موشک هوا به هوای فاطر:
موشک فاطر موشکی ساخت ایران است که بر پایه موشک AIM-9P ساخته شده است.این موشک از بدنه و سرجنگی قوی موشک امریکایی سایندروز بهره می برد و طراحی مجدد سیتم های هدایت و ...
توسط ایران انجام رفته است.
در زمینه این موشک اطلاعات زیادی در دست نیست برخی منابع از کپی برداری این موشک از AIM-9P سایندروز خبر میدهند که از ایونیک جدیدی بهره می برد و برخی منابع دیگر از ارتقاع سایندروز های موجود در انبار نیروی هوایی و نامگذاری آن با نام فاطر خبر می دهند.البته با توجه به شواهد موجود به نظر می اید که ایران موفق به کپی کردن این موشک با ایونیک جدید شده باشد.
◊ پلاتفورم نیروی هوایی:F-4,F-14(البته در مورد این موشک اطلاعات زیادی در دست نیست)
نمایی از موشک فاطر تولید شده در نیروی هوایی جمهوری اسلامی
موشک هوا به هوای سجیل :
موشک سجیل که AIM-23C هم خوانده می شود، نمونه ای از موشک ضد هوایی زمین به هوای هاوک یا MIM-23B آمریکایی است.
گفته می شود که کوشش برای ساخت چنین موشکی در حقیقت از جایی شروع شد که اسرائیل دست به استارت پروژه ی Distant Thunder یا Distant Reach کرد.
در این پروژه، نیروی هوایی اسرائیل و صنایع هواپیماسازی این رژیم تلاش هایی را برای تبدیل موشک ضد رادار AGM-78 به یک موشک هوا به هوا برای رهگیری هواپیماهای سریع السیر MiG-25 انجام دادند.
ظاهراً ایران کار تبدیل موشک های زمین به هوای MIM-23B را به موشک های هوا به هوا از سال 1986 شروع کرده بود.
پروژه تبدیل موشک های هاوک به موشک هایی که از هواپیماهای جنگنده قابل پرتاب باشد، پروژه «قوش آسمان» نامیده شد.
تست های اولیه این موشک بسیار نا امید کننده بود.
ظاهراً خطوط ارتباطی رادار AN/AWG-9 برای موشک هاوک کافی نبود و سیستم هدف گیری موشک هاوک نیز در برقراری ارتباط با این رادار دچار مشکل بود.
در جنگ ایران و عراق هم بیش از یکی دو موشک هاوک شلیک نشد چرا که این پروژه با مشکلات بسیاری مواجه بود.
اگرچه در سال های اخیر گفته می شود که مشکلات این موشک به کلی رفع شده و موشک هاوک هواپرتاب به طور محدود در خدمت نیروی هوایی است.
تعداد زیادی از تامکت های نیروی هوایی جمهوری اسلامی ایران به منظور توانایی حمل موشک هاوک دستخوش تغییراتی شدند.
تامکت های ایرانی می توانستند در آن واحد دو موشک هاوک را در پایلون های 1B و 8B، یعنی محل نصب موشک های فینیکس در نزدیکی ورودی موتورها، و یک موشک دیگر را در فضای بین موتورها که اصطلاحاً تونل نامیده می شد حمل کنند.
منابع غیر موثق از برد 60 تا 90 کیلومتری موشک سجیل سخن می گویند.با این تفاسیر این موشک تا حدودی کمی می تواند خلاء نبود موشک فونیکس را بپوشاند.
موشک پاکستانی هاتف-6(شاهین-2)
موشک هاتف-6(شاهین-2) در حقیقت نسخه ای از موشک هاتف-4(شاهین-1) است که از دو موتور جهت پیشرانه سود می برد.البته شایعاتی وجود دارد که در آن صحبت از کپی برداری این موشک از روی موشک M-18 جمهوری خلق چین شده است که البته تائید نشده است.
پاکستان تولید این موشک را برای ترساندن رقیب تسلیحاتی خود در منطقه یعنی کشور هند شروع کرده است,دامنه اختلافات این دو کشور به سالهای 1947 بر می گردد.البته این موشک مسابقه تسلیحاتی میان دو کشور را پیچیده تر می نماید.
هاتف-6(شاهین-2) از حمل کننده متحرک سود می برد.این موشک از سیستم هدایت خودکار همراه با موقعیت یاب جهانی(GPS) که وظیفه هدایت موشک در مراحل پایانی را بر عهده دارد برای هدایت پذیری استفده می کند.
هاتف-6 یک موشک استراتژیک با برد 2000 کیلومتری(1243 مایلی) محسوب می شود که دقتی برابر با 350 متر(CPE) دارد(البته برخی منابع برد نهایی هاتف-6 را 3500کیلومتر(2174مایل) عنوان کرده اند که تایید نشده است).
طول موشک هاتف-6(شاهین-2) بالغ بر 17 متر است و عرض آن حداکثر 1.4 متر می باشد که وزن پرتاب آن 21600 کیلوگرم است.هاتف از یک کلاهک بهره می برد که وزن آن حداکثر 700 کیلوگرم است.کلاهک ساخته شده پیش از ورود به جو یا بعد از تمام شدن سوخت موتور مرحله دوم از موشک جدا می شود.
موشک هاتف توانایی مجهز شدن به کلاهک اتمی با وزن 15 یا 35 کیلوتن را داراست.البته طبق مقررات موجود این موشک توانایی تجهیز به کلاهکی با مواد منفجره سنگین,مهمات جنگی,هیدروژنی و شیمیایی را داراست.
موتور اولیه این موشک نوع بهبود یافته موتور موشک هاتف-4(شاهین-1) است که از سوخت جامد استفاده می کند و موتور دوم نیز شبیه هاتف-4 می باشد.البته چهار باله دلتا شکل پشت هر یک از موتورها قرار گرفته است.
هاتف-6 اولین بار در سال 2000 برای عموم نمایش داده شد همچنین گزارش ها اشاره دارد بر اینکه هاتف-6 برای تست در سال 1999 آماده بوده است.اولین تست پرواز این موشک در مارچ سال 2004 به وقوع پیوست.وضعیت کنونی هاتف-6 نامعلوم است اما تعداد محدودی در حدود 5 تا 10 فروند ساخته شده است.
خصوصیات عملکرد: موشک بالستیک میان برد(MRBM) سازنده: صنایع موشکی پاکستان کشور سازنده: پاکستان پیشرانه: موتور دو مرحله ای با سوخت جامد طول:17 متر قطر: 1.4متر وزن پرتاب: 21600 کیلوگرم برد: 2000 کیلومتر(1243 مایل) سیستم هدایت: هدایت خودکار/سیستم مکان یابی جهانی(GPS) کلاهک: 700 کیلوگرمی یا 15 تا 35 کیلوتن نوع کلاهک: اتمی/شیمیایی/هیدروژنی/مهمات سنگین