دانلود مقاله کومارین

-1-1- کومارین کومارین[1] یک ترکیب شیمیایی است که سمی و دارای یک بوی شیرین است که در بسیاری از گیاهان وجود دارد.

نام شیمیایی آن 1,2-Benzopyrone-2- H-1-Benzopyran-2-one است و دارای ساختار شیمیایی زیر می باشد.

و به صورت پیش ماده در چندین ماده ضد انعقاد خون از جمله وارفارین وجود دارد.

و در بعضی از لیزرهای رنگی نیزاستفاده می شود.

نام کومارین از یک لغت فرانسویcoumarou ‌ گرفته شده است.

بیوسنتز کومارین در گیاهان از طریق هیدروکسیلاسیون،‌ گلیکولیز و حلقه ای شدن[2] اسید سینامیک است.

کومارین همچنین می تواند در آزمایشگاه از طریق واکنش پرکین[3] بین سالیسیل آ لدهید و انیدرید استیک[4] تهیه شود.

بعضی از مشتقات طبیعی کومارین شامل Umbelliferone‌ (7- هیدروکسی کومارین) و Aesculetin (7 و6 – دی هیدروکسی کومارین) و Herniarin (7- متوکسی کومارین) و psoralen و Imperatorin‌ است.[1] 1-1-2- سمیت کومارین ها کومارین ها اغلب در محصولات تنباکو و به طور مصنوعی از طریق تعویض و یا جانشینی از گروههای استخلافی در وانیل هم بوجود آمده اند.

از اواسط قرن بیستم در بسیاری از کشورهای بزرگ استفاده از کومارین ها به عنوان یک افزوده غذایی ممنوع شده است.

زیرا کومارین ها ترکیبات سمی هستند که بر روی جگر و کلیه ها اثر می گذارند هر چند که کومارین ها برای انسانها ها خطرناک هستند اما به عنوان یک سم قوی برای کشتن جانوارن جونده از جمله موشهای خرمایی استفاده می شوند.

کومارین ها ترکیبات سمی هستند که ابتدا باعث خون ریزی داخلی و سپس باعث مرگ می شوند.

درسال 1978 ایالت متحده آمریکا استفاده از کومارین را به عنوان مواد افزودنی به خوراکی ها ممنوع اعلام کرد چون بررسی ها نشان داد که این ترکیبات باعث سرطان ریه در انسان می شوند.

ترکیباتی که هم خانواده با کومارین ها هستند شامل :1- وارفارین[5] 2- برودیفاکوم [6] 3- برومادیولن[7] 4- کومافوریل[8] 5- دیفناکوم [9] که همه آنها به جزء وارفارین به عنوان عامل کشنده برای جانوران جونده استفاده می شوند.[2] 2-1 - وارفارین وارفارین تحت عنوان نامهای دیگر از جمله کومادین ژانتاون، ‌ماروان و واران هم شناخته شده است.

وافارین یک ماده ضد انعقاد خون است که به صورت داروی خوردنی است و از ان کمتر به صورت تزریقی استفاده می شود.

و بیشتر برای پیشگیری از لخته شدن خون[10] و آمبولی[11] در بیماران استفاده می شود.

وارفارین یک ترکیب شیمیایی طبیعی و فعال است که در اکثر گیاهان بویژه شیرین بیان[12] و اسطوخودوس و گونه های گیاهی دیگر دیده شده است.[3] 1-2-1- تاریخچه وارفارین در سال 1920 یک بیماری ناشناخته در گله گاو در شمال ایالت متحده و کانادا دیده شد.گله گاو بر اثر بیماری مردند و خون ریزی شدید و غیر قابل کنترلی درجراحت های خیلی کوچک در گاو ها دیده شد.

در سال 1921 فرانک اسچوفیلد[13] یک دامپزشک کانادایی اعلام کرد که مرگ گاوها خوردن یک نوع علف کپک زده که از شبدر شیرین بدست می آید بوده است که عملکرد آن مانند یک ضد انعقاد قوی است.

درسال 1929 یک دامپزشک دیگر بنام دکتر ال.

ام .

رودریک[14] اثبات کرد که مرگ گاوها بدلیل از دست دادن عملکرد پروترومبین[15] است .شناختن ماده ضد انعقاد در شبدر به عنوان یک راز باقی ماند.

[4] تا سال 1940 که کارل پاول[16] و دانشجویش هارولد کمپل[17] تعیین کردند که عامل مرگ گاوها یکی از مشتقات کومارین به نام 4- هیدروکسی کومارین بوده است.

در چندسال بعد ترکیبات شیمیایی زیادی کشف شد که خواص شیمیایی مشابهی ما نند ضد انعقادها داشتند.

اولین ترکیبی که حالت تجاری پیدا کرد دیکومارول[18] بود که در سال 1941 ثبت شد.[5] افراد دیگری تحقیقات گذشته را ادامه دادند تا به یک کومارین قوی که هم یک ضد انعقاد است و هم یک سمی قوی برای جوندگان بود رسیدند در نتیجه در سال 1948 وارفارین کشف شد.

نام وارفارین ریشه ای از کلمه ی وارف است که توسط فارغ التحصیلان دانشگاه ویسکونیسم گذاشته شده است.

انتهای کلمه وارف،‌پسوند آرین است که به خاطر مشتق بودن از کلمه کومارین گرفته شده است.

وارفارین اولین بار به عنوان یک سم کشنده جوندگان[19] در آمریکا مورد استفاده قرارگرفت.[6 ] در حقیقت مکانیسم عمل وارفارین ناشناخته باقی ماند تا اینکه در سال 1978 به عنوان یک دارویی که باعث غیرفعال شدن ویتامین k و مانع از احیاء اپوکسید ویتامین k‌ می شود شناخته شد.

بعد از یک واقعه در سال 1951 که یکی از افراد نیروی دریایی برای خود کشی از وارفارین استفاده کرد.

ولی در خود کشی ناموفق بود و زنده ماند در نتیجه مطالعات و تحقیقات گذشته از سر گرفته شد و وارفارین به عنوان داروی درمانی ضد انعقاد خون[20]کشف شد.[7] ساختمان شیمایی و فارماکوکینتیک[21] وارفارین دارای ساختمان شیمایی زیر می باشد.

1-2-2- نام آیوپاک[22]‌: Rs)- 4- hydroxy -3-(3-oxo-1-phenylbutyl)-) 2H- chromen-2-one فرمول: 6C19 H 16O و دارای وزن مولکولی استفاده بالینی ضد انعقاد های کومارینی را میتوان به کشف یک ماده ضد انعقادی در کلم شیرین[23] تخمیر شده مربوط دانست.

این ماده ضد انعقادی باعث نقص پروترومبین پلاسما و یک بیماری خون ریزی دهنده در احشام می شود.

ماده سمی آن به نام بیس هیدروکسی کومارین شناخته شده و به صورت دیکومارول ساخته شد.

این داروها چون بر خلاف هپارین از راه خوراکی مصرف می شوند به نام « ضد انعقاد های خوراکی» نامیده می شوند.

وارفارین معتبرترین داروی این دسته بوده و دیگر ضد انعقادها ی کومارینی تقریباً هیچ وقت در آمریکا مصرف نشده اند.

وارفارین به صورت نمک سدیم مصرف می شود.

بیش از 99 درصد از وارفارین راسمیک به آلبومین پلاسما متصل می گردد.

همین مسئله می تواند علت حجم انتشار کم دارو و نیمه عمر طولانی (36 ساعت) و عدم ترشح داروی تغییر نکرده از ادرار باشد.

وارفارینی که مورد استفاده بالینی قرار می گیرد یک مخلوط راسمیک با مقادیر مساوی از دو ایزومر نوری می باشد.

در جلوگیری از آمبولی ریوی،‌s چپ گرد چهار بار قوی تر از وارفارین R راست گرد است.

این موضوع به درک ماهیت Stereoselective تداخل دارویی مختلف وارفارین کمک می کند.[8] شکل 1-1- ساختمان فرمولی چند داروی ضد انعقادی خوراکی و همچنین ویتامین k .

اتم کربن وارفارین که با ستاره مشخص شده است یک مرکز غیر قرینه می باشد.

1-2-3- مکانیسم عمل: ضد انعقاد های کومارینی،‌گاما – کربوکسیلاسیون چندین بازمانده گلوتامات در پروترومبین و فاکتورهایی X,IX,VII و همچنین پروتوئین C که یک ضد انعقاد اندوژن است را مهار می کند.

این مهار منجر به تشکیل مولکولهای ناکاملی شده که از نظر انعقادی فعال نیستند.

این کربوکسیلاسیون پروتوئینی از نظر فیزیولوژی با غیر فعال شدن اکسیداتیو ویتامین k همراه است.

داروهای ضد انعقاد مانع احیاء اپوکسید ویتامین k‌به فرم فعال هیدروکینونی آن می شوند.

تغییر جهشی در آنزیم ویتامین k اپوکسید ردوکتاز، ‌ممکن است منجر به مقاومت ژنتیکی به وارفارین در انسان و مخصوصاً موش صحرایی شود.

در شروع اثر وارفارین ممکن است 8 تا 12 ساعت تأخیر وجود داشته باشد.[9] ضد انعقاد های کومارینی،‌گاما – کربوکسیلاسیون چندین بازمانده گلوتامات در پروترومبین و فاکتورهایی X,IX,VII و همچنین پروتوئین C که یک ضد انعقاد اندوژن است را مهار می کند.

در شروع اثر وارفارین ممکن است 8 تا 12 ساعت تأخیر وجود داشته باشد.[9] 1-2-4- استفاده از وارفارین به عنوان آفت کش: وارفارین به عنوان یک داروی کشنده برای جانوران جونده هم استفاده می شود.

و برای کنترل کردن موشها و همچنین موشهای خرمایی در محل های مسکونی،‌کارخانه ها و زمین های کشاورزی هم کاربرد دارد.

عنصر سازنده فعال در سم موش خرمایی برودیفاکوم است.

که بیشتر وقت ها سوپروارفارین نامیده می شود.

زیرا عملکرد طولانی تر ی نسبت به وارفارین که به عنوان دارو استفاده می شود دارد و همچنین بدون بو و مزه است.

و زمانی اثر گذار است که با طعمه (غذا) مخلوط شود.

و همچنین در پوست حیوان تجمع پیدا می کند.

استفاده از این سم برای انحطاط جمعیت جانوران جونده هم اکنون کا هش پیدا کرده زیرا امکان دارد نسبت به آن از خود مقاومت نشان بدهند.[10] 1-2-5- اثر دارویی وارفارین: وارفارین شامل یک مخلوط راسمیک دو ایزومر فعال نوریR و S است.

وارفارین S ، 5 بار توانایی بیشتری نسبت به ایزومرR وارفارین در مقابل ویتامین k دارد.

وارفارین فعالیت کمتری نسبت به هپارین اما فواید بیشتری دارد.

هپارین باید تزریق شود اما وارفارین خوارکی است.

نیمه عمر وارفارین طولانی تر است و تنها مصرف آن یکبار در روز کافی است.

هپارین باعث ایجاد پروترومبوتیک می شود.

هپارین باعث تحریک آنتی بادی می شود که در درجات کمتری تولید می شود و در نتیجه باعث افزایش خطر تشکیل لخته خون در عروق می شود اما وارفارین که نیمه عمر طولانی تر ی دارد اثر دارویی بهتر و بیشتری دارد.

[11] انواع قرص های وار فارین : 3 میلی گرم (آبی) 5 میلی گرم (صورتی) 7 میلی گرم ( قهوه ای) 1-2-6- اثرات وارفارین با گیاهان: 1- درخت چهل سکه : اگربه تنهایی استفاده شود باعث افزایش جریان خون در مغز می شود.،‌مانع از دیوانگی و بهتر شدن حافظه می شود.

اما اگر بیمارانی که وارفارین می خورند آن را مصرف کنند باعث افزایش فشار خون و خون مردگی درآنها می شود.

2- علف چایی: معمولاً استفاده می شود برای درمان افسردگی اما زمانی که با وارفارین خورده شود باعث افزایش اثرات بیهوشی داروها و همچنین مانع ازحاملگی می شود.

3- درخت جنسان : معمولاً برای رفع خستگی و ضعف در انسان استفاده می شود اما زمانی که همراه با وارفارین استفاده شود باعث افزایش فشار خون و حمله قلبی و خون مردگی می شود.

4- سیر : به عنوان یک مکمل غذایی به کار می رود و برای پایین آوردن کلسترول و تری گلیسرید وفشار خون مورد استفاده قرار می گیرد اما اگر بیماری که وارفارین مصرف می کند آن را بخورد باعث افزایش خون مردگی و لخته شدن خون در عروق می شود.

5- زنجبیل: باعث رفع حالت تهوع و افزایش هضم غذا می شود اما اثرات جانبی آن با وارفارین بیشتر خون مردگی است.[12] 1-2-7- مسمومیت و درمان اولین علائم مسمومیت با وارفارین،‌ خون ریزی شدید مخصوصاً خون ریزی از لثه ها هنگام مسواک زدن است.

از ویتامین k‌ تزریقی یا خوراکی می توان برای درمان مسمومیت با وارفارین استفاده نمود.

در موارد اورژانس می توان با تجویز پلاسمای تازه و منجمد یا کمپلکس فاکتور (IX) و فاکتورهای انعقادی را به اندازه ی طبیعی برگرداند وارفارین از جفت عبور کرده و قادر است باعث اختلالات خون ریزی دهنده در جنین گردد.[13] 1-2-8- نحوه ی تجویز و دوز دارو : درمان با وارفارین باید در دورهای کم روزانه 5 تا 10 میلی گرم شروع بشود.

بر خلاف گذشته که دورهای بالایی مورد استفاده بوده است.

تنظیم ابتدایی زمان پروترومبین حدود یک هفته به طول می انجامد که معمولاً بر اساس دوز نگهدارنده 5 تا 7 میلی گرم در روز تجویز می گردد.اگر فعالیت پروترومبین کم باشد باید مقدار وارفارین را کاهش داده یا قطع کرد.

تا فعالیت آن به بالای 20 درصد برسد.

محدوده درمانی ضد انعقاد های خوراکی اخیراً‌ به صورت یک نسبت طبیعی بین المللی تعریف شده است.

INR‌ نسبت زمان پروترومبین است .‌(تست /کنترل)که با ترومبوپلاستین که از مغز انسان بدست آمده است معین شده است.

بر اساس تجزیه و تحلیل چندین مطالعه ی بالینی در بیمارانی که دریچه مصنوعی درقلب دارند توصیه می شود مقدار داروی تجویزی طوری تنظیم بشود که INR برابر با 5/2 تا 5/3 باشد.[14] 1-2-9- موارد منع مصرف و احتیاط وارفارین استفاده از این دارو برای بیماران زیر منع مصرف دارد.

1- خانم های باردار 2- بیماران با خون ریزی زخم های گوارشی 3- بیماران کلیوی یا کبدی شدید 4- بیمارانی که جراحی چشم، نخاع و مغز کرده اند 5- مبتلایان هموفیلی 6- بیمارانی که دچار کمبود ویتامین k هستند.

7- نوزادان تازه به دنیا آمده ممکن است به داروهای ضد انعقاد حساسیت بیشتری داشته باشند.

1-2-10- عوارض جانبی : شایع ترین: اسهال - تب مهمترین: 1- خون ریزی ممکن است باعث مشکلات ثانوی چون فلج درد مفاصل،‌شکم یا قفسه سینه شود.

2- کوتاهی نفس 3- اشکال در بلع سایر عوارض: 1- تهوع و استفراغ 2 – بی اشتهایی 3- زخم های دهانی 4- گلو درد و کهیر 5- طاسی و سردرد 1-2-11- شرایط نگهداری وارفارین: وارفارین دور از نور و در دمای 15 تا 30 درجه سانتی گراد نگهداری و درظروف در بسته به بیمار تحویل می دهند.

1-2-12- ضد انعقادهای دیگر: معمولاً غیر از وارفارین از ضد انعقادهای دیگر کمتر استفاده می شود.

زیرا خاصیت درمانی کمتری دارند و در مقابل سمیت بیشتر ی دارند.

دیکومارول به طور ناکامل جذب شده و مکرراً سبب علائم گوارشی نامطلوب می شود.

اما در بعضی از کشورها استفاده ازدیگر کومارین ها نسبت به وارفارین رایج تر است.

از جمله اسنکومارول و فنپروکومون که فنپر وکومون نیمه عمر طولانی حدود 6 روز دارد و نیمه عمر آن بیشتر از اسنوکومارول است.[15] مشتقات دیگر کومارین باعث اثرات نامطلوب جدی در کلیه ها و کبد را داشته و مصرف بالینی و دارویی کمتری دارند.

1-3- روش های اندازه گیری وارفارین: 1-3-1- استفاده از تکنیک HPLC برای تعیین وارفارین کروماتوگرافی مایع با عملکرد بالا سریعترین رشد را در بین تمام فنون جداسازی تجزیه ای داشته است.

دلیل محبوبیت آن حساسیت روش و سازگاری آسان برای انجام اندازه گیریهای کمی صحیح و مناسب بودن آن برای جداسازی گونه های غیر فرار، و یا ناپایدار گرمایی و همچنین حشره کشها- داروها – آنتی بیوتیکها و گونه های آلی فلزی است.

درسال 1998 پ .

عندلیبی، اچ فرسمت [16] در دانشگاه سنندج از روش HPLC برای مشخص کردن سطح وارفارین در پلاسمای 6 بیمار که دوزهای مختلفی از وارفارین را در رژیم های غذایی دریافت کرده بودند تخمین زدند آنها از یک سیستم HPLC که شامل یک پمپ HPLC 510 و یک تزریق کننده ی و یک آشکار ساز UV با طول موج nm 486 و یک انتگرال گیر 746 و یک ستون فاز معکوس (mm ID 309×300) و اندازه ی ذره 10 استفاده کردند.

سیستم HPLCآنها از یک فاز متحرک که شامل استونیتریل فسفات صاف شده و گاز زدایی شده و 10 میلی مول بافر با 5/3 = PH و سرعت جریان 5/1 و دمایc)˙1 ± 25) و حجم تزریق کننده 25تشکیل شده بود.

نتیجه این مطالعه نشان داد که ایرانیان حساسیت بیشتری به وارفارین نسبت به مردم آمریکایی و اروپایی دارند اما واکنش آن ها مشابه با مردم آسیایی است.

و عواملی مثل رژیم های غذایی، نژادی و فاکتور های جغرافیایی در این تحقیق نقش داشتند و باعث تغییر پذیری دوز دارو در افراد مختلف می شوند.[18-17] درسال 1977 لورنس تی ونگ و باری اچ توماس3، از روش HPLC برای تجزیه وارفارین در پلاسما استفاده کردند.

پلاسما توسط دی کلرید اتیلن اسیدی و استخراج شد و از وارفارین به عنوان استاندارد داخلی استفاده کردند.

بازیابی مقدار حاصل از استخراج وارفارین و متیله کردن وارفارین 16/3±2/92 درصد و 03/1±33/82 درصد به ترتیب بود.

منحنی استاندارد خطی و بین 5 و 625/0 بود.

وآشکار ساز تقریباً به5/0 بدون تداخل جزء تشکیل دهنده پلاسما و متابولیت وارفارین حساس است.[19] درسال 2003 روسانا لومبردی 4 وِنا چانتا رانگ کول5 و مارکو کاتانو6 از تکنیک HPLC برای اندازه گیری وارفارین در پلاسما استفاده کردند .و همچنین محدوده درمانی ضد انعقادهای خوراکی که به صورت یک نسبت بین المللی طبیعی تعریف شده است و با INR نشان می دهند را مشخص کردند.

روشهای که تا کنون شرح داده شده بود بر پایه استخراج وارفارین از پلاسما بر اساس فاز معکوسHPLC بود.

واستخراج یک مرحل تعیین کننده بود که معمولاً در فاز مایع یا جامد انجام می شود.

و احتیاج به تهیه ستون دارد.

که روشهای متفاوتی را ایجاد می کند.

آنها در تحقیقاتشان از این تکنیک برای تهیه نمونه استفاده کردند که موفقیت آمیز و مناسب تر بود و دارای ضریب تغییرپذیری (CV)‌8/11 درصد و بازیابی 99 درصد بود.

همچنین ضریب همبستگی برای غلظت وارفارین در 50 بیمار و دوز ضعیف از INR 1 برابر با 55/0 بود.() آنها برای تهیه INR از پلاسمای تازه یک انسان که دارای صفات ارثی جدید ترومبوپلاستین2 بود استفاده کردند.

آنها نتایج خود را به صورت منحنی های زیر ارائه دادند.

منحنی کالیبراسیون (ارتفاع پیک به عنوان جذب در مقابل غلظت وارفارین) درشکل (1) نشان داده شده است.

منحنی خطی و مقدار 999/0 = r2 است.کروماتوگرامهای نمونه ها شامل وارفارین 125/0 و نمونه شاهد است که در شکل شماره ( 1-3 ) نشان داده شده است.

ضریب تغییر پذیری (CV) از مقدار اندازه گیری ها (n = 11 ) در نمونه پلاسما که غلظت وارفارین در حدود 29 / 1 بود بدست آمده است.‍[21-20] 2-3-2- استفاده از تکنیک پتانسیومتری و پتانسیوتیترومتری : روشهای پتانسیل سنجی تجزیه بر اساس اندازه گیری پتانسیل سلولهای الکتروشیمیایی در غیاب جریان های قابل توجه پایه گذاری شده اند.

از آغاز قرن بیستم،‌ فنون پتانسیل سنجی برای تشخیص نقاط پایانی در روش های تیتر سنجی تجزیه ای به کارگرفته شده اند.

در روشهای جدیدتر، غلظت یونها مستقل از پتانسیل یک الکترود غشایی یون گزین بدست می آیند.

این گونه الکترودها نسبتاً عاری از مزاحم اند و وسیله سریع و راحتی را برای تخمین کمی تعداد بی شماری از آنیون ها و کاتیونها در اختیار می گذارند.وسایل لازم برای روشهای پتانسیل سنجی ارزان و ساده هستند و عبارتند از یک الکترود مرجع،‌ یک الکترود نشان دهنده و یک وسیله اندازه گیری پتانسیل.

درسال 1998 سد اس.ام حسن1 و اچ.

محمود و محمد اس .

عبدلاصمد [22] از روشهای پتانسیومتری برای اندازه گیری وارفارین و ایبو پروفن استفاده کردند.

روش آنها از یک ماتریکس غشایی P.V.C‌ که شامل فروئین و کمپلکسهای یون تجمع یافته به عنوان مواد الکترو فعال و دی اکتیل فتالات به عنوان حد واسط تشکیل شده بود.

رنج پاسخ خطی بین 5-10×2 و 2-10×1 مولار با شیب 60- 59 و حد تشخیص 3 /1-8/0 در رنج پاسخ خطی آنیون آلی و موادی که برای جذب دارو به کار می روند دخالتی نداشتند.

منحنی های دیفرانسیلی تیتراسیون با پیک های تیز در نقاط اکی والان با استفاده از سنسورهای غشایی P.V.C که شامل فروئین و فروئین - TBT بدست آمدند.

پتانسیومتری مستقیم و پتانسیوتیترومتری وارفارین و ایپوپروفن با هم مقایسه شدند.

در کتاب های داروسازی انگلیس و آمریکا روش های تیتراسیون در محلول های غیر آبی برای ضد انعقاد های وارفارین و ایبوپروفن شرح داده شده اند.

از پتانسیومتری و تیترومتری محلول های آبکی و غیر آبکی ایبوپروفن حمایت شده است.[23] روش پتانسیومتری کاربرد زیادی در تجزیه دارو پیدا کرده است.

سنسورهای غشایی به کار رفته در این روش ساده و دارای حساسیت بالا و دقت کافی برای تعیین وارفارین و ایبوپروفن هستند.

روش پتانسیومتری نسبت به تکنیک HPLC [24] و فلوریمتری [25] و اسپیکتروفتومتری [26] دارای حساسیت و دقت بیشتری و همچنین صحت بالاتری هست.

این روش وقت گیر نیست و نسبت به HPLC احتیاج به استخراج ندارد و کل زمان انجام آزمایش 5 دقیقه است.

درسال 2005 سعد اس.

ام.

حسن و اچ.

محمود و مهرا اچ .المرزوکی [27] از سنسور جدیدی که آهن(II ) فتالوسیانین نام داشت.

برای اندازه‌گیری وارفارین و دیکلوفناک به روش پتانسیومتری استفاده کردند.

آنها در روش شان از سنسور های غشاییwt 8/1 درصد آهن II- فتالوسیا نین (pc) به عنوان واکنش گر و wt 3/64 درصد دی‌بوتیل سباسات (DBS) به عنوان حلال حد وا سط Wt8/1 درصد تری دودسیل- متیل آمونیوم کلرید (TDMAC) به عنوان غشا و wt 1/32 درصد (پلی وینیل کلرید) (PVC) به عنوان ماتریکس استفاده کردند.

فتالوسیانین‌ها کمپکس‌های پایداری با انواع فلزها [28] می‌دهند و کمپکسهای می‌توانند آنیون‌های کئوردینه شده‌ای در سایت کئوردیناسیون محوری کمپکس بدهند.

از سنسورهای غشایی انتخاب یون ترکیب شده با فتالوسیانین و مشتقاتشان برای تعیین یون‌های نیتریت[29] و اسکوربیک [30] و سولفید[31] و یدید [32] و سالیسیلات[33] و سولفات [34] ا ستفاده می‌شود.

در این روش حد تشخیص برای وارفاین برابر با lit / mol 6- 10× 4/5 با شیب یونی و و9 تا 5/5 PH= بدست آمد.

مقدار بازیا بی وارفارین 7/99 درصد و دقت نسبی درصد بدست آمد که نشان‌دهنده دقت- صحت و حساسیت و زمان پاسخ و پایداری و انتخاب‌پذیری و ساده‌بودن این روش نسبت به روشهای گذشته بوده است.

2-3-3- استفاده از تکنیک موج مربعی و عریان‌سازی کاتدی پلاروگرافی موج مربعی یک نوع پلاروگرافی تپی است که از مزایای سرعت زیاد و حساسیت بالا برخور دار است.

با یک الکترود جیوه قطره چکان عمل پویش طی چند ثانیه آخر عمر قطره انجام و هنگامی که جریان باردار شدن اساساً ثابت است انجام می‌شود.

ولت آمپرسنجی موجی مربعی با الکترودهای قطره جیوه یا آشکارسازهای کروماتوگرافی انجام می‌شود.

اخیراً پلاروگرافی موج مربعی کاربرد زیادی در تجزیه گونه های آلی بویژه مولکولهای زیست شناختی و زیست شیمیایی پیدا کرده است.

روشهای تپی به علت ساده بودن، حساسیت و گزینش پذیری بیشتر، تقریباً جانشین روشهای کلاسیک شده‌اند.

در این روش ارتفاع پیک ‌ها به صورت تابعی از غلظت آنالیت ‌ها رسم شده است.

در روشهای عریان سنجی کار ابتدا آنالیت بر روی یک ریزالکترود رسوب داده می‌شود و این عمل معمولاً در محلولی که هم زده می‌شود انجام می‌گیرد.

پس از یک زمان دقیقاً اندازه‌گیری شده، عمل برقکافت قطع، هم زدن متوقف و آنالیت ته‌نشین شده به کمک روش پلاروگرافی موج مربعی اندازه‌گیری می‌‌شود.

در مرحله دوم تجزیه، آنالیت درباره حل یا ریز الکترود از آن عریان ‌می‌شود و بنابراین این روشها را عریان‌سازی می‌گویند.

در یک روش عریان‌سازی کاتدی، ریز الکترود طی مرحله رسوب‌گیری به عنوان آند و طی مرحله عریان‌سازی به عنوان کاتد عمل می‌کند.

مرحله رسوب‌گیری به یک پیش تغلیظ الکتروشیمیایی آنالیت منجر می‌شود، یعنی غلظت آنالیت در سطح ریز الکترود، به مراتب بزرگ‌تر از غلظت آن در توده محلول است و مرحله پیش تغلیظ روش عریان‌سازی پایین‌ترین حدود آشکارسازی را در مقایسه با تمام روشهای پلاروگرافی بدست می‌دهد.

در روش عریان‌سازی جاذب سطحی یک ریزالکترود که اکثراً یک الکترود جیوه قطره آویزان است، در محلول آنالیت در حال هم زدن برای چند دقیقه فروبرده می‌شود و سپس رسوب‌گیری آنالیت به جای رسوب‌گیری الکترولیتی ترجیحاً با جذب سطحی فیزیکی آن بر روی سطح الکترود انجام می‌گیرد.

پس از اینکه آنالیت کافی در سطح الکترود انباشته شد.

هم زدن متوقف و ماده رسوب داده شده با اندازه‌گیری ولت آمپرسنجی تپی (موج مربعی) تعیین می‌شوند.

در سال 2004 ام ام قونیم و ای تاوفیک2 [35] از تکنیک پلاروگرافی موج مربعی برای تعیین وارفارین سدیم در فرمولاسیون دارویی و پلاسمای خون استفاده کردند.

ولتاموگرامهای داروی وارفارین سدیم در الکترود قطره‌ای جیوه خیلی تیز نشان داده شده‌اند.

دو الکترون برگشت‌ناپذیر پیک در رنج PH بین 7-4 مربوط به کاهش پیوند دو گانه c=0 دارو است.

[36] شیب خطی در رنج غلظتی 7- 10×4 تا 9- 10×5 مولار وارفارین سدیم در بافر بریتون- رابینسون3 (B-R) در 5 = PH بدست آمد و حد تشخیص این روش 10- 10× 5/6 مولار بود.

روش استفاده شده یک روش موفقیت آمیز برای اندازه‌گیری وارفارین سدیم در فرمولاسیون داروی قرص‌های هموفارین4 بود.

در این روش نیازی به روشهای وقت‌گیر قبلی مثل استخراج و تبخیر برای اندازه‌گیری سرم خون وادرار نیست، حد تشخیص برای غلظت 9- 10× 1/1 و 8- 10×3/1 مولار وارفارین سدیم در پلاسمای خون وادار به ترتیب برابر با 9- 10× 7/3 و 8- 10× 3/4 مولار بدست آمد.

در این تفکیک اولین بار رفتار الکتروشیمیایی و ویژگی‌های جذب سطحی وارفارین سدیم و اندازه‌گیری مقدار آن با استفاده از الکترود قطره‌ای جیوه بدست آمد.این روش ساده، سریع و دارای حساسیت و دقت بالا و همچنین تجهیزات ارزان قیمت برای آنالیز داروها در آزمایشگاههای طبی و دارویی است.[37] 2-3-4- استفاده از تکنیک الکتروفورز مویینه با آشکار ساز فلئورسانس الکتروفورز یک روش جداسازی مبتنی بر سرعت تفاضل مهاجرت گونه‌های باردار در یک محلول بافر است که در عرض آن یک میدان الکتریکی dc اعمال شده است.

این فن جداسازی ابتدا توسط شیمیدان سوئدی آرن تیسلیوس در سال 1930 برای مطالعه پروتئینهای سرم ابداع شد.

الکتروفورز مویینه‌ای که یک نوع دستگاهی از الکتروفورز است.

تنها در دهه اخیر ابداع و به کار رفته است و به صورت یک ابزار جداسازی مهم توسط شیمیدانان به کار گرفته شده است.

در الکتروفورز مویینه‌ای الکتریکی مهاجرت می‌کنند.

این فن تنها در مورد آنالیت‌هایی اعمال پذیر است که در محیط بافری موجود در مویین یونی هستند.

آشکارسازهای فلوئورسانی و هم جذبی به طور گسترده‌ای در اکتروفورز مویینه‌ای به کار گرفته شده است.

آشکارسازهای فلوئورسانی حساسیت و گزینش پذیری فزاینده‌ای برای تجزیه‌های فلوئورسانی بدست می‌دهد.

دستگاهوری پایه لیزری برای متمرکز کردن تابش برانگیخته روی مویین کوچک و برای بدست آوردن حدود آشکارسازی در دسترس از منابع پر شدت، ترجیح داده می‌شود.

در سال 2005 جی هنگ و فام‌.‌ ها3 از تکنیک الکتروفورز مویینه برای مطالعه وارفارین استفاده کردند.[38]آنها از الکتروفورز مویینه‌ای (CE) برای تعیین فعالیت سیتوکروم (CYP3A4) P450 3A4 با R – وارفارین به عنوان ماده مورد عمل استفاده کردند.

فعالیت CYP3A4 توسط کمیت محصولات 10- هیدروکسی وارفارین براساس جداسازی (CE) تعیین شده است.

روش جداسازی در این تکنیک دارای شرایط زیر بود.

لوله مویینه cm 5/80 و mm 50 بافر سدیم فسفات با 5/6 PH= و ولتاژ به کار رفته 90 آشکارساز فلئورسانس و طول موج برانگیخته nm 310 و طول موج نشری nm 418 و دمای مویینه‌ای c 37.

سیتوکروم P450 مهمترین آنزیم اکسیداتیو متابولیسم داروها است [40-39] گروه منوکس|نه CYPS شامل تعدادی مرحله است اما واکنش نهایی انتقال یک اتم اکسیژن به جزء (SH) است که در معادله زیر نشان داده شده است.

NADPH+ H++ 02+SH CYP450 NADP++H2O+SOH هیدروکسیل دار شدن وارفارین توسط آنزیم CYP3A4 انجام شد.[41] نتایج توسط تکنیک (CE) همراه با آشکارساز فلوئورسانس نشان داد که حساسیت،‌ حد تشخیص بالا و گستره خطی وسیع و زمان جداسازی کوتاه از مزایای این روش است و این روش کاربرد وسیعی در مطالعه متابولیت داروها دارد.

2-3-5- استفاده تکنیک کروماتوگرافی با سیال فوق بحرانی برای تعیین S,R وارفارین در پلاسمای انسان کروماتوگرافی با سیا ل فوق بحرانی (SFC) هیبریدی از کروماتوگرافی گازی و مایع است که برخی از بهترین جنبه‌های هریک را ترکیب می‌کند.

در بسیاری از آزمایشگاههای صنعتی، معمولی و علمی کاربرد آن شروع شده است.

کروماتوگرافی با سیال فوق بحرانی به این دلیل مهم است که جداسازی و تعیین گروهی از ترکیبات را ممکن می‌سازد که به سهولت به وسیله کروماتوگرافی گاز یا مایع انجام نمی‌شوند.

این ترکیبات: 1- نافرارند که روشهای کروماتوگرافی گازی روی آنها اعمال‌پذیر نیست.

2- حاوی گروههای عاملی نیست که بتوان آنها را بوسیله متون طیف‌بینی یا الکتروشیمیایی به کار گرفته شده در کروماتوگرافی مایع آشکارسازی کرد.

کروماتوگرافی سیال فوق بحرانی تا کنون در مورد انواع مختلف از جمله محصولات طبیعی داروها و مواد خوراکی، آفت‌کشها و علف‌کشها به کارگرفته شده است.

طیف سنجهای جرمی به سهولت به عنوان آشکارساز برای SFCکاربرد دارند.

در سال 2006 روجر، ای- کو و جاناتان اٌ- رت2 [43] از کروماتوگرافی با سیال فوق بحرانی همراه با اسپکتروسکوپی جرمی برای تجزیه S,R وارفارین در پلاسمای خون استفاده کردند.

سرعت انتقال جرم در ستون‌های پر شده SFC و سازگاری بالای آن عوامل مهمی برای تجزیه S,R وارفارین در پلاسمای خون بود.

این روش مزایای زیادی دارد.

1- زمان کروماتوگرافی در آن سریعتر از روشهای دیگر است 2- زمان استخراج مایع- مایع 96 نمونه کمتر از20 دقیقه است.

روش SFC-MS/MS برای آنالیز S,R وارفارین اخیراً توسعه پیدا کرده است.

رنج منحنی استاندارد برابر با 2500-6/13 بدست آمد.

دقت این روش برای R- وارفارین % 7 و برای S – وارفارین % 6 بدست آمد.

این روش نسبت به روشهای دیگر از جمله Lc-ms/msبرای S,R وارفارین دارای زمان سیکل کمتری است.

روش SFC روشی ساده با بازده بالا و بدون احتیاج به تهیه فاز متحرک است.[ 45-44] 2-3-6- استفاده از تکنیک یونیزاسیون الکتروسپری HPLC 3همراه با اسپکتروسکوپی جرمی ضد انتقادهای کومارینی برای یک مدت طولانی مانع از تشکیل خون در عروق می‌شوند.[46] شناسایی این داروها در بیماران به علت افزایش پروترومبین بسیار مهم است.

هدف از این تحقیق توسعه یک روش حساس و مشخص برای تعیین همزمان فنپروکومون - اسنوکرومارول[47] وارفارین در پلاسمای خون توسط یونیزاسیون HPLC-electrospray همراه اسپکتروسکوپی جرمی بوده است.

در این تکنینک بعد از افزایش استاندارد داخلی P- کلرو وارفارین نمونه ‌های پلاسما استخراج می‌شوند و ترکیبات در یک ستون C18 (آب) با فاز متحرک استونیتریل lit / g 1 فرمیک اسید با سرعت شناوری min / ml 505 جداسازی می‌شود.

جداسازی و استخراج این سه دارو در حدود 9دقیقه طول کشید و بازده استخراج %89 > برای سه ترکیب به دست آمد.

حد تشخیص در حدود lit / g1 برای فنپروکومون و وارفارین lit / g10 برای اسنوکرومارول به دست آمد.تکنیک HPLC-ESI-MS/MS چندین فایده برای تجزیه ضد انعقاد های کومارینی دارد.

ترکیب HPLC با ESI-MS/MS باعث حفظ زمان و افزایش بازده، حساسیت و انتخاب‌گری می‌شود.

ESI یک تکنیک یونیزاسیون ملایم و تدریجی است که یون‌های پیش ماده + [M+H] جرم به بار بالا با کمترین مقدار جدا شدن و قطعه قطعه شدن آنالیت تولید می‌کند.

در مقایسه با تکنیک کروماتوگرافی مایع (LC)، این تکنیک N/S بالاتری دارد.[48] جدول 1-1- مقایسه روشهای اندازه گیری وارفارین روشرنج کاری ml / gبازیابی (%)مراحل قبلیمنبعوارفارینHPLC5/2-013/0 1/0-001/05/83 5/92استخراج استخراج50-49الکتروفورز مویینه2-02/0-مشتق‌سازی51فلوریمتری1/2-7/0 2/1-4/0102 110-99- -53-52آمپرومتری40-1--54پتانسیومتری3300-6/5 3300-7/19/102-2/97 7/99- -55