دانلود تحقیق صخره نوردی

چیزی که در ابتدا مثل یک صعود پر هیجان شروع شد اکنون در سرگرمی
های همگانی و فعالیتهای رقابتی وارد شده است.

صخره نوردی جدیدترین ورزش مشکلی است
که در تمام آمریکا در حال گسترش است.

تخمین زده می شود که بیش از سیصدهزار نفر از
مردم در آمریکا, از یک دیواره صخره أی بالا رفته اند.

به هر حال, با گسترش بیشتر
این فعالیت, آسیبها هم بیشتر می شود.

در نتیجه, حرکتی در جهت دادن آگاهی بیشتر
راجع به خطرات احتمالی صخره نوردی به نوآموزها, تازه کارها و با تجربه ها شروع شده
است به این امید که از صدمات پیشگیری شود.

پیش نیازهای صخره نوردی :
صخره نوردی یک ورزش جدی و بسیار
انرژی بر است.

شما باید کمر, شانه, ران و دستهای بسیار قوی داشته باشید آمادگی ذهنی
نیز به همین اندازه مهم است که البته, بعضی از صعود کننده ها ممکن است به این امر
آگاه نباشند برای مثال شما باید نسبت به بدنتان کاملأ آگاه باشید بطوری که قبل از
انجام حرکت بعدی تان بدانید که دستها و پاهایتان دقیقأ کجا هستند.

همچنین, شما باید توانایی تمرکز روی
چالش هایی که در حین کوشش برای حفظ تعادل و ایجاد وضعیت مناسب برای حرکت بعدی تان
مکررأ اتفاق می افتد را داشته باشید
فواید صخره نوردی :
صخره نوردی می تواند به وسیله بیشتر گروههای سنی انجام پذیرد و
بدن سازی کاملأ خوبی را ارائه می دهد زیراکه بیشترین گروههای عضلانی را در بر می
گیرد.

صخره نوردی می تواند به شما در ساختن اعتماد به نفستان, مهارت در حل کردن
مشکلات, تقویت و بالا بردن تمرکز ذهنیتان کمک کند.

هزینه تجهیزات لازم برای یک
صعود
کننده تازه کار در حدود 300 دلار است.

شما می توانید با پیوستن به باشگاه صخره

نوردی منطقه تان یا تماس با یک مربی باتجربه صخره نوردی طبیعی در مورد این ورزش
بیشتر فرا بگیرید.

انواع آسیبهایی که در صخره نوردی اتفاق می افتد :
بیشترین نگرانی برای کسانی که در صخره نوردی تازه کارند, احتمال آسیب, بخصوص به انگشتان و دستها است.

تکرا ر و شدت صدمات در صخره نوردی به بسیاری از متغیرها بستگی دارد, مانند تجربه, موقعیت صخره نورد( حرفه أی, تازه کار )
, نوع صعود, اقدامات پیشگرانه أی که به عمل آمده است و معالجات و مراقبتهای انجام شده بعد از جراحت .

متداول ترین صدمات
در صخره نوردی در پائین ذکر شده اند.

مشکلات ( حفره آرنجی ) Cubital Fossa وقتی اتفاق می افتد که در حین کشیدن وزن بدن به بالا,, فشار در
عضلات Brachialis و Biceps Brachii قرار دارد.

این می تواند در تاندونهای اتصال دهنده عضله منجر به آسیب و التهاب شود.

التهاب غضروف کناری(آرنج ) Lateral Epicondylitis, التهاب خارجی ترین تاندونها است که عضلات ساعد دست را به
آرنج پیوند میدهد این تاندونها به دست اجازه کشیده شدن می دهند.

آسیب دیدن لیگامان کششی همراه انگشت, لیگامان کششی برای حمایت از مفصل انگشتان است
(لیگامانها بافتهایی هستند که استخوانها را به هم متصل می کنند).

آسیب به این لیگامانها, معمولأ در اثر گرفتن کمک مورد نیاز از یک
انگشت, برای تحمل در صد زیادی از وزن بدن حادث می شود.

Interphalangeal (IP ) Effusion مفصل, یک التهاب مفصل انگشت
و ازدیاد مایع در کپسول مفصلی است که می تواند به بیماری آرتریت بیانجامد.

انگشت صخره نوردان ممکن است در قسمت قرقره أی تاندون خم کننده, تاندونهای محصور کننده و حفاظت کننده أی که مفصل انگشتان را به هم متصل می کنند آسیب ببیند.

(لیگامانها بافتهایی هستند که استخوانها را به هم متصل می کنند).

آسیب به این لیگامانها, معمولأ در اثر گرفتن کمـک مورد نیاز از یک انگشت, برای تحمل در صد زیادی از وزن بــــدن حادث می شود.

Interphalangeal (IP ) Effusion مفصل, یک التهاب مفصل انگشت و ازدیاد مایع در کپسول مفصلی است که می تواند به بیمــــاری آرتریت بیانجامد.

انگشت صخره نوردان ممکن است در قسمت قرقره أی تاندون خم کننده, تاندونهای محصور کننده و حفاظت کننده أی که مفصل انگشتان را به هم متصل می کنند آسیب ببیند.

سندروم تونل کارپال, وضعیتی است که در 25% از صخره نوردان دیده می شود که در آن عصب مدیان Median دست, تحت فشار قرار می گیرد و ایجاد درد و بیحسی می کند.

آسیبهای سقوط ممکن است صرفأ از بودن در ارتفاعات بالا ناشی شود که می تواند روی قدرت قضاوت و هماهنگی دست و چشم اثر بگذارد و یا ممکن است از توجه کامل نداشتن به صعود و به کسانی که با شما صعود می کنند, ناشی شود.

عمومأ در کوهنوردانی که سقوط کرده اند, شکستگی های استخوان های زانو و استخوان ساق پا دیده شده است.

در بعضی موارد سقوط می تواند به آسیب دیدگی شدید سر, گردن و پشت منجر شود و در نتیجه باعث ضعف قوای جسمانی و مرگ گردد.

آیا این آسیبها قابل پیشگیری هستند : مانند تمام ورزشها, کار کشیدن بیش از حد, از یک قسمت از بدن, می تواند منجر به آسیب شود.

رعایت اقدامات پیش گیرنده, مانند استفاده از تکنیکهای صعود, که در یک زمان, فشار زیادی روی یک دست یا انگشت, نمی آورد, می تواند در جلوگیری از آسیبها نقش مهمی بازی کند.

بسیاری از سالنها( باشگاهها ) در امکانات صعودشان از گیره های بزرگی استفاده می کنند که به شما اجازه می دهد در حالی که فشار کمی روی انگشتانتان وارد می کنید, گیره های خوبی را بگیرید.

صعود کنندگان باید بین صعودهایشان وقفه هایی برای استراحت و برگشت به حالت طبیعی ( تجدید قوا ) ایجاد کنند.

به خاطر داشته باشید دوره های تکنیکی و تکنیکهای مربوط به صخره نوردی بسیاری وجود دارند که قبل از انجام حتی ساده ترین صعودها باید به خوبی آموخته شوند.

صخره نوردان تازه کار باید با صعودهای ابتدایی و پایه أی شروع کنند, مانند تمرین سنگ کوتاه, (صعود افقی و فقط چند متری بالاتر از زمین ) و تمرینهای شان را تا رسیدن به صعودهای کاملأ حرفه أی مانند سرطناب شدن در مسیرهای بلند با درجه سختی بالا ( صعود روی دیواره های طبیعی که صدها متر از زمین فاصله دارد ) ادامه دهند.

یک راه خوب برای حرفه أی شدن در این صعودها تمرین در باشگاه منطقه خودتان است آنجا می توانید دیواره های مختلف برای رده های مهارتی مختلف پیدا کنید: دیواره های مبتدیان با گیره های نزدیک به هم, دیواره های مشکل تر با گیره های پراکنده تری که صعود کنندگان را به چالشهای بیشتری دعوت می کنند تغذیه درورزش صخره نوردی افرادی که به ورزش صخره نوردی می پردازند،در اغلب موارد تا حد امکان باید غذاهای کامل را انتخاب کنند.

به کار بردن غذاهای کامل (غذاهای تصفیه نشده ،یعنی غذاهای حاوی سبوس) منجر می شود که فیبر، ویتامین، مواد معدنی و آنتی اکسیدان ها از طریق غذاهای مختلف که در طول روز انتخاب می شوند برآورده شوند.

غذاهای تصفیه شده، عاری از مواد معدنی و مواد مغذی مهم مانند ویتامین های گروه B می باشند.

با مصرف غذاهای تصفیه شده شما فقط مقداری کالری بدست می آورید .

انرژی روزانه مورد نیاز شما، بستگی به مقدار زمانی که شما صرف ورزش صخره نوردی یا سایر ورزشها در طول هفته می کنید، دارد.

اگر شما در طول هفته 3 یا 4 روز ( در مجموع 25- 18 ساعت) صرف انجام فعالیت های ورزشی می کنید باید بدین طریق انرژی مورد نیاز خود را محاسبه کنید: 1- وزن خود را (برحسب پوند) در 14ضرب کنید که حاصل این ضرب، مقدار انرژی مورد نیاز شما در حالت استراحت می باشد.

(هر یک کیلوگرم معادل 2/2 پوند است) 2- عدد فوق را در 30 درصد ضرب نمایید.

3- سپس عدد بدست آمده را با انرژی مورد نیاز در حالت استراحت جمع کنید.

عدد بدست آمده انرژی مورد نیاز شما در طول یک روز است.

میزان انرژی مورد نیازشما حتی درروزهایی که صخره نوردی یا فعالیت ورزشی انجام نمی دهید، نیزیکسان است.این هم بدین دلیل است که، شما باید مقادیر کافی چربی، پروتئین،کربوهیدرات را برای بدن خودتأمین کنید ،تا قوی و سالم باقی بمانید.

اگر فعالیت ورزشی شما شامل هفته به هفته است، غذای شما می تواند از یک روز به روز دیگر ثابت باقی بماند بدون توجه به اینکه شما در طول آن روز صخره نوردی انجام می دهید یا خیر.

یک یا دو روز طول می کشد تا ذخیره گلیکوژن تخلیه شده دوباره تامین شود.

بنابراین دریافت غذای خود را به طور ثابت نگه دارید.

رژیم غذایی صحیح باید شامل مقادیر متعادل کربوهیدرات، چربی و پروتئین باشد.

به طور کلی، روی هم رفته فرد صخره نورد باید 50 تا 55 درصد انرژی مورد نیازش را از کربوهیدرات، 18 تا 20 درصد را از پروتئین و 30 درصد رااز چربی به دست آورد: بهترین راه برای جلوگیری از اتلاف وقت جهت محاسبه این درصد ها این است که بشقاب خود را بدین روش به بخشهای مختلف تقسیم کنید، یعنی یک سوم آن را بوسیله کربوهیدراتهای پیچیده (نان، غلات کامل، سیب زمینی، برنج، ماکارونی)، ¼ آن را بوسیله پروتئین و مقدار باقی مانده را بوسیله چربیهای مفید (روغن زیتون و گردو) پر کنید.

مغزها می توانند به عنوان میان وعده مصرف شوند که مصرف اینگونه مواد باعث می شود که شما به سرعت به حالت قبل از هیپوگلیسمی بر گردید.

در برخی از ورزشکاران که چربی کمتر ازمقدارمورد نیازشان مصرف می کنند ،سیستم ایمنی با خطرمواجهه می شود.

برای تقویت سیستم ایمنی هر روز حدود 5-3 گرم از اسیدهای چرب امگا-3 در کنار سایر چربی ها دریافت کنید.

منابع خوب امگا - 3 شامل ماهی، روغن بذرک، روغن کانولا، روغن بوته شاهدانه، زرده تخم مرغ امگا-3، تخمه کدو، گردو یا روغن گردو و جوانه گندم می باشند.

همچنین کاهش مصرف چربی های حاوی اسیدهای چرب امگا-6 به عنوان مثال، روغن کنجد، روغن ذرت، روغن آفتاب گردان، تخمه ها و مایونز توصیه می شود.

هیپو گلیسمی ( پایین آمدن قند خون از سطح نرمال) ممکن است بزرگترین کاهش مواد مغذی در بیشتر ورزشکاران باشد.

زمانی که قند خون شما پایین تر از سطح قند خون طبیعی باشد، در حدود 40 درصد قند خون شما به سمت مغز می رود.

در نتیجه شما عصبی، تند خو، افسرده، بی ثبات، خسته، مأیوس و بی حال می شوید.

برای مقابله با هیپوگلیسمی( جهت برقراری قند خون در سطح نرمال)، توصیه می شود که 5 یا 6 وعده غذایی (منتها در مقیاس کوچکتر) در طول روز خورده شود.

انتخاب غذاها باید هوشیارانه صورت گیرد.

شما می توانید برای صبحانه ماست به همراه میوه و مغزها یا حتی ساندویچ تن ماهی به همراه نان گندم کامل(منظور نان گندمی است که سبوس داشته باشد) مصرف کنید.

می توانید یک یا دو میان وعده به همراه خود در هنگام بالا رفتن از صخره داشته باشید.

مخلوط خشکبار و مغزها می توانند به عنوان میان وعده مصرف شوند که مصرف اینگونه مواد باعث می شود که شما به سرعت به حالت قبل از هیپوگلیسمی بر گردید.

مغزها مقداری انرژی به شما می دهند که این انرژی از چربی و پروتئین موجود در مغزها بدست می آید.

همچنین باید میان وعده یا وعده غذایی شامل کربوهیدرات و پروتئین، در فاصله 90-15 دقیقه بعد از انجام فعالیت ورزشی مصرف شود.

مصرف اینگونه مواد باعث برگرداندن گلیکوژن مصرف شده ماهیچه می شود.

همچنین باعث می شود که سطح قند خون ثابت باقی بماند..