امام صادق از رسول خدا صلی‌الله علیه و آله:
ان لقتل الحسین حراره فی قلوب‌المومنین لا تبرد ابدا
همانا شهادت حسین آتش عشقی در دل مومنان شعله‌ور ساخت که هیچگاه سرد و خاموش نگردد.
(مستدرک وسائل ج 2 ص 217)
مناجات الشاهدین
خدایا!
به سوی تو رو می‌آورم و به ربوبیت تو گواهی می‌دهم.
اعتراف می‌کنم که تو تربیت کننده و پرونده من هستی و بازگشتم به سوی توست.
مرا با نعمتت آغاز فرمودی قبل از این که چیز قابل ذکری باشم.
پروردگارا!
نامهایت مقدس و نعماتت بس عظیم و بیکران است.
بارالها!
کدام یک از نعمتهایت را می‌توانم شماره کنم و کدام یک از عطاهایت را می‌توانم شکر گویم؟
خدایا! این نعمتها از حوصله آمارگران افزون است و از گنجایش ضبط حافظه‌ها بیرون.
بارالها!
آنچه خیر است برای ما امضا فرما و ما را در شمار نیکان قرار ده.
پروردگارا!
با کرامت برای ما پاداش عظیم, اندوخته نیکو و آسایش دائم مقرر فرما و گناهان ما را ببخش و ما را با هلاک‌شوندگان, هلاک مکن و رافت و رحمتت را از ما بازمگردان, ای مهربانترین مهربانان!
خداوندا!
به ما توفیق و توانایی عنایت فرما و تضرع ما را بپذیر, ای بهترین کسی که خواهش خواهنده را با عطا پاسخ می‌دهی و ای مهربانترین کسی که به تو پناه جویند.
از مناجات سیدالشهدا امام حسین(ع) در بیابان عرفات
الا ... ای محرم!
الا ... ای محرم!
تو آن خشم خونین خلق خدایی
که از حنجر سرخ و پاک شهیدان برون زد
تو بغض گلوی تمام ستمدیدگان جهانی
که در کربلا, نیمروزی به یکباره ترکید
تو خون دل و دیده روزگاری
که با خنجر کینه‌توز ستم, بر زمین ریخت
تو خون خدایی که با خاک آمیخت
تو شبرنگ سرخی که در سال‌های سیاهی درخشید.
الا ... ای محرم
تو خشم گره خورده سالیانی,