میزبان های واسط حلزون، گونه های کودّیلاّ/Codiella (= بیتینیا ) به ویژه کودیلا لئاچی/C.leachi هستند.

22 گونه ماهی متعلق به 17 جنس عفونت را انتقال می دهند (WHO,1995 را ملاحظه کنید).

تظاهرات بالینی
مشابه با دو گونه ی دیگر است.

به جز این که نشانه هایی همچون تب بالا،‌شکم درد و علائم شبه هپاتیت همراه باائوزینوفیلی (احتمالاً به خاطر آلودگی های بیشتر در کرم های بالغ مهاجر)احتمالاً بیشتر در فاز حاد اتفاق می افتند(4-2 هفته بعد از عفونت).

ارتباط انگل باکلانژیوکارسینوما به اندازه ی ارتباط اپیس تورکیس ویورینی وکلونورکیس با آن نیست (IARC working Group.,1994)،اگرچه مشاهده شد که نسبت کارسینومای سلول های کبدی به کارسینومای مجرای صفراوی در افراد غیر آلوده در یک منطقه اندمیک سیبری 8 به 1 است ، در افراد آلوده نسبت برعکی شده بود.

در یک مورد کشنده در روسیه تعداد کل 7400 کرم دیده شد.

تشخیص و درمان
تخم ها که شبیه تخم های اپیس تورکیس ویورینی هستند در مدفوع قابل شناسایی هستند.

ممکن است تعداد تخم ها در عفونت هایی که از لحاظ بالینی اهمیت دارند کم باشد و تکنیک های تغلیظ ضرورت پیداکنند.

تست های یمنولوژیکی در حال بررسی هستند.

درمان مانند کلونورکیس سایننسیس است.

اپیدمیولوژی
در منطقه مرکزی غرب سیبری نسبت شیوع 95-40% است و بیشترین نسبت آلودگی در روسیه، عموماً در مناطق حومه ی رودخانه یافته می شود.

در مناطق اندمیک اوکراین نسبت از 5% تا4% متغیر است.

ماهی خوراکی ممکن است شدیداٌ به متاسرکر آلوده باشد.

یک خوراک ماهی معروف به «استروگانینا»/Stroganina مسؤول بسیاری از آلودگی هاست.

دیدگاه زئونوتیک
گربه ها میزبان مخزن با اهمیتی هستند و ممکن است نسبت آلودگی بالایی داشته باشند.آلودگی در دامنه ای از حیوانات مانند روباه ها،‌سگ ها،‌گربه ها و فوک ها در سراسر یک منطقه وسیع اروپای شرقی دیده می شود.

اپیس تورکیس گوآیاکوئیانزیس/O.guayaquilesis انگل گربه ها و سگ هاست، به علاوه ی یک کانون انسانی در یک منطقه اکوادور و اپیس تورکیس ناورکا/O.noverca انگل خوک ها و سگ هاست همراه با دو مورد انسانی در هند.

متورکیس آلبیدوس/Metorchis albidus که در سال 1893 توسط براون شناسایی شد و در سال 1899 توسط لووسّ/Looss مورد بررسی مجدد قرار گرفت و متورکیس کونجانکتوس/M.Conjunctus که در سال 1864 توسط کوبّولد شناسایی شد و در سال 1899 توسط لووسّ مجدداً بررسی شد، دو فلوک کبدی هستند که در گوشتخواران ماهی خوار امریکای شمالی یافته می شوند.گونه ی آخر باعث آلودگی 19 نفر از مردم کانادا که در یک رستوران از خوراک ساشی می Sashimi خورده بودند، شد.

آن ها دچار درد در ناحیه ی بالای شکم ، درجه ی پایین تب و ائوزینوفیلی شدند و این علائم تا 4 هفته تداوم داشت.

پرازیکوانتل در درمان آن ها خیلی مؤثر بود(Maclean et al ., 1996) .

پسودامفیستوموم ترانکاتوم/pseudamphistomum truncatum که در سال 1819 توسط رودولفی /Rudolphi شناسایی شد و در سال 1909 توسط لوهه/Luhe مجدداً بررسی شد،انگل کبد گوشتخواران وحشی،‌گربه ها و سگ هاست و گه گاه در کشور روسیه (سیبری) در انسان ها به دلیل خوردن ماهی خام مشاهده شده است.

پسودامفیستوموم اتیوپیکوم/P.aethiopicum که در سال 1942 توسط پیرانتونی/
Pieranthoni شناسایی شد یک بار از یک انسان در اروپا گزارش شده است.

خانواده ی دیکروسولیده
دیکروسلیوم دندریتیکوم
( رودولفی،1818 /Rudolphi,1818 )، لووسّ 1899

اسامی مترادف
فاسیولا لانسئولاتا/Fasciola lancolata ، فاسیولا دندریتیکا /Fasciola dendritica ،دیکروسلیوم لانسئولاتوم
بیماری و اسم رایج
دیکروسولیازیس/ Dicrocoeliasis یا دیکروسولیوزیس/Dicrocoeliosis ؛ عفونت فلوک سرنیزه ای .

توزیع جغرافیایی
دیکروسولیوم انگل مجاری صفراوی گوسفند و دیگر علفخواران در سراسر جهان است و آلودگی های حقیقی انسان نادر می باشند.

اما عفونت های کاذب به دلیل خوردن تخم های موجود در کبد غیر معمول نیستند.

آلودگی حقیقی یا کاذب در 2/0 % حدود 27000 نفر در یک بیمارستان ریاض عربستان سعودی و در 2/0% جمعیت روستایی ترکیه دیده شده است و گه گاه در سراسر جهان موارد انسانی گزارش می شوند.

موقعیت میزبان
کرم های بالغ در مجاری صفراوی زندگی می کنند.

مرفولوژی
کرم های بالغ پهن و سر نیزه ای به اندازه ی 5/2-5/1 × 15-5 میلی متر می باشند.

بیضه ها پشت سر هم درست در پشت بادکش شکمی قرار می گیرند.ویتلاریا محدودند و رحم بیشتر قسمت خلفی بدن را پر می کند.

چرخه ی زندگی
این موضوع از دیدگاه جانورشناسی دارای جاذبه ی زیادی است چرا که دیکروسلیوم یکی از معدود ترماتودهایی است که از حلزون های خشکی زی (زبرینا/
Zebrina یا هلیسلاّ/Helicella در آلمان) به عنوان میزبان واسط استفاده می کند.

حلزون تخم محتوی میراسیدیوم را می خورد و در نهایت سرکرها به وسیله ی توده های لزجی/Slimeballs که هر کدام محتوی200 تا 400 سرکر است حلزون را ترک می کنند.

این توده ها به وسیله ی موچه ها خورده می شوند و مورچه های آلوده به متاسرکر روی سزیجات به وسیله ی گوسفند ( با ندرتاً انسان ) خورده می شوند.

دیکروسلیوم در کبدهای 37 مورد اتوپسی در ازبکستان وجود داشت و مورچه های آلوده روی درختان توت محلی مشاهده شدند(Azizova et al ., 1988)
تظاهرات بالینی
در موارد اثبات شده ی کمی که در زندگی جداسازی شدند، نشانه های هپاتیت ملایم وجود داشته است.

آسیب شناسی در حیوانات مشابه با آسیب شناسی فاسیولا هپاتیکاست اما شدت کمتری دارد.

تشخیص و درمان تخم های مشخص به اندازه ی 30-22×45-38 میکرومتر، ممکن است در مدفوع مشاهده شوند(شکل124).

مهم است که به منظور رد عفونت های کاذب رژیم غذایی افراد به مدت چند روز عاری از جگر باشد.

درمان یک مورد با تریکلابندازول موفق نبود.

دیکروسلیوم هاسپس / D.hospes که توسط لووسّ در سال 1907 شناسایی شد در گیاهخواران اهلی و وحشی افریقا مشاهده می شود و موارد انسانی از اتیوپی، کانادا، کنیا، مالی و سیرالئون گزارش شده است.

اوریترما پانکرآتیکوم /Eurytrema pancreaticum که(در سال 1889 توسط جانسون/Janson مورد شناسایی قرار گرفت) و در سال 1907 توسط لووس مجدداً بررسی شد.

انگل مجاری پانکراس علفخواران اهلی آسیا و امریکای جنوبی است، ملخ ها به عنوان میزبان واسط دوم عمل می کنند.

سه مورد انسانی(Ishii et al., 1983) همراه با کرم هایی که در مجاری فرعی پانکراتیک قرار داشتند گزارش شده است.

خانواده ی فاسیولیده فاسیولا هپاتیکا / Fasciola hepatica لینّائوس، 1758 اسامی مترادف درسال 1758 توسط لینّائوس دیستوموم هپاتیکوم/ Distomum hepaticum نامگذاری شد.

بیماری و اسامی رایج فاسیولیازیس/Fascioliasis یا فاسیولوزیس/Fsciolosis، دیستومیازیس/ distomiasis ؛آلودگی فلوک کبد، فساد کبد/ liver-rot ( در گوسفند ).

توزیع جغرافیایی تقریباً4/2 میلیون مورد انسانی در61 کشور جهان( همراه با 180 میلیون فرد در معرض خطر) وجود دارد.

فاسیولا عمدتاًانگلی حیوانی است که از نظر دامپزشکی ازاهمیت زیادی برخوردار است و در گوسفند و گاوهایی که بر روی چراگاه های نمناک و گلی مناطق پرورش گاو و گوسفند دنیا نگهداری می شوند،‌مشاهده می شود .

آلودگی های انسان بیشتر از بولیوی، کوبا،اکوادور، ‌مصر، فرانسه،‌ایران ، پرو ،‌پرتغال و شمال افریقا گزارش شده است و شیوع ان از آنچه قبلاً فکر می کردند بیشتر است.

موقعیت میزبان کرم های بالغ در مجاری صفراوی ساکن هستند.

مرفولوژی فلوک های بالغ دوجنسی،‌به اندازه ی 13×30-20 میلی تر،( در آلودگی های شدید نمونه ها معمولاً کوچکترند) و پهن و برگی شکل همراه باتگومنت خاردار می باشند.

(Plate7) قطر بادکش دهانی 1 میلی متر است و بادکش شکمی که تقریباً پشت آن قرار می گیرد حدود 6/1 میلی متر است.

دستگاه های تولید مثل هر دو جنس نر و ماده مانند آنچه در فاسیولوپسیس بوسکی وجود دارد بسیار منشعب هستند اما در فاسیولا دوسکوم حاصل از روده/gut caeca نیز بسیار منشعب هستند.

بیضه های منشعب یکی پس از دیگری در قسمت وسط بدن قرار می گیرند.

تخمدان کوچک بسیار منشعب جلو بیضه ی قدامی قرار می گیرد .

ویتلاریای منشعب در زوایای جانبی قرار می گیرند و به مجاری ویتلین و اووتیپ منتهی می شوند.

رحم پر از تخم به 3/1 قدامی محدود می شود.

چرخه ی زندگی در گوسفند تخم ها در کانال های صفراوی گذاشته شده ،‌به روده می رسند و از طریق مدفوع دفع می شوند.

تخم تمایز نیافته در شرایط مرطوب و در دمای 25-22 درجه سانتی گراد طی 15-9 روز به میراسیدیوم تکامل می یابد.

میراسیدیومی که از تخم خارج شده فقط در حدود 8 ساعت می تواند زنده بماند ودر یک سطح مرطوب روی مراتع حرکت کند.

برای تکامل بیشتر میراسیدیوم های زنده ی آزاد باید به یک حلزون دوزیست که عموماً یک گونه ی لیمنه/lymnaea است( اساساً در اروپا لیمنه آ ترانکاتولا /L.Truncatula ، در شمال غربی افریقا لیمنه آ تومنتوزا/ L.Tomeatosa و در امرکای جنوبی لیمنه آ ویاتریکس /L.Viatrix می باشند) نفوذ کند.

یک نسل درون حلزون اسپروسیست است که با دو مرحله ی ردی دنبال شده ،‌سرکرها که 40-30 روز بعد از نفوذ در 24 درجه سانتی گراد نمایان می شوند به شکل متاسرکر روی گیاهان کیسته می شوند(شکل 23).

گیاه معمولاً علف مرطوب است،‌اما شاهی آبی ، ( در ایران) یا دیگر سبزیجات سالادی در آلودگی های انسان از بیشترین اهمیت برخوردارند( یا احتمالاً بعضی مواقع به وسیله ی نوشیدن آب نیز آلودگی ایجاد می شود).

وقتی کیست ها خورده می شوند در ناحیه ی دئودنوم لارو از کیست خارج می شود ، از عرض روده عبور کرده و از سطح کبد از طریق خوردن پارانشیم کبدی سر راه خودش، به مجاری صفراوی می رسد .

طی 4-3 ماه کرم ها بالغ می شوند و 12-5 سال زنده می مانند.

تظاهرات بالینی در رابطه با دوره ای که فلوک های جوان از میان بافت کبد مهاجرت می کنند (8-4 هفته )یک فاز حاد وجود دارد.

نشانه های سوء هاضمه ، تهوع و استفراغ،‌شکم دردی که به قسمت راست و بالایی شکم یا اپی گاستر محدود شده، و به دنبال آن تب بالا(تا 40 درجه سانتی گراد)اغلب شروع ناگهانی دارند.

نشانه های الرژیک همچون خارش و کهیر نیز می توانند ایجاد شوند.

در بخشی از موارد آنمی مشاهده می شود و نسبت سدیمانتاسیون اغلب بالا می رود.

در بعضی موارد لکوستیوز100-50 % همراه با ائوزینوفیلی(تا60%) وجود دارد.

متعاقب آن زمانی که فلوک ها به مجاری صفراوی می رسند فاز مزمن به وجود می آید.

در این جا اغلب کبد بزرگ و درناک می شود و گاهی بعد از آن یرقان انسدادی گسترش می یابد؛ همچنن ممکن است دردهایی در قسمت های پایین تر سینه همراه با کاهش وزن وجود داشته باشد.

نشانه ها به خاطر التهاب اپی تلیال پوشاننده مجاری یا انسداد لومن آن ها به وجود می آید و آن ها تقریباً مانند نشانه های بیماری صفراوی همراه با یرقان انسدادی و کلستاز مرکز لوبولی هستند.

سنگ کیسه ی صفرا نیز به عنوان یک اختلال ممکن است وجود داشته باشد.

بسیاری از موارد مزمن احتمالاً بدون نشانه و غیر قابل تشخیص هستند؛ به طوری که نسبت چنین مواردی مشخص نیست.

گاهی انگل ها در انسان ها در جاهای غیر معمول/ ectopic sites ، در ارگان های دیگر یا در دیواره فضای پریتوان تکامل می یابند و سبب گرانولوما می شوند.

در موارد کمی انگل سبب مرگ می شود اما 40 فلوک که توانسته بودند مجاری صفراوی را مسدود کنند، در یک مورد اتوپسی دیده شده بودند.

پاتوژنز در مورد پاتولوژی، بیشترین اطلاعات مربوط ‌به مطالعاتی است که بر روی حیوانات انجام می شود.

نواحی مهاجرت فلوک ها در گوسفند، یک نکروز انعقادی طناب های کبدی را نشان می دهند که همراه با تعداد زیادی نوتروفیل، لنفوسیت و اریتوسیست هستند.

صدمات ترومایی ایجاد شده با تعداد انگل موجود تقریباً متناسب است و در گوسفند مرگ معمولاً به علت حضور بیش از 600 کرم ایجاد می شود.

فلوک های بالغ در مجاری صفراوی سبب یک هیپرپلازی آدنوماتوز ثانویه و ریزش اپی تلیال پوشاننده ی مجاری صفراوی( که بیش از 2 میلی متر ضخامت پیدا می کنند) می شوند که با بزرگ شدن کریپت های آشوف –روکی تانسکی/Aschoff – Rokitansky ،همراهند.

پلاسماسل ها، لنفوسیت ها و ائوزینوفیل ها در بافت های اطراف مجاری با واکنش های فیبروتیک جایگزین می شوند و منجر به ضخیم شدن زیاد دیواره و کاهش زیاد لومن می شوند(Plate 7) .

هیپر پلازی مجرای صفراوی و فیبروز نواحی پورتال در بیوپسی نمونه های حاصل از آلودگی های انسان دیده شده است.ایمنولوژی عفونت های فلوک های کبدی به طور کلی در صفحه ی 41 بحث شده است.

تشخیص تشخیص کلینیکی.علائم کلینیکی اغلب متغیرند اما تریاد تب،‌بزرگی کبد و ائوزینوفیلی بالا به ویژه اگر با یک تارخچه ای از خوردن شاهی آبی خانگی در یک هفته ی گذشته همراه باشند بسیار دلالت کننده اند.

CT و اولتراسوند می توانندبه کار برده شوند اما تقریباً در 30% موارد انسانی هیچ تخمی در مدفوع یا صفرا دیده نمی شود.

عفونت های کاذب به دلیل خوردن کبد آلوده ،با خودداری فرد از یک رژیم غذایی عاری از جگر به مدت یک هفته می تواند نفی شود.

تشخیص ایمنولوژیکی سال هاست که یک تست داخل جلدی مورداستفاده قرار گرفته است اما خیلی اختصاصی نیست و فقط بعد از چند هفته مثبت می شود.

تست دیگری که خوب پایه گذاری شده هماگلوتیناسیون غیر فعال/Passive می باشد.

در چند سال اخیر با استفاده از الایزا مطالعات زیادی انجام شده است.

به عنوان مثال یک الایزا IgG4 با استفاده از یک پروتئین رکامبیننت یا خالص ( کاتپسین L1 سیسته ئین پروتئیناز) به عنوان آنتی ژن، نتایج بسیار حساسی را به کمک Finer-prick blood…????….

به دست می دهد.

نوعی تست جداسازی آنتی ژن با استفاده از ساندویچ الایزا بازمان اپتیمم سه هفته، توانست آلودگی را طی یک هفته شناسایی کند.

وسترن ایمنوبلات ها برای تأیید آلودگی مفیدند.

آزمایشهای جداسازی کوپروآنتی ژن های فاسیولا نیز بسیار نوید بخش هستند.تست های ایمنولوژیکی اخیر برای جداسازی آلودگی های اولیه و همچنین برای ارزیابی میزان موفقیت درمان می توانند مورداستفاده قرارگیرند.

درمان پرازیکوانتل که تقریباً علیه تمام آلودگی های ترماتودهای دیگر مؤثر بوده در مورد فاسیولیازیس تأثیر کمی دارد.

طی چندین سال، درمان استاندارد به کمک بیتینول (50-30 میلی گرم در کیلو گرم به صورت خوراکی و روز در میان به مدت 15-10 روز یا تک دوز 45 گرم برای بزرگسالان و نصف این مقدار برای کودکان) انجام می گرفت و هم اکنون هم مورداستفاده قرارمی گیرد.اخیراً تریکلابندازول به میزان 10 میلی گرم در کیلو گرم به مدت 2-1 روز نسبت بهبودی 90-80% را به دست داده و اکنون داروی انتخابی است.

اپیدمیولوژی و دیدگاه زئونوتیک گه گاه از بسیاری کشورها (جمعاً 61 کشور) موارد انسانی به دنبال خوردن شاهی آبی یا کاهو گزارش شده است و اپیدمی های محدودی به ویژه طی سال های پر بارش ممکن است اتفاق بیفتد( به عنوان مثال در فرانسه تمام 10000 موردی که بین سال های 1956 تا 1982 گزارش شده بودند اساساً در دو دوره ی گرم و مرطوب اتفاق افتادند).

در بسیاری از قسمت های دنیا آلودگی در حال گسترش است و بدیهی است که بعضی مناطق برای انسان اندمیک هستند به طوری که در آن جا انتقال از انسان به انسان صورت می گیرد(Mas coma et al.,1999).شیوع در مناطق؟؟؟Andean altiplano بولیوی 100-15% و در بچه های مرکز پرو 34-10% است و احتمالاً موارد زیادی نیز در نقاط مرتفع اکوادور وجود داشته باشد.

همچنین نسبت آلودگی در دلتای نیل،‌جمهوری تادزیک/Tadzhik (سمرقند) و در ناحیه دریای خزر ایران خیلی بیشتر از آنچه که قبلاً فکر می کردند می باشد.

دراین مناطق شدیداٌ آلوده، عفونت ها بیشتر در بچه ها شایعند (Dalton ,1998) .

آلودگی، تا 50% در گوسفندان و70% در گاوها ایجاد می شود و یک مسأله ی مهم دامپزشکی در بسیاری از کشورهاست ، اما فلوک ها همچنین در بزها، الاغ ها ، فوک ها ،‌شترها، اسب ها، خرگوش ها و آهو نیز ممکن است مشاهده شوند.

تخم های فاسیولا معمولاً در دمای 10 درجه سانتی گراد(یا بالای 30 درجه سانتی گراد) رشد نمی کنند و در بسیاری از کشورهای معتدل آن ها تمام زمستان را روی علوفه می مانند و میراسیدیوم ها در بهاراز تخم خارج میشوند.

اما در کانون مرتفع آند تخم ها در دمای پایین تر تکامل می یابند.

مطالعه دما که از فاکتورهای توسعه دهنده ی میزبان های واسط و نهایی است و میزان بارندگی، پیش بینی دقیق افزایش احتمالی الودگی در مخازن اصلی کشورهای اروپایی راممکن ساخته است(شکل24).

پیشگیری و کنترل در محل های رویش شاهی آبی تجاری به منظور پیشگیری از آلودگی به وسیله ی مدفوع حیوانات اهلی مخزن باید اقداماتی صورت گیرد.

برای آلودگی های گاو و گوسفند واکسنی در حال بررسی است(Daltona,1998) .

فاسیولا ژیگانتیکا/Fasciola gigantica که به وسیله ی کوبولد در سال 1856 شناسایی شد انگل شایع گاو ، شتر و علفخواران دیگر افریقا ،‌آسیا و بعضی جزایر اقیانوس آرام است.

تخم های ان بزرگتر از تخم های فاسیولا هپاتیکا(90-70×190-160میکرومتر) وکرم های بالغ کشیده ترند(12×27-25 میلی متر) و بدون این که شانه ی مشخصی داشته باشند، بیضه های قدامی بیشتر و بادکش شکمی بزرگتری دارند .

موارد کاذب از انسان در افریقای گرمسیری، چین ، مصر، هاوایی ، ایران ، تایلند، ترکیه و ازبکستان گزارش شده اند.

چرخه ی زندگی و اثرات بالینی، مشابه فاسیولا است به جز این که میزبان های حلزون، مانند لیمنه آ ناتالنسیس/Lymnaea natalensis در افریقا اغلب آبزی هستند و دوزیست نمی باشند.

تست های تشخیصی ایمنولوژیک مانند SDS-PACE با استفاده از یک آنتی دفعی – ترشحی/ES 27 کیلو دالتونی یا یک آنتی ژن سوماتیک 38 کیلو دالتونی یا الایزا IgM یا IgG ، همان طور که برای فاسیولا هپاتیکا مؤثر بود، به نظر می رسد در این مورد هم تاثیر داشته باشد و با شیستوزومیازیس واکنش متقاطع ندارد.

فاسیولا ایندیکا/Fasciola indica که در سال 1953 توسط وارما/Varma شناسایی شد در بوفالوها و پستانداران عفخوار دیگر آسیا مشاهده شده و موارد انسانی خیلی کمی از هند و کره گزارش شده است.

در روسیه لیمنه آ ترانکاتولا به عنوان میزبان واسط اول هر سه گونه عمل می کند.

فاسیولوپسیس بوسکی/ Fasciolopsis buski (لانکستر، 1857 /Lankester ,1857 ) ،اودنر،1902 / Odhner , 1902 بیماری و اسامی رایج فاسیولوپسیازیس/Fasciolopsiasis یا فاسیولوپسیوزیس/ Fasciolosiosis ؛ عفونت فلوک بوسک؛ پا-یارد بی – می نی لومسی /Pa – yard bai – mai nai lumsi (در تایلند ).

توزیع جغرافیایی بزرگترین کانون اندمیک عفونت در حواشی حوزه ی رودخانه ی یانگ تسه ی چین است ،اما در بنگلادش ،‌کامبوج، هند ( در بیهار/Bihar ، مدرس و اوریسّا/ Orissa و به ویژه در آسام) اندونزی، لائوس ، تایوان و مرکز تایلند نیز آلودگی ایجاد می شود.

موقعیت میزبان فلوک های بالغ که در روده ی کوچک مشاهده می شوند به وسیله ی بادکش شکمی به روده ی کوچک می چسبند .

در آلودگی های سنگین ممکن است در معده و کولون نیز وجود داشته باشند.

مرفولوژی فاسیولوپسیس ،بزرگترین ترماتود انسانی است به اندازه ی 20-8×70-20 میلی متر و میانگین 12×30 میلی متر(شکل 3).

کرمی ستبر، بیضوی و بدون مخروط رأسی است و زمانی که زنده است صورتی رنگ می باشد.تگومنت با ردیف های موربی از خارهای کوچک پوشیده می شود که بیشترین تعداد آن ها در ناحیه ی بادکش شکمی است.

بادکش شکمی با کمی فاصله در پشت بادکش دهانی قرار دارد و تقریباًًًًً چهار برابر بزرگتر از آن است .

بیضه ها شدیداً شاخه شاخه اند و یکی پشت دیگری در قسمت خلفی بدن قرار می گیرند.

اندام های سیستم تولید مثلی ماده نیز منشعب هستند.

همان طور که ویژه ی اعضاء خانواده ی فاسیولیده است ولی بی شباهت به فلوک کبدی «فاسیولا» دوسکوم منشعب از روده شاخه شاخه نیستند.تخم بزرگ و به اندازه ی 85-80 ×140-130 میکرومتر است(شکل 123)؛ پوسته ی زرد مایل به قهواه ای، شفاف و ضخیم است و یک دریچه ی کوچک دارد.

تخم زمان تخمگذاری بدون جنین است.

تقریباً شبیه تخم فاسیولا هپاتیکاست، این تخم ها وقتی زنده اند به وسیله ی توزیع گرانول های چربی در سلول های زرده که در فاسیولوپسیس به طور یکسان آرایش یافته اند ودر فاسیولا اطراف هسته متمرکز شده اند و به وسیله ی تفاوت در تعداد سلول های زرده و به وسیله ی اندازه ی ناحیه ی زایا،گه گاه و به سختی از یکدیگر تفکیک می شوند.

هر فلوک به طور روزانه 25000 تخم تولید می کند.

چرخه ی زندگی تخم هایی که از طریق مدفوع دفع می شوند برای تکامل بیشتر ضرورت دارد که به آب برسند و آن ها برای این که کاملاً جنین دار شوند نیاز دارند که 7-3 هفته در 32-27 درجه سانتی گراد بمانند(تخم ها به مدت 4-3 ماه می توانند در 4 درجه سانتی گراد زنده بمانند اما نمی توانند تکامل پیدا کنند).میراسیدیومی که از تخم خارج می شود وارد حلزون آب شیرین خانواده ی پلانوربید مانند جیرالیس چایننسیس/Cyraulis chinensis ،هیپوتیس کانتوری/Hippeutis cantori یا پلی پایلیس/Polyphlis (=سگمنتینا/Segmentina ) همیسفائرولا/Hemisphaerula، می شود که در آن یک اسپوروسیست و دو مرحله ی ردی مشاهده می شود.

سرکر زیفیدوسرکوس/Xiphidocercous که از نسل دوم ردی منشأ می گیرد، حلزون را ترک می کند و در آب شنا می کند.

سرکر ها بر روی ریشه ها یا میوه های گیاهان مختلف آب شیرین، همچون فندق آبی (تراپا بیکورنیس/Trapa bicornis و تراپا ناتانس/T.natans )یا شاه بلوط آبی(الیوکاریس توبروزا/Eliocharis Tuberosa) برای بروز یک مرحله متاسرکری کیسته می شوند.

وقتی کیست هایی که روی گیاهان خوراکی هستند،خورده می شوند، متاسرکرها در دئودئوم از کیست خارج می شوند و بالغ شدن فلوک های جوان در ایلئوم 4-3 ماه وقت می برد.

کرم های بالغ می توانند تا 28000 تخم در هر 24 ساعت تولید کنند اما فقط در حدود 12-6 ماه در انسان ها زنده می مانند.

تظاهرات کلینیکی دراکثر موارد، آلودگی خفیف است(کمتر از 20 کرم یا 5000 تخم در گرم مدفوع )و نشانه ای وجود ندارد.

همراه با بارکرمی/Worm burden سنگین ،تهوع، اسهال،قولنج های شدید صبح هنگام که با غذا تسکین می یابند،وجود دارد.

اغلب ادم خاصی در صورت مشاهده می شود که بیشتر در ناحیه ی زیرحدقه ی چشم واضح است.

بچه هایی که بیشتر از 100 کرم دارند، معمولاً شکمشان برآمده است و ممکن است جلو رشدشان گرفته شود.وجود بیشتر از 400 کرم در بچه های کم سن معمولاً نشانگر کشنده بودن آنهاست.

تقریباً در 40% موارد تا 30%ائوزینوفیلی وجود دارد.

پاتوژنز کرم های بالغ در ناحیه ی اتصالشان باعث آسیب التهابی ترومایی می شوند که اغلب منجر به زخم و هموراژی می شود و باعث می شود مخاط Hyperaemic شوند.

همچنین کرم ها ترشح زیاد مخاط را تحریک می کنند.گفته می شود که مسمومیت ناشی از محصولات کرم که به وسیله ی کرم های بالغ ایجاد شده است، ادمی را که گه گاه در صورت مشاهده می شود، به وجود می آورند واسهال سمی را هم می تواند در پی داشته باشد،اما این مسأله ممکن است به خاطر انتروپاتی ناشی از، از دست دادن پروتئین باشد.

وقتی تعداد زیادی کرم وجود داشته باشد احتمال انسداد روده و به دنبال آن اتساز وجود دارد.

تشخیص مشاهده کرم ها در مدفوع، تنها روشی است که عملاً استفاده می شود و اگر نیاز باشد روش های تغلیظ مختلف می توانند به کار برده شوند.

تخم ها می توانند براحتی از تخم های گاسترودیسکوئیدس تفکیک شوند و بزرگتر از تخم های اکینوستوما هستند اما معمولاً نمی توانند از تخم های فاسیولا تشخیص داده شوند.

درمان پرازیکوانتل (به میزان 60-15 میلی گرم در کیلو گرم) و آلبندازول هردو به طور موفقیت آمیز استفاده شده اند.

اگرچه آلبندازول ناموفقیت هایی را در بچه ها داشته است.

اپیدمیولوژی در مناطق اندمیک اغلب نسبت شیوع بالایی وجود دارد: در داکا بنگلادش 39%، در جیانگکسی/Jiangxi چین70%، در ماهاراشترا/Maharashtra 70% و در بمبئی هند 29%، در جنوب کالیمانتان Kalimantan 27%، اندونزی(دربچه ها 57%)،در وینتیان/Vientiane لائوس 8/3% و در سوپانبوریSupanburi تایلند 17%(Yu and Mott,1994) .

غلاف های تخم خارخاسک آبی/Caltrop) (که به ؟Water ling معروف است) احتمالاً مهم ترین منبع آلودگی انسان است به دلیل این که این گیاه را استخرهایی که با خاک شب Night-soil کود داده شده اند رشد می کند .

در حالی که گیاهان ذی ربط دیگر معمولاً در رودخانه های جاری رشد می کنند.

مثلاً از این که میوه های مغزدارخارخاسک یا پیاز شاه بلوط خورده شوند پوشش خارجی آن با دندان جدا می شود و این مسأله اساسی ترین روش آلودگی را مهیا می کند.

این عادت به ویژه در بچه ها عمومیت دارد که کعمئلاً نسبت به بزرگسالان شدیدتر آلوده می شوند.

در فروشگاه ها مغز شاه بلوط به وسیله ی پاشیدن آب تازه نگه داشته می شوند و بنابراین از خشک شدن کیست ها جلوگیری می شود.

در ویتنام ریشه خیزران آبی (زیزانیا آکوآتیکا/Zizania aquatica ، سالوینیا ناتانس/Salvinia crassipes )و لمنا پلیرهیزا/Lemna polyrhiza )و سنبل آبی(ایکورنیا کراسی پس/ Eichornia crassipes ) نیز خورده می شوند و در تایلند نیلوفر آبی(نیمنوآ لوتوس/Nymphoea lotus ) یک شاهی آبی( نپتونیا کلراسه آ/Neptunia cleracea ) و نیلوفرآبی صبحگاهی (ایپومه آ آکواتیکا/Ipomea aquatica )وجود دارند.

در تایوان و تایلند گیاهان آبی جمع آوری و به خوک ها خورانده می شوند که این به نگهداری یک مخزن آلودگی کمک می کند.در تایلند آلودگی به نواحی رشد شاه بلوط آبی محدود می شود اگرچه میوه های مغزدار در بسیاری ار نواحی غیر اندمیک دیگر نیز رشد می کنند؛ این مسأله احتمالاً به خاطر خشک شدن کیست ها در زمان انتقال است، یا به این دلیل که میوه های مغزدار در نواحی دیگر به شکل پخته خورده می شوند.

پیشگیری و کنترل لازم است که سبزیجات آبی به خوبی پوست کنده و شسته شوند.2-1 دقیقه جوشاندن برای کشتن کیست های متاسرکری کافی است.در بعضی مناطق کیست های متاسرکری آزاد شناور در سطح آب مشاهده شده اند و ممکن است از طریق آب آشامیدنی خورده شوند.

خاک شب همان طور که قبلاً به طور عمومی در چین استفاده شده، قبل از این که به عنوان کود در مناطق تحت پوشش آب اضافه شود، می بایست انبار شود.

دفع بهداشتی مدفوع احتمالاً باید مؤثر باشد اگرچه بازهم احتمال آلودگی های منتقله از طریق حیوانات وجود دارد.احتمالاً برای کنترل حلزون ها، باید حلزون کش ها مورد استفاده قرار گیرند، اما اثر آن ها آزمایش نشده است.

دیدگاه زئونوتیک خوک ها میزبان های مخزن مهمی هستند.

در ناحیه اندمیک مرکز تایلند، یک حوزه ی سالیانه ی سیل وجود دارد که در آن جا برنج می روید و خانه ها بر روی پایه های چوبی ساخته می شوند.

خوک ها هم در آغل هایی که بر روی پایه های چوبی ساخته شده اند نگهداری می شوند و از گیاهان آبزی تغذیه می شوند؛ مدفوع خوک ها داخل آبی که در زیر آغل ها وجود دارد تخلیه می شود، جایی که حلزون ها در آن زندگی می کنند و گیاهان خواراکی رشد می کنند.

در خوک های مناطق بنگلادش، برمه/Burma (میانمار)، کامبوج و هند نسبت شیوع بالایی وجود دارد اما آلودگی های انسانی به دلیل این که گیاهان اختصاصی خام خورده نمی شوند، کم هستند.

خانواده ی هتروفیده هتروفیس هتروفیس (ون سی بولد،1852/(Von siebold,1852 استیل و هاسال،1900/ Stiles and Hassall,1900 اسامی مترادف در سال 1852 توسط ون سی بولد دیستوما هتروفیس/Distoma heterophyes نام گرفت؛ در سال 1866 توسط کوبولد هتروفیس آئجیپتیاکا /Heterophyes aegyptiaca نامیده شد؛ در سال 1915 توسط اونجی و نیشیو/Onji and nishio هتروفیس نوسنس/ Heterophyes nocens نامگذاری شد.

بیماری و اسامی رایج هتروفیازیس/Heterophyiasis ، هتروفیوزیس/Heterophyosis ، عفونت فلوک ون سی بولد/Von siebold’s Fluke in fection ، عفونت فلوک کوتوله/dwarf-fluke infection توزیع جغرافیایی آسیا( جنوب چین ،ژاپن،اندونزی،کره،فیلیپین،تایوان) شمال افریقاوخاورمیانه(مصر،ایران،سودان،تونس،ترکیه) و اروپای جنوبی(یونان و رومانی).

موقعیت در میزبان کرم های بالغ به دیواره ی ژژونوم و قسمت بالایی ایلئوم، اغلب در کریپت های لیبرکون می چسبند(شکل25).

مرفولوژی هتروفیس یک فلوک هرمافرودیت کوچکی به اندازه ی 7/0-3/0×7/1-1 میلی متر است(شکل 3).

شکل بیضوی کشیده دارد و زمانی که زنده است خاکستری رنگ است .

تگومنت با خارهای پولک مانند ظریفی پوشیده می شود که بیشترین تعداد در انتهای قدامی قرار دارند.

بادکش دهانی (90 میکرومتر) از بادکش شکمی (230 میکرومتر)که در 3/1میانی بدن قرار می گیرد،خیلی کوچکتر است.

یک بادکش تناسلی(به قطر 150 میکرومتر) که بالقوه و نه بالفعل قدرت برجسته شدن دارد ،نزدیک حاشیه ی پشتی سمت چپ بادکش شکمی قرار می گیرد the ventral sucker near the left posterior margin of؛ این بادکش دارای چند ردیف خارشعاعی کوچک است که در نزدیکی قسمت انتهایی بادکش شکمی قطع می شود.کانال گوارشی یک پیش حلق باریک، یک حلق پیاز مانند، یک مری باریک و دو سکوم منشأ گرفته از روده که به طرف وسط بدن جلو رفته و تا انتهای خلفی فلوک گسترش یافته را شامل می شود.کیسه ی دفعی لوله ای در 5/1انتهایی بدن قرار می گیرد.

دو بیضه ی بیضوی کنار همدیگر،تقریبا در انتهای خلفی بدن قرار می گیرند.

مجرای نر یک وزیکول سمینال بزرگ دارد که به طرف داخل حفره ی تناسلی درون بادکش تناسلی از طریق یک مجرای انزالی باز می شود.

تخمدان گرد،در خط وسط قرار می گیرد که از انتهای خلفی بدن تقریباً در 3/1 راه واقع شده و در این جا یک سمینال رسپتاکل و لورر کانال وجود دارد.

رحم تقریبا مارپیچ به درون بادکش تناسلی باز می شود.

غدد ویتلین تقریباً شامل 14 فولیکول بزرگ می باشند که در منتهی الیه خلفی بدن قرار می گیرند.

چرخه ی زندگی تخم های قهوه ای رنگ، تقریباً به اندازه ی تخم های کلونورکیس(15×30 میکرو متر)و دارای یک شانه ی بسیار کوچک هستند که دریچه را در خودش جای داده و ممکن است یک برجستگی کوچک در انتهای مقابل آن وجود داشته باشد.

تخم وقتی که از طریق مدفوع دفع می شود، حاوی یک میراسیدیوم کاملاً تکامل یافته است ،که فقط زمانی که به وسیله ی حلزون آبزی مناسب (این حلزون ها از نوع دریچه دارند و بر روی قاعده ی پایی که نزدیک صدفشان است یک درپوش وجود دارد) خورده می شود میراسیدیوم از آن خارج می شود.

پیرنلاکونیکا/Pirenella conica در دلتای نیل(شکل1) و سریتیده آ سینگولاتا میکروپترا/Cerithidea cingulata microptera در چین و ژاپن گونه های مهم هستند.