دانلود تحقیق اندونزی

اندونزی بزرگترین مجمع‌ الجزایر جهان است که در امتداد خط استوا و بین قطعه خشکی جنوب شرقی آسیا و استرالیا قرار دارد.%81 درصد از کل مساحت اندونزی را آ ب پوشانده است.

مجمع‌الجزایر اندونزی دارای پنج جزیره بزرگ و نزدیک به 30 گروه مجمع‌الجزایر می‌باشد.

بر اساس اعلام مقامات اندونزی در سال 1994 اندونزی دارای 17508 جزیره کوچک و بزرگ بوده اما فقط 6000 جزیره آن مسکونی می‌باشد.

پنج جزیره مهم آن عبارتند از: 1- سوماترا 2- جاوه 3- کالیمانتان 4- سولاوسی 5- ایریان جایا.

اندونزی دارای آب و هوای استوایی و دارای دو فصل خشک و بارانی هر یک به مدت چهار ماه می‌باشد.

اندونزی بعد از برزیل دارای بزرگترین ذخایر جنگلهای استوایی(معروف به ششهای جهان) می‌باشد که نزدیک به 120 میلیون هکتار را در بر می‌گیرد.خاک بیشتر مناطق اندونزی به دلیل وجود با تلاقهای فراوان جلگه‌ها و دشتهای وسیع و نیز رسوبات آتشفشانی برای کشاورزی مناسب است.

جزایر جاوه وبالی دارای حاصلخیزترین خاکها هستند.

اندونزی دارای رشته کوه‌های فراوان و قله‌های مرتفع بسیاری است که در بین آنها حدود 400 آتشفشان وجود دارد که یک چهارم آنها فعال است .

اندونزی دارای راههای دریایی مهمی است که اقیانوس هند را به اقیانوس آرام پیوند میدهد.

از مهمترین این آبراهها می‌توان به 1- تنگه مالاکا، 2- تنگه سوندا، 3- تنگه ماکا سار که از دیرباز مورد استفاده کشتیهای تجاری بوده است اشاره نمود.شهر جاکارتا پایتخت اندونزی است و شهرهای مهم دیگر اندونزی عبارتند از: 1-سورابایا 2- باندونگ 3- جوگجاکارتا 4- مالانگ 5- مدان 6- پالمبانگ 7-اوجونگ 8- بانجار ماسین.

شهر جاکارتا از بنادر مهم تجارتی قدیمی اندونزی می‌باشد این بندر در ابتدا سونداکلاپا نام داشت که پس از شکست نیروهای پرتغالی از نیروهای مسلمان به رهبری فتح‌الله‌خان در سال 1527 م به جایاکارتا (پیروزی بزرگ) تغییر نام یافت.

در سال 1618م هلندیها به جاکارتا حمله و پس از اشغال آن مقر کمپانی هند شرقی هلند را به آنجا منتقل و نام آنرا به باتاویا تغییر دادند.

تا اینکه در جنگ جهانی دوم و اشغال اندونزی توسط ژاپن به جاکارتا تغییر نام یافت.

در اندونزی به علت وسعت زیاد در میان حدود شرقی وغربی آن سه منطقه زمانی مختلف وجود دارد: 1-بخش غربی اندونزی 7 ساعت جلوتر از گرینویچ، 2-بخش مرکزی اندونزی 8 ساعت جلوتر از گرینویچ، ‌3-بخش شرقی اندونزی 9 ساعت جلوتر از گرینویچ.

اندونزی چهارمین کشور پرجمعیت جهان و سومین کشور در حال توسعه و پرجمعیت‌ترین کشور اسلامی است.جمعیت فعلی اندونزی بین 210 تا 212 میلیون نفر تخمین زده می‌شود.

دولت اندونزی با پیروی از سیاستهای یهودی صلیبی در مورد کنترل جمعیت که هدف آن کاهش جمعیت مسلمین می‌باشد پیشتاز دیگر کشورهای اسلامی در این زمینه بوده و توانسته رضایت اربابان صلیبی یهودی خود را جلب نماید.

نرخ رشد جمعیت از 3/2 در سال 1971م به کمتر از 5/1 درصد تقلیل یافته و این روند همچنان ادامه دارد.

ژنرال سوهارتو رئیس دولت وقت اندونزی در سال 1989م به خاطر خوش خدمتی در راستای اهداف استعمارگران نو جایزه ویژه سازمان ملل در مورد تنظیم خانواده را دریافت کرد.

«شورای ملّی تنظیم خانواده» با همکاری آژانسهای کمک‌رسانی یهودی صلیبی و با همکاری وزارت بهداشت اندونزی384 هزار مرکز کنترل خانواده تا سال 1993م در اندونزی تأسیس نمود که بر اثر تبلیغات و عملکرد آنها 31 میلیون زوج 24 میلیون آنان از روشهای مختلف جلوگیری از بارداری و عقیمی استفاده نموده‌اند.

برنامه صهیونیسم بین‌الملل و اتحاد صلیبی منحصر در کنترل جمعیت مسلمین نیست، بلکه در برنامه‌های دولت و بانک جهانی سیاست توازن جمعیت و یا کاستن از جمعیت مسلمین در مناطق حساسی که اکثریت با مسلمین است تحت پوشش مهاجرتهای داخلی در جریان است.

اندونزی از نظر قومی و نژادی جامعه متنوعی بوده و فاقد یک گروه نژادی است.

با این حال بیشتر مردم از نژاد ملایو هستند.

اندونزی دارای بیش از 200 زبان محلی است که با احتساب لهجه‌های گوناگون به 583 زبان و لهجه می‌رسد.

معروفترین زبانهای رایج در اندونزی عبارت است از:1-آچه‌ای 2-بتکی 3-سوندایی 4-جاوه‌ای 5-ساساکی 6-تتوم.

اما زبان اندونزیایی که برگرفته از زبان ملایو است به عنوان زبان رسمی کشور رواج وسیعی داشته و در تمام سطوح آموزشی، اداری، حقوقی و رسانه‌ای به کار می‌رود.

در دوره گسترش اسلام در این سرزمین خط و الفبای عربی جایگزین خط قدیم (الفبای پالاوا) شده و به حروف عربی و یا حروف جاوه‌ای مشهور بوده است.

هنگام اشغال این سرزمین توسط هلند مبلغین مسیحی با حمایت استعمارگران هلند جهت تغییر دین این مردم خط آنان را به تدریج از عربی با الفبای لاتین تغییر دادند.

امروز نیز زبانهای ملایو و اندونزیایی به الفبای لاتین نوشته می‌شود.

خط قدیم عربی برای نسل جدید ناآشنا و به جز در محافل مذهبی کاربردی ندارد .

کشور اندونزی همانند پلی دو قاره آسیا و اقیانوسیه را به هم متصل می‌سازد.

موقعیت ژئوپلوتیک اندونزی و احاطه آن بر آبراههای مهم دریایی تجاری مثل تنگه مالاکا و سوندا؛ وجود ذخائر فراوان معدنی مثل نفت، گاز و منابع غنی طبیعی از جمله جنگلهای استوایی و خاک حاصلخیز از عوامل اهمیت بخش آن است .

مجمع‌الجزایر اندونزی در طول تاریخ تحت تاثیر چهار موج فرهنگی و مذهبی قرار گرفته است: 1-دوره قبل از اسلام بر اثر ارتباط این مجمع‌الجزایر با هند، آیینهای بودا و هندو رواج بسیار زیادی در این سرزمین داشته است .

دوره گسترش اسلام ورود و نشر اسلام در این مجمع‌الجزایر از مهمترین و در عین حال مبهم‌ترین دوران تاریخ این سرزمین است.

شواهد تاریخی گویای آن است که برای بار اول اسلام از طریق تاجران و بازرگانان مسلمان به این سرزمین نفوذ نموده است.

هنگامی‌که پایتخت خلافت اسلامی در بغداد مورد تاخت و تاز مغولها قرار گرفت، بسیاری از عالمان و صوفیان کرام در کتابهای تاریخ ملایو آمده است که اولین حاکم مسلمان در منطقه آچه شخصی به نام جهان‌شاه بوده که در سال 602 ه .

ق به خاطر ازدواج با زنی از اهالی آچه به عنوان پادشاه از طرف مردم، انتخاب شده است.

مارکوپولو در سال 692 ه .

/ 1292 م.

از جزیره سوماترا بازدید می‌کند جز منطقه آچه که تمام ساکنین آن مسلمان ‌بودند ساکنان بقیه مناطق را بت‌پرست می‌یابد.

نیم قرن بعد از مارکوپولو سیاح بزرگ اسلامی ابن‌بطوطه هنگامی‌که از جزیره جاوه، سوماترا و منطقه آچه بازدید می‌کند، حکومت اسلامی مقتدری را که پادشاه عادل و مسلمان آن ملک ظاهرمشغول جهاد با کفار است را در این سرزمین می‌یابد.

پادشاه پیرو مذهب شافعی بوده است.

بسیاری از قضات و فقهای آن دیار مهاجرین سرزمینهای اسلامی و فرمانده نگهبانان ایرانی بوده است.

3-ورود استعمارگران مسیحی پس از سقوط بندر مالاکا و از بین رفتن حکومت اسلامی آن به دست استعمارگران پرتغالی حرکت تدریجی مسیحیان به سمت مجمع‌الجزایر اندونزی آغاز و بخشهایی از مناطق شرقی اندونزی به تصرف پرتغالیها درآمد.

پرتغالیهای مسیحی با یورش وحشیانه به گورستان عقده‌های شکست در جنگهای صلیبی را با تخریب قبرستان مسلمانان خالی نموده و از سنگ نوشته‌های قبور مسلمین قلعه‌ای بنا نمودند.

کشیش سنت فرانسیس خاویر به نمایندگی از کلیسا و پاپ از مناطق اشغال شده بازدید و فعالیتهای تبشیری خود را آغاز و مؤسسه‌ای دایمی برای تبلیغ مسیحیت تأسیس نمود؛ تا پایان قرن 16م حدود شصت هزار نفر از بومیان مناطق مختلف به آیین منسوخ و تحریف شده مسیحیت(کاتولیک) درآمدند.

پس از پرتغالیها، هلندیها اکثریت اندونزی را به اشغال خود درآورده و به ترویج مذهب پروتستان پرداختند.

مبلغان مسیحی در تغییر دین مسلمانان موفقیتی کسب نکردند اما با متمرکز نمودن فعالیتهای تبشیری خود در مراکز دورافتاده و روستایی، دین بسیاری از بومیان این مناطق را تغییر دادند.

بر اساس آمارهای منتشر شده 6% درصد جمعیت اندونزی را مسیحیان پروتستان و 3% آنرا کاتولیکها تشکیل می‌دهند .

4- کمونیسم از آغاز مبارزات مردم اندونزی بر علیه استعمارگران در قرن بیستم میلادی، جهان غرب کوشید تا با عوض نمودن اندیشه اسلامی مبارزان مسلمان، حرکتهای استقلال‌طلبانه این مردم را در قالب افکار و ایده‌های منحط و پوشالی سوسیالیستی شکل دهد و با روشی دیگر به استعمار این مردم بپر دازند کودتای کمونیستی پس از استقلال اندونزی بر اثر هوشیاری مسلمانان با شکست مواجه و بساط حزب کمونیست از این کشور برچیده شد از آغاز مبارزات مردم اندونزی بر علیه استعمارگران در قرن بیستم میلادی، جهان غرب کوشید تا با عوض نمودن اندیشه اسلامی مبارزان مسلمان، حرکتهای استقلال‌طلبانه این مردم را در قالب افکار و ایده‌های منحط و پوشالی سوسیالیستی شکل دهد و با روشی دیگر به استعمار این مردم بپر دازند کودتای کمونیستی پس از استقلال اندونزی بر اثر هوشیاری مسلمانان با شکست مواجه و بساط حزب کمونیست از این کشور برچیده شد.

خاورشناسان و مورخان مسیحی در نگارش تاریخ اندوزی به تحریف آن در راستای منافع استعماری مسیحیت پرداخته و حقایق را وارونه بیان داشته‌اند.

آنان نقش مثبت اسلام در ایجاد حرکتهای ضد استعماری و استقلال‌طلبی در اندونزی را انکار نمودند، اما حقیقت آن است که عامل اصلی خیزش و قیام ملت اندونزی در مقابل استعمارگران ریشه در تعالیم اصیل اسلامی به عنوان مکتبی مبارز و استکبارستیز و پویا در ایجاد کانونهای جهاد و مقاومت ضد اشغالگری و کفر جهانی دارد.

در دوره مبارزات استقلال اندونزی مسلمانان نقش اساسی عمده‌ای در شکست استعمارگران مسیحی و استقلال این کشور ایفا نمودند.

اما متأسفانه پس از اعلام استقلال در 17 اوت 1945م به علت عدم رهبری واحد و اتحاد مسلمین و دخالتهای غرب، تلاش مسلمانان برای مطرح شدن اندونزی به عنوان یک کشور مسلمان نتیجه‌ای نداشته و رهبری استقلال در اختیار ناسیونالیستها قرار گرفت.

احمد سوکارنو به عنوان اولین رئیس جمهور انتخاب و حکومت اندونزی بر اساس ایدئولوژی پانچاسیلا(پنج اصل) تشکیل شد.

ایدئولوژی پانچاسیلا دارای پنج رکن می‌باشد: اعتقاد به خدای واحد، بشر دوستی، وحدت ملی اندونزی، دموکراسی و عدالت اجتماعی.

با وجود آنکه اندونزی پر جمعیت‌ترین کشور اسلامی است امّا دولت این کشور، خود را دولتی اسلامی نمی‌داند و ایدئولوژی پانچاسیلا را مبنای حکومت می‌داند.

دولت از مشی سکولار پیروی نموده و از دخالت مذهب در اداره کشور شدیداً ممانعت به عمل می‌آورد.

نهضتهای اصیل اسلامی اندونزی در دوران پس از استقلال همواره از طرف حاکمان به بدترین نحو سرکوب و قلع و قمع شده‌اند.

قیام جنبش دارالاسلام که با هدف تشکیل دولت اسلامی در جاوه و آچه از سال 1948م آغاز شده بود با سرکوب شدید دولت در سال 1962م از بین رفت.

در دوره حکومت سوهارتو دولت بر سیاست محو اسلام سیاسی تکیه کرده و بسیاری از جنبشهای اسلامی را به فجیع‌ترین شکل سرکوب نمود.

حمله نیروهای نظامی در سال 1984م به مسجدی در جاکارتا و به شهادت رساندن بیش از60 نفر از مسلمانان و دستگیری و زندانی نمودن علما و حمله سال 1989م ارتش به روستاهای لامپونگ و قتل عام روستاییان مسلمانان و سرکوب مسلمانان آچه که تاکنون بیش از هزاران کشته و مفقود بر جای گذاشته نمونه‌هایی از اسلام‌ستیزی حاکمان اندونزی است.

در اندونزی احزاب اسلامی مختلفی که دارای مجوز از دولت اندونزی می‌باشند مشغول به فعالیت هستند.

از مهمترین این احزاب می‌توان به حزب نهضت‌العلماء به رهبری عبدالرحمن وحید اشاره نمود.

عبدالرحمن وحید پس از سقوط دولت سوهارتو بر اثر فشارهای داخلی و ناتوانی دولت یوسف حبیبی به عنوان رئیس جمهور اندونزی انتخاب اما متأسفانه بعد از مدت کوتاهی دولت وی نیز بر اثر ناتوانی سقوط نمود.

آنچه مسلم است احزاب اسلامی اندونزی که رابطه خوبی با دولت دارند، نقش مؤثری در بیداری اسلامی، ایستادگی در مقابل تهاجم فرهنگی غرب، فعالیتهای تبشیری، برپایی حکومت اسلامی، برآورده نمودن مطالبات مسلمانان این کشور، به وجود آوردن اتحاد و رهبری واحد اسلامی در این کشور و فراهم نمودن قانونی امکانات استفاده فرزندان مسلمان اندونزی از مراکز دینی جهان اسلام انجام نداده و بعد از سقوط سوهارتو بیشتر مشغول زد و بندهای سیاسی بوده‌اند .

در قوانین اندونزی برای زنان حقوقی مساوی با مردان در تمام زمینه‌ها در نظر گرفته شده است.

دولت و سازمانهای مسیحی و کشورهای غربی در مسئله زنان سرمایه‌گذاریهای فراوانی نموده‌اند تا زنان را از حریم امن‌شان بیرون و در جامعه با انواع فسادها آشنا و کیان خانواده را از هم بپاشند.

مسیحیان با رواج فساد و فحشا در جامعه و از بین بردن کانون خانواده زمینه حضور شیطانی خویش را در بسیاری از ممالک اسلامی فراهم نمودند.

رواج ابتذال و فحشا یکی از برنامه‌های اساسی مسیحیان جهت از بین بردن بیداری اسلامی و تحت سلطه در آوردن مردم مسلمان اندونزی و دیگر کشورهای اسلامی می‌باشد.

سرازیر شدن سیل بزرگ فیلمهای مبتذل و سی‌دی‌های آواز و رقص زنان و مردان فاسد به کشورهای اسلامی با هدف به گمراهی کشاندن جوانان مسلمان و رواج فرهنگ غربی و فراهم نمودن زمینه اشغال بی دردسر این کشورها و به یغما بردن سرمایه‌های مسلمین می‌باشد.

بیش از ده‌ها مؤسسه دولتی وخصوصی در زمینه امور زنان فعالیت می‌نمایند.

بر اساس قوانین اندونزی تعدد زوجات(بیش از یک همسر) برای کارمندان دولت و نیروهای ارتش منع قانونی دارد.

جنبش رفاه خانواده که از طرف سازمان یونیسف و سازمان بهداشت جهانی حمایت می‌شود، در بیش از 62 هزار روستا فعالیت و بیش از دو میلیون نفر عضو داوطلب زن دارد.