امام حسین و امام زمان علیها آلاف التحیه و المثناء از جنبه‌های زیادی شبیه به هم می‌باشند: مثل شرایط زمان و مکان، قیام، یاران و...
وجوه شباهت برای اهل تحقیق استفاده زیادی دارد.
در زمینه‌هایی مثل جامعه‌شناسی، روانشناسی و...
مقدمه
سپاس خدایی راست که برخود لازم می‌داند هدایت عامه و خاصه را و دهد به موجودات از خزینه من یشاء تا لطف نماید و از آنها، فرستادن امام معصوم است و نگه داشتن آن تا قیامت و سلام و صلوات بر محمد و آل محمد تا نهایت.
در دعای ندبه می‌خوانیم: «أین الطالب بوم المقتول بکربلا» و در زیارت عاشورا در یک فراز می‌خوانیم: «ان یرزقنی طلب ثارک مع امامٍ منصور» مد فرازی دیگر آمده: «أن یرزقنی طلب ثارکم مع امام مهدی...» اینکه باید زیارتی که مخصوص امام زمان (علیه السلام) است را با نام امام حسین (علیه‌السلام) مزین کنیم و زیارتی که مخصوص امام حسین (علیه‌السلام) است را با نام امام زمان (علیه‌السلام)، جای تامل بسیار دارد.
یکی اینکه این دو بزرگوار نوع وظیفه‌شان با باقی ائمه فرق می‌کرده زیرا باقی ائمه مامور به اصلاح امت با این توصیف نبوده‌اند.
البته جنگهایی امیرالمومنین و امام حسن (علیهما‌السلام) برای اصلاح امت به این توصیف نبوده بلکه جنبه تثبیت خلافت، نمود بیشتر داشته است.
در دعای ندبه می‌خوانیم: «أین الطالب بوم المقتول بکربلا» و در زیارت عاشورا در یک فراز می‌خوانیم: «ان یرزقنی طلب ثارک مع امامٍ منصور» مد فرازی دیگر آمده: «أن یرزقنی طلب ثارکم مع امام مهدی...» اینکه باید زیارتی که مخصوص امام زمان (علیه السلام) است را با نام امام حسین (علیه‌السلام) مزین کنیم و زیارتی که مخصوص امام حسین (علیه‌السلام) است را با نام امام زمان (علیه‌السلام)، جای تامل بسیار دارد.
البته جنگهایی امیرالمومنین و امام حسن (علیهما‌السلام) برای اصلاح امت به این توصیف نبوده بلکه جنبه تثبیت خلافت، نمود بیشتر داشته است.
اهمیت این مطلب وقتی زیادتر می‌شود که بدانیم در زمان نزدیک ظهور امام زمان (علیه‌السلام) هستیم یعنی شبیه زمانی که مردم کوفه منتظر امام زمان خود بودند، آنها نامه می‌دادند و درخواست می‌کردند که امامشان را ببینند و ما هم همینطوریم.
بهتر است بدانید که کوفه معروف بوده به شهر شیعیان یعنی شیعیان دعوت از امام خود می کردند، ما هم همینطوریم ولی آنها پس از رسیدن امامشان چه کردند؟
ما باید درس بگیریم و علل و درمان آنرا بیابیم.
با این تطابق شباهتها می‌توان استفاده فراوانی در معرفت امام، روانشناسی، جامعه‌شناسی، تشخیص وظیفه و...
نمود.
این تحقیق رطوبت سوزنی است که در دریای معرفت افتاده بود و حالا بیرون کشیدیم، امید که موثر افتد.
هر دو بعد از محمد و علی و حسن این دو بزرگوار هر دو بعد از محمد و علی و حسن قرار گرفته اند امام حسین (علیه‌السلام) بعد از وجود نازنین پیامبر نام او محمد و بعد از امیرمومنان علی و امام حسن علیهم صلوات‌ا...
آمده و حضرت ولی عصر هم بعد از محمد که (امام جواد) و علی (امام هادی) و حسن (امام حسن عسگری) علیهم صلوات ا...
به امامت رسیده‌اند.
حال سر این مطلب چه می‌باشد؟
با اینکه بسیار تتبع نموده ام چیزی نیافتم تا خود حضرت ظهور بفرمایند البته اهل سر می‌دانند پس باید اهل سر شد تا مستسّر گردید.
شرایط امت در زمان قبل قیام شرایط امت اسلامی در زمان هر دو بزرگوار بصورت خاص و به اصطلاح روایات پوستین وارونه بوده مثلاً در نامه امام حسین (علیه‌السلام) به محمد حنفیه می خوانید: «خرجت لطلب الاصلاح فی امه جدی...» فرمودند «لطلب الإصلاح» و در مورد امام عصر (علیه‌السلام) می‌خوانید «کما ملئت جوراً و ظلماً» و روایات در فساد و تباهی خطّه اسلامی آنقدر زیاد است که نزدیک است به تواتر برسد.
استفاده‌ای که می‌توان از این روایات نمود در مورد روانشناسی مردم و جامعه‌شناسی آنهاست وقتی بتوانیم رفتار شیعیان کوفه با اهل بیت (علیهم‌‌السلام) را تجزیه و تحلیل کنیم و علل و درمان آنرا بیابیم در زمان ما (آخرالزمان) بسیار مثمر ثمر خواهد بود.
اول سکوت و بعد قیام امام حسن مجتبی (علیه‌السلام) در سال 50 هـ .ق به شهادت رسید و معاویه در رجب سال شصت به هلاکت رسید و بلافاصله امام علیه‌السلام قیام خود را آغاز کرد و پس از 10 سال سکوت کرد و قیام نمود.
حضرت ولی‌عصر (علیه‌السلام) نیز غیبت طولانی دارد و اگر خدا بخواهد بعد از این سکوت قیام خواهند نمود.
آنچه به نظر می‌رسد علت سکوت آمادگی جامعه در هر دو عصر بود.
آغاز مکانی ابتدا از مدینه شروع شده به مکه و آغاز قیام از مکه بوده بعد از یک خطبه در بیت‌الله الحرام.و آغاز زمانی در روز عاشورا دهم محرم است.و یاران هر دو با تعاریف عجیب امام حسین (علیه‌السلام) در مورد یاران خود می‌فرمایند: «اما بعد فانی لا اعلم اصحاباً اولی و لاخیراً من اصحابی و لا اهل بیت البرّ و لا و اهل من اهل بیتی فجزاکم لله عنی جمیعاً خیراً» و امام صادق علیه‌السلام (در زیارت شهداء کربلا) فرمودند: «السلام علیکم یا اولیاء اله و احبّائه...
بابی انتم وامی...
فیالیتنی کنت معکم فافوز معکم» و در مورد یاران امام زمان علیه‌السلام فرمود «...
آنها چون پاره‌های آهن محکم در اعتقاد به خدا سرشار از یقین...
دست برزین اسب امام می کشند و او را در بر می‌گیرند...
با جان خود محافظت می‌کنند...
مردانی هستند که شب را نمی‌خوابند و به عبادت خدا می‌پردازند، زمزمه‌های عاشقانه‌ای در نماز شب مانند زمزمه زنبوران عسل دارند.
خاتمه: امام حسن عسگری و علی‌اکبر علیه‌السلام صاحب کتاب عبقری الحسان با تطبیق دو روایت یک نتیجه ارزشمندی گرفتند که متن و توضیح آن از حوصله این رساله خارج است تلخیص آن بدین گونه است: «...
در روایت داریم که حضرت علی‌اکبر (علیه‌السلام) وقتی بعد از جنگ به خیمه‌ها برگشتند امام حسین علیه‌السلام زبان او را در دهان خود گذاشتند و همچنین داریم که امام حسن عسگری علیه‌السلام هم زبان در دهان امام زمان (علیه‌السلام) گذاشتند در حالی که او خردسال بود.
این دو عمل برای انتقال علم بوده ولی چون ظرف امام حسین علیه‌السلام بزرگتر بود، علی‌اکبر علیه‌السلام به اندازه خود از آن برداشت ولی امام زمان علیه‌السلام زبان امام عسگری علیه‌السلام را در دهان داشت یعنی...» لازم به تذکر است که: ما در اینجا شباهتها را بیان کردیم و در حد توان خود بعضی استفاده‌ها را بیان کردیم اما مهم در کلّ، این است که این دو امام به هم شبیه بودند و این محور استفاده است حال هرچه‌قدر شباهت بیشتر استفاده بهتر و بیشتر.
منابع 1ـ جعفریان، رسول، حیات فکری و سیاسی امامان شیعه، انتشارات انصاریان، ششم 1381 2ـ کورانی، علی عصر ظهور، چاپ و نشر بین‌الملل، دهم 1386 3ـ قمی، شیخ عباس، مفاتیح‌الجنان، انتشارت پیک.
4ـ مقدم، سید عبدالرزاق، مقتل المقدم، سید الشهداء، اول، 1371 5ـ مستنبط، سید احمد، القطره، حاذق، چهارم، 1384 6ـ مطهری، مرتضی، حماسه حسینی، صدرا، هشتم،1384 7ـ نهاوند، علی‌اکبر، مبقری الاحسان، انتشارات مسجد جمکران، اول، 1384